Συνέχεια απο εδώ
51… Όταν αναπάντεχα ρωτηθείς και πρέπει να αποκριθείς, γνώριζε ότι τίποτε δεν είναι πιο οξύτερο από τον νου. Στείλε τον προς τον Θεό, και θα σου δοθεί η απόκριση, δίχως να ταραχθείς. (σξδ΄)
52… Χωρίς κόπο καρδιάς, σε κανένα δεν έρχεται η διάκριση των λογισμών. Κόπος της καρδιάς είναι το να δέεσαι συνεχώς προς τον Θεό να μη σε αφήσει να πλανηθείς ή να κάνεις το θέλημα σου. Απ’ αυτό έρχεται κανείς σε διάκριση. Σε κάθε χάρισμα του Θεού προηγείται ο πόνος της καρδιάς. (σξε΄)
53… Εσύ αδελφέ, φύλαγε την γλώσσα από αργολογία, από ηδονή την κοιλία, και προστάτευσε από παροξυσμούς τον πλησίον. Φύλαξε το απαρρησίαστο, το αψήφιστο*, την προς όλους αγάπη και την μνήμη Θεού, ενθυμούμενος το «πότε ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ». Αυτά έχε στην καρδιά σου, και θα αποδώσει το χωράφι της ψυχής σου καρπό εκατονταπλάσιο κατά Θεόν. (σοα΄)
* Είναι η αυτοπεριφρόνηση, «τό μή μετρεῖν ἑαυτόν, τό ἔχειν ἑαυτόν γῆν καί σποδόν».
54… «Αψήφιστο» σημαίνει το να θεωρείς τους άλλους καλύτερους από σένα, και, αν κάνεις κάτι καλό, να μη πεις «εγώ το έκανα αυτό». (σοβ΄)
55…(Απάντηση στο αν πρέπει να αποκρινόμαστε με μετριοφροσύνη σ’ αυτόν που μας επαινεί). Η σιωπή ωφελεί περισσότερο. Εάν απαντήσεις, θα θεωρηθεί ότι αποδέχθηκες τον έπαινο, κι αυτό είναι κενοδοξία. Παρομοίως είναι κενοδοξία, όταν με την απάντηση προσπαθήσουμε να μετριάσουμε τον έπαινο. (σοθ΄)
56… Όχι το πένθος από τα δάκρυα, αλλά τα δάκρυα από το πένθος γεννιώνται. Αυτός που ζει μεταξύ των ανθρώπων, εάν απαρνείται το θέλημα του και δεν παρατηρεί ξένα σφάλματα, αυτός αποκτά το πένθος. Απ’ αυτό συμμαζεύονται οι λογισμοί του, κι όταν αυτοί συγκεντρωθούν, γεννούν την κατά Θεόν λύπη, και η λύπη τα δάκρυα. (σπε΄)
57… Σε περίπτωση που κάνουν ένα σφάλμα οι αδελφοί μου, πως θα τους διορθώσω χωρίς να ταραχθώ;
Εάν προτυπώσεις το θέλημα του Θεού στην καρδιά σου, δεν ταράζεσαι. Αν δεν προσέξεις και συναρπαγείς ως άνθρωπος, πες στον Θεό με μετάνοια «συγχώρα με, Κύριε, και ελέησον με». Όταν είσαι ταραγμένος, καθόλου να μη μιλήσεις. Το κακό ποτέ δεν γεννά καλό. Μακροθύμησε μέχρις ότου ειρηνεύσει ο λογισμός σου, και τότε μίλησε με ηρεμία. (τλα΄, τλγ΄)
58… Οι Πατέρες δήλωσαν για τους νεώτερους, ότι κανείς δεν υποχρεούται να αφήσει τον νεκρό του και να πηγαίνει να κλαίει άλλον νεκρό. Η συμπάθεια προς τον πλησίον είναι των τελείων. Ο νεώτερος όταν συμπαθήσει άλλον, χλευάζεται από τους δαίμονες. (τμα΄)
59… Εάν δεν αγωνισθείς, όσο ζεις ανάμεσα στους ανθρώπους, να μην αποκτήσεις παρρησία προς κάποιον, δάκρυα ή κατάνυξη δεν έρχονται. Αγωνίσου να νικήσεις την προς τους ανθρώπους παρρησία. Πάλεψε όσο μπορείς, κι ο Θεός θα σε βοηθήσει σε όλα. (τμγ΄)
60… Εννόησε πόσες ύβρεις και ονειδισμούς υπέμεινε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός προ του σταυρού, και ότι μετά απ’ όλ’ αυτά ανέβηκε στον σταυρό. Παρομοίως δεν μπορεί κανείς να έλθει σε απόλυτη και καρποφόρο ησυχία και στην αγία κατάπαυση της τελειότητας, αν προηγουμένως δεν συμπάσχει με τον Χριστό, και υποφέρει ό,τι υπέφερε Αυτός. Ενθυμήσου τον λόγο του Αποστόλου «Ἐάν συμπάσχωμεν αὐτῷ καί συνδοξασθῶμεν». Μη πλανηθείς. Δεν υπάρχει άλλη οδός σωτηρίας εκτός απ’ αυτήν. (τμε΄)
συνεχίζεται