Ο δικός μας πατέρας Θεμιστοκλής. Ο φίλος, ο αδελφός, ο αληθινός συνοδοιπόρος.
Για εμάς στη Νότια Μαδαγασκάρη, δεν είναι απλώς ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών. Είναι ένα κομμάτι της καρδιάς μας. Έξι χρόνια τώρα, σιωπηλά και σταθερά, με συνέπεια και αληθινό πόνο ψυχής, είναι δίπλα μας σε κάθε βήμα της ιεραποστολής:
Με αποστολές αγάπης, με container γεμάτα προσφορά, με πηγάδια που ποτίζουν ζωές, με ναούς που στεγάζουν πίστη, με σχολεία που ανοίγουν ορίζοντες στα παιδιά μας.
Κι όμως… δεν σταμάτησε εκεί. Βρήκε χρόνο μέσα από την πυκνή του διακονία, από τα προγράμματα και τις ανάγκες της ενορίας του να έρθει κοντά μας. Δέκα μέρες. Όχι σαν επισκέπτης. Σαν αδελφός. Σαν ιερέας με σάρκα και οστά, με καρδιά που χτυπά στο ρυθμό του πόνου και της ελπίδας.
Λειτούργησε με συγκίνηση και κατάνυξη.
Βάπτισε μικρές ψυχές που μπήκαν στην οικογένεια του Χριστού.
Εγκαινίασε πηγάδια, είδε το νερό να αναβλύζει σαν θαύμα στη δίψα του κόσμου.
Επισκέφθηκε φυλακές, έσκυψε πάνω από τους ξεχασμένους, άγγιξε πληγές, ευλόγησε σκοτεινές γωνιές με το φως της αγάπης.
Ήταν παρών σε κάθε στιγμή. Με λόγο γλυκύ, με χαμόγελο παρηγορητικό, με βλέμμα που δεν έκρινε αλλά αγκάλιαζε. Έφερε μαζί του το φως της ενορίας του και πίσω άφησε τη ζεστασιά της παρουσίας του.
Πατέρα Θεμιστοκλή, σας ευχαριστούμε. Όχι μόνο για όσα προσφέρετε, αλλά για το πώς τα προσφέρετε: με ταπείνωση, με σταυρική αγάπη, με ψυχή. Ευχαριστούμε και την ενορία σας, τα πνευματικά σας παιδιά, όλους όσοι σάς στηρίζουν και σάς ακολουθούν σ’ αυτό το ταξίδι προσφοράς.
Σας νιώθουμε δικούς μας.
Και η Μαδαγασκάρη αυτή η γη που πονά και ελπίζει θα θυμάται πάντα ότι ήρθατε σαν αδελφός… και φύγατε αφήνοντας πίσω σας ευλογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου