ΤΙ ΤΟΝΕ θέλεις τον Γέροντα Εφραίμ;
-Να του μιλήσω .
-Ωωω ευλογημένε. Ξέρεις πόσοι θέλουν να τον δουν; Δεν γίνεται.
Με τον τρόπο αυτό ,κοφτά, απήντησαν δύο φίλεργοι Καλόγεροι από την Φιλοθέου καθόσον επιδιόρθωναν ένα παραθύρι στο αρχονταρίκι της Μονής που μοσχομύριζε φρέσκο ζεστό καφέ .
Ο λόγος για τον αγιασμένο Γέροντα Εφραίμ τον Αριζονίτη, καθόσον έκαμε εκείνα τα χρόνια Καθηγούμενος στο Μοναστήρι της Φιλοθέου στον Άθωνα.
Έτσι οι Μοναχοί, με τα ταλαιπωρημένα ζωστικά απ’τις διάφορες δουλειές, επέστρεψαν και πάλι το βλέμμα τους στο διακόνημα συνεχίζοντας με επιμέλεια την επισκευή του κέδρινου παραθυριού με τα πολύχρωμα τζαμάκια.
-Έστω για λίγο δεν μπορώ να του μιλήσω;
-Ω άνθρωπέ μου! Μήπως όμως θες να εξομολογηθείς ; Τον ρωτά υποψιασμένος ο μεγαλύτερος των Καλογήρων.
-Ναι
-Και δεν έχεις ποτές εξομολογηθεί στην ζωή σου;
-Όχι,ποτέ.
-Όχιιι;
Και εν ριπή οφθαλμού πάνε κάτω στο πάτωμα τα σκερπάνια και οι βιδολόγοι κι’οι στόκοι και με μιας ανασηκώνονται κι’δυό, αρπάζουνε τον προσκυνητή από τους ώμους και σηκωτό τόσο ,που δεν ακουμπούσαν τα ποδάρια του στο δάπεδο, τονε τρέξανε και τον πήγανε στο Γέροντα να εξομολογηθεί .Όπως συλλαμβάνουν οι αστυφυλάκοι τους κλέφτες ή όπως τρέχουν δρομαίως οι νοσοκόμοι τους τραυματίες για το χειρουργείο.
-Τ’ακούς κύριε Ανδρέα μου; Ούτε εγώ δεν κατάλαβα πότε έφτασα στο κελάκι του Γέροντα Εφραίμ, αφού δεν πατούσα στην γη. Μα και μετά την εξομολόγηση, πάλι δεν πατούσα στο χώμα από την αλαφράδα της συγχώρησης που μου έδωσε το άγιο πετραχήλι του.
Πόσα χρωστώ σε αυτούς τους δύο Καλόγηρους.
Αν το άφηνα για πιο μετά, ίσως από την αμέλειά μου να το λησμονούσα και ακόμη ανεξομολόγητος να ήμουνα!
Μπροστά στην μετάνοια και την εξομολόγηση, άμα είναι να σωθεί μία αθάνατη ψυχή, όλα ,ουρανός και γη, κάνουν στην μπάντα !
π.Διονύσιος Ταμπάκης
