Ἡ μικρή μπλέ φάλαινα καί ἡ κοινή νοημοσύνη

Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος 

Δέν ἀνήκουμε σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν παραδοθεῖ στήν πληροφορική καί τά «μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης».

Διαβάζουμε μέν γιά τήν «Τεχνητή Νοημοσύνη», ἀλλά δέν ἔχουμε ἀσχοληθεῖ ἐπισταμένως, καθώς προσπαθοῦμε νά κρατήσουμε ὅσο τό δυνατόν περισσότερη ἀπό τήν φυσική, ἀνθρώπινη, νοημοσύνη.

Διαβάσαμε, λοιπόν, γιά τόν Κινέζο ἐπιστήμονα ὁ ὁποῖος, μέ πολύ λιγότερα χρήματα ἀπό τούς Ἀμερικανούς ἀνταγωνιστές του, κατόρθωσε νά δημιουργήσει τήν δική του πηγή Τεχνητῆς Νοημοσύνης καί νά δημιουργήσει ἕνα εἶδος πανικοῦ στούς μεγιστᾶνες τῆς Σίλικον Βάλεϊ καί, γενικώτερα, στούς Ἀμερικανούς ἰδιοκτῆτες τῶν μεγάλων ὁμίλων τοῦ διαδικτύου, οἱ ὁποῖοι, μέχρι τώρα, ἔδειχναν ἀσυναγώνιστοι.

Μέ σῆμα μιά μικρή μπλέ φάλαινα, ὁ Κινέζος πληροφορικάριος ἔφτιαξε τήν δική του ἐφαρμογή καί ὅλοι -μᾶλλον σχεδόν ὅλοι- μιλοῦν πλέον γι’ αὐτήν.

«Τήν δοκίμασα, ἔβαλα μέσα ἕνα θέμα καί μοῦ κατέβασε μιά ἐκπληκτική ἀνάλυση, μέ ὅλες τίς πληροφορίες» μοῦ εἶπε μέ ἐνθουσιασμό ἡ φίλη, μέ τήν ὁποία μιλοῦσα στό σταθερό τηλέφωνο.

«Καί σέ ἱκανοποιεῖ αὐτό, πού χωρίς νά βασανίσεις τό μυαλουδάκι σου, χωρίς νά ἐρευνήσεις, νά ψάξεις γιά τίς πληροφορίες πού ἀναζητοῦσες, χωρίς νά ἱδρώσεις λιγάκι, χωρίς νά κουραστεῖς δηλαδή, τά βρῆκες ὅλα ἕτοιμα;» τῆς εἶπα.

Μόνο πού δέν μέ δάγκωσε… ἀπό τό ἀκουστικό. «Μά τί λές, καημένε; Ποῦ ζεῖς; Τό ἴδιο εἶναι νά μουντζουρώνεις χαρτιά, νά ψάχνεις ἐγκυκλοπαίδειες, νά τηλεφωνεῖς ἐδῶ κι ἐκεῖ γιά νά μαζέψεις τό ὑλικό καί τό ἴδιο εἶναι νά σ’ τά δίνει ὅλα, μασημένη τροφή, ἡ Τεχνητή Νοημοσύνη; Τήν δουλειά γιά τήν ὁποία θά χρειαζόμουν μιά ἑβδομάδα, μοῦ τήν ἔκανε σέ ἕνα δεκάλεπτο!»

«Καί τί θά γίνει ὅταν θά ἔχεις κάθε τόσο ἕτοιμη καί μασημένη τροφή; Πῶς θά συνεχίσεις νά τρέφεσαι ὅταν θά ἔχεις ξεχάσει νά μασᾶς; Πῶς θά αἰσθάνεσαι τήν ἱκανοποίηση τῆς προσπάθειας ὅταν ἄλλος θά ἔχει προσπαθήσει γιά ἐσένα;» ἐπέμεινα ἐγώ.

«Δέν ξέρω τί μοῦ λές, ἀλλά ὁ Κινέζος μέ τήν φάλαινα θά εἶναι μεθαύριο δισεκατομμυριοῦχος κι ἐσύ θά προσπαθεῖς νά βρεῖς θέματα νά γράψεις γιά τήν ἐφημερίδα σου» μοῦ εἶπε καί κλείσαμε τό τηλέφωνο.

Φυσικά, θεωρεῖ δεδομένα καί σωστά ὅσα τῆς ἔδωσε ἡ Τεχνητή Νοημοσύνη, ἀπαντῶντας στό αἴτημά της. Ἀμφιβάλλω ἄν θά «τσεκάρει» τά δεδομένα. Ἔχουμε πλέον φθάσει στό σημεῖο νά πιστεύουμε ἀπολύτως τίς ὀθόνες τοῦ κινητοῦ ἤ τοῦ ὑπολογιστῆ μας! Ὅ,τι πεῖ τό μηχάνημα εἶναι θέσφατο! Πόσο μᾶλλον ὅταν θά μᾶς τό ἔχει πεῖ ἡ Τεχνητή Νοημοσύνη.

Μπορεῖ νά μοιάζουμε ὀπισθοδρομικοί, ἀλλά δέν εἴμεθα. Νομίζουμε ὅτι ἡ πληροφορική, ἴσως καί ἡ Τεχνητή Νοημοσύνη, βοηθοῦν στήν ἐξέλιξη τῶν ἐπιστημῶν καί στήν βελτίωση τῆς ποιότητος τῆς ἐργασίας. Ἀλλά ἐπ’ οὐδενί μποροῦμε νά δεχθοῦμε τήν ἄνευ ὅρων παράδοση στά «μηχανάκια». Ἐπ’ οὐδενί μποροῦμε νά δεχθοῦμε τόν ἐγκλωβισμό τῆς σκέψεως, τῆς νοημοσύνης, τῆς ἀνεξαρτησίας, τῆς πρωτοβουλίας μας, σέ μιά ὀθόνη κινητοῦ τηλεφώνου ἤ ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστῆ. Σέ καμμία περίπτωση δέν πρέπει νά παραδοθοῦμε στήν δύναμη τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης. Μποροῦμε νά ποῦμε «ναί» στήν πρόοδο, ἀλλά ἄς ἐπιμείνουμε στό «ὄχι» στήν ἀπονεύρωσή μας.

εστια