Στο προσεχές διάστημα θα ζήσουμε μάλλον μια από τις ειρωνείες που συχνά σκαρώνει η Ιστορία: αυτοί που έσπρωξαν την Ουκρανία σε έναν αχρείαστο πόλεμο, θα διευθετήσουν τον διαμελισμό της. Θα δώσουν βέβαια εγγυήσεις για το κομμάτι που θα απομένει, με αντάλλαγμα τον πλούτο της. Στο μεταξύ σκοτώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και κάποιοι πλούτισαν.
Πόσο επιτυχημένη μπορεί να θεωρηθεί μια ηγεσία που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή και στο τέλος έχασε πολύ περισσότερα από αυτά που αρνήθηκε να παραχωρήσει αρχικά; Για την παρούσα ελληνική κυβέρνηση να πούμε απλώς ότι «κήρυξε» τον πόλεμο στη Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία και την ίδια στιγμή διακήρυξε τη φιλία της με την Τουρκία που κατέχει τη μισή σχεδόν Κύπρο.
Λαυρέντζος Αναστάσιος
Κάποτε υπήρχε η λεγόμενη ντροπή, ένοιωθες όταν κάτι δεν έκανες καλά ότι αστόχησες. Πως κατάφεραν να αφαιρέσουν φρένα ασφαλείας που κρατούσαν κάπως στις κατηφόρες, ένας Θεός ξέρει. Νοητική αλλαγή είναι το μέγα ζήτημα του καιρού μας. Η αναζήτηση και αναστήλωση του γκρεμισμένου νου είναι κυνήγι αληθινού θησαυρού.
ΑπάντησηΔιαγραφή