Τα ελληνικά χωριά που μοιάζουν να έχουν βγει από παραμύθι

Πέτρινα σοκάκια, πλατείες με πλατάνια, παραδοσιακές ταβέρνες και τοπία που αλλάζουν χρώματα κάθε εποχή. Αυτά τα ελληνικά χωριά είναι χάρμα οφθαλμών, θαρρείς βγαλμένα από σελίδες παραμυθιού.  

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας υπάρχουν χωριά που μοιάζουν να έχουν σταματήσει τον χρόνο, κρατώντας ζωντανή μια αίσθηση παλιάς, σχεδόν παραμυθένιας Ελλάδας. Πέτρινα σπίτια που ακουμπούν σε καταπράσινες πλαγιές, πλατείες με αιωνόβια πλατάνια, τρεχούμενα νερά, μυρωδιές από ξυλόφουρνους και μικρές ταβέρνες που σε δέχονται σαν φίλο συνθέτουν εικόνες που θαρρείς πως ξεπήδησαν από σελίδες βιβλίου.

Δες παρακάτω μερικά τέτοια χωριουδάκια και βάλ’τα στο πρόγραμμα για την επόμενη… παραμυθένια εξόρμησή σου.

Κισσός, Πήλιο

 

Παραδοσιακά σπίτια, παλιά καλντερίμια, άφθονα νερά και ωραία ταβερνάκια, ο Κισσός αποδεικνύει ότι στο Πήλιο οι μεγαλύτερες εκπλήξεις κρύβονται στα πιο ήσυχα μέρη. Χτισμένος μέσα σε ένα πυκνό καταπράσινο τοπίο με καστανιές, οξιές, μηλιές και πλατάνια, δεν έχει αποκτήσει ποτέ τη φήμη της γειτονικής Τσαγκαράδας, κι αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του.

Αυτό που τον έκανε γνωστό στους καλοφαγάδες είναι τα ταβερνάκια του, με κορυφαία παραδείγματα τα Πέντε Φι, που σερβίρουν από το 1935 παραδοσιακές νοστιμιές όπως κολοκυθόπιτα και χοιρινό κρασάτο, και η Συνάντηση, όπου δοκιμάζεις πιο ευφάνταστα πιάτα όπως ρεβίθια με πορτοκάλι και φέτα με σως τριαντάφυλλο. Στην πλατεία δεσπόζει η εντυπωσιακή εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της περιοχής, μπροστά στην οποία θα δεις και την προτομή του Ρήγα Βελεστινλή.

Δήμητρα, Λάδωνας

Η Δήμητρα είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά που απλώνουν τα σπιτάκια τους γύρω από τις όχθες του Λάδωνα και της λίμνης του, εκεί στα σύνορα Αχαΐας και Αρκαδίας για όσους στην Γεωγραφία δεν ήταν και τόσο προσεκτικοί (δεν σας κατηγορούμε, ούτε κι εμείς ήμασταν). Ακουμπισμένη σε μια καταπράσινη βουνοπλαγιά στα 700 μέτρα, ξεχωρίζει με τα πέτρινα σπίτια και τις κόκκινες κεραμιδοσκεπές της. Το όνομά της το οφείλει στο ιερό της Ελευσίνιας Δήμητρας, από το οποίο σήμερα σώζονται ελάχιστα ερείπια, μα αρκετά για να θυμίζουν την ιστορία του τόπου.

Η καρδιά του χωριού χτυπά στην πλακόστρωτη πλατεία του Αγίου Νικολάου, εκεί όπου ο τεράστιος πλάτανος αυτή την εποχή σκορπίζει χρυσοκίτρινα φύλλα σε όλη τη γειτονιά. Γύρω του απλώνονται τα τραπεζάκια των παραδοσιακών καφενείων και του «Στέκι του Μερακλή», γνωστό για τους νόστιμους μεζέδες του (δοκίμασε οπωσδήποτε τα λουκάνικα, τον κόκκορα και το μοσχαράκι) και την παλιά, «καφενειακή» ατμόσφαιρα που σε κάνει να νιώθεις σαν να έχεις μπει σε χρονοκάψουλα.

Κοσμάς, Πάρνωνας

Ένα αρκαδικό χωριό που πραγματικά χαίρεσαι να το κοιτάς, ο Κοσμάς, σκαρφαλωμένος στα 1.150 μέτρα, απλώνει τις κεραμιδένιες στέγες του μέσα στο βαθύ καφε-πράσινο του Πάρνωνα, δημιουργώντας ένα παραμυθένιο τοπίο. Δεν είναι τυχαίο ότι τον αποκαλούν και «Μπαλκόνι της Κυνουρίας».

Το κέντρο της ζωής του χωριού είναι η λιθόστρωτη πλατεία, σκεπασμένη από δύο αιωνόβια πλατάνια, με την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων –που στέκει εδώ από το 1886– να δίνει το στίγμα της. Γύρω από την πλατεία απλώνονται μικρά καφενεία και αβέρνες που σερβίρουν εξαιρετικά ντόπια κρέατα, γίδα βραστή και ρεβιθάδες που δύσκολα συναντάς αλλού. Τα λιθόκτιστα δρομάκια ξεκινούν από εδώ, οδηγώντας σε παλιά σπίτια, στη βιβλιοθήκη-σχολείο-λαογραφικό μουσείο και στον καστανιώνα που αγκαλιάζει τον οικισμό.

Ο Κοσμάς είναι ιδανική αφετηρία για να εξερευνήσεις τα χωριά του Πάρνωνα, να φτάσεις μέχρι τη λαξευμένη στους βράχους Μονή Ελώνης πριν κατηφορίσεις προς το Λεωνίδιο, ή να περπατήσεις τα μονοπάτια που ξεκινούν από το χωριό και διασχίζουν το πυκνό καστανοδάσος.

Η συνέχεια..