Κι η παιδικότητα είναι σα να ανεβαίνεις μια εσωτερική σκάλα σε μία κάμαρη μυστική για να φτάσεις σε ένα κήπο αληθινό.
Σε κάθε ψυχή υπάρχει μια άγνωστη μυστική εσωτερική σκάλα, που θα σε πήγαινε, ίσως, μακριά. Αλλά τη βρίσκεις, όταν έχεις χάσει την δική σου ψυχή!
Εγώ πάλι βλέπω την αξεπέραστη νεότητα, στα κράσπεδα της νιότης, από όπου η ιστορία δεν το προσπέρασε ποτέ, αλλά το άφησε να υπάρχει φωτεινό και αξεπέραστο, σαν εκείνο το αληθινό Ρόδο στην κορυφή της, όπως το περιέγραψε ο Λειβαδίτης. . . . Παρ’ όλο που σε όλη μου τη ζωή έβρισκα τρόπους να χαμογελάω, τούτο το βράδυ με έβρισκε με μία συμπόνια, για ό, τι πλήγωνε νωρίτερα η μέρα. Λυπάσαι που ληστές σε έναν ατόφιο πολιτισμό μπαίνουν στη Δαμασκό, η Συρία αλλάζει πολιτισμό λένε οι διανοούμενοι, με παχιές φωνές, κατακτητές, φορώντας τις μάσκες της δημοκρατίας, - θέλησαν -, σου λένε να διασκεδάσουν το σύννεφο που ονειρεύεται να βρέξει δάκρυα για όλη την τραγωδία του κόσμου. Πρόσεξα και τα πουλιά στα σύρματα όπως τα διέγραφε απαλά το ασθενικό λυκόφως, θλιμμένα πιάστηκαν που έβλεπαν ανθρώπους να τρέμουν το πνιχτό σκοτάδι, τη βαρβαρότητα που ερχόταν με τύμπανα από μακρυά. Ήμουν όμως ήσυχος γιατί είχα την μεγάλη βιβλιοθήκη με τούς αιώνιους ήρωες, ποτέ δεν με άφηναν τις δύσκολες ώρες, ήξερα να ζω μαζί τους τις ατέλειωτες νύχτες, και όποτε αγρίευε πολύ η θύελλα, στο εικονοστάσι αναζητούσα έναν φίλο μου παιδικό, ένα άστρο επίμονο να φωτίζει σκοτάδια των ψυχών.
Σημερινό Γράμμα τού Θαλασσινού στους πληγέντες αδελφούς στη Συρία.
. .
Και έκανα να φύγω, αλλά στην πάροδο είδα το πνιγμένο από την αδικία παιδί, Είχε ακουμπήσει στον τοίχο κι έκλαιγε, Και τώρα πάνω στον τοίχο ήταν ένα μικρό φωτισμένο παρεκκλήσιο»...
...οι αιώνιοι ήρωες, οι αιώνιοι φίλοι, κρυμμένοι μυστικά στα παρεκκλήσια και στα εικονοστάσια... πόσο ελπιδοφόρα εικόνα σε έναν κόσμο που μοιάζει σαν το μαντήλι που γλίστρησε από την κόμη και έπεσε στη λάσπη του δρόμου και ποδοπατήθηκε κι έχασε την ομορφιά του την πρότερη... Μας ταξίδεψες, Θαλασσινέ, από την άβυσσο στη χαρά που μας προσμένει και την προσμένουμε... Έρρωσο... ☀️
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι η παιδικότητα είναι σα να ανεβαίνεις μια εσωτερική σκάλα σε μία κάμαρη μυστική για να φτάσεις σε ένα κήπο αληθινό.
Σε κάθε ψυχή υπάρχει μια άγνωστη μυστική εσωτερική σκάλα, που θα σε πήγαινε,
ίσως, μακριά. Αλλά τη βρίσκεις, όταν έχεις χάσει την δική σου ψυχή!
Εγώ πάλι βλέπω την αξεπέραστη νεότητα, στα κράσπεδα της νιότης, από όπου η ιστορία δεν το προσπέρασε ποτέ, αλλά το άφησε να υπάρχει φωτεινό και αξεπέραστο, σαν εκείνο το αληθινό Ρόδο στην κορυφή της, όπως το περιέγραψε ο Λειβαδίτης.
.
.
.
Παρ’ όλο που σε όλη μου τη ζωή έβρισκα τρόπους να χαμογελάω, τούτο το βράδυ με έβρισκε με μία συμπόνια, για ό, τι πλήγωνε νωρίτερα η μέρα. Λυπάσαι που ληστές σε έναν ατόφιο πολιτισμό μπαίνουν στη Δαμασκό, η Συρία αλλάζει πολιτισμό λένε οι διανοούμενοι, με παχιές φωνές, κατακτητές, φορώντας τις μάσκες της δημοκρατίας, - θέλησαν -, σου λένε να διασκεδάσουν το σύννεφο που ονειρεύεται να βρέξει δάκρυα για όλη την τραγωδία του κόσμου. Πρόσεξα και τα πουλιά στα σύρματα όπως τα διέγραφε απαλά το ασθενικό λυκόφως, θλιμμένα πιάστηκαν που έβλεπαν ανθρώπους να τρέμουν το πνιχτό σκοτάδι, τη βαρβαρότητα που ερχόταν με τύμπανα από μακρυά. Ήμουν όμως ήσυχος γιατί είχα την μεγάλη βιβλιοθήκη με τούς αιώνιους ήρωες, ποτέ δεν με άφηναν τις δύσκολες ώρες, ήξερα να ζω μαζί τους τις ατέλειωτες νύχτες, και όποτε αγρίευε πολύ η θύελλα, στο εικονοστάσι αναζητούσα έναν φίλο μου παιδικό, ένα άστρο επίμονο να φωτίζει σκοτάδια των ψυχών.
Σημερινό Γράμμα τού Θαλασσινού στους πληγέντες αδελφούς στη Συρία.
.
.
Και έκανα να φύγω, αλλά στην πάροδο είδα το πνιγμένο από την αδικία παιδί,
Είχε ακουμπήσει στον τοίχο κι έκλαιγε,
Και τώρα πάνω στον τοίχο ήταν ένα μικρό φωτισμένο παρεκκλήσιο»...
Περίπου,,, Τάσος Λειβαδίτης
.
...οι αιώνιοι ήρωες, οι αιώνιοι φίλοι, κρυμμένοι μυστικά στα παρεκκλήσια και στα εικονοστάσια... πόσο ελπιδοφόρα εικόνα σε έναν κόσμο που μοιάζει σαν το μαντήλι που γλίστρησε από την κόμη και έπεσε στη λάσπη του δρόμου και ποδοπατήθηκε κι έχασε την ομορφιά του την πρότερη...
ΔιαγραφήΜας ταξίδεψες, Θαλασσινέ, από την άβυσσο στη χαρά που μας προσμένει και την προσμένουμε... Έρρωσο...
☀️
😀
Διαγραφή😊
Διαγραφή