Όποιος μου λέει εμφατικά πως είναι δυνατός άνθρωπος, να σας πω την αλήθεια, δεν τον πολυπιστεύω. Είμαι καχύποπτος απέναντί του.
Όχι πως δεν το βλέπω πως είναι συναισθηματικά άκαμπτος, σκληρός με τον ίδιο και τους άλλους, πως φοβάται την ευαλωτότητά του και τις κοντινές με αυτούς που θέλει να εμπλακεί συναισθηματικά σχέσεις...
Το πρόβλημα είναι πως ο ίδιος δεν βλέπει τα παραπάνω, και συνήθως κρύβεται και βολεύεται πίσω από την μάσκα της αυτάρκειας και της αυτοδυναμίας... Και κρυώνει μόνος στην παγωνιά της.
Όλοι οι δυνατοί που γνώρισα μοιάζανε στα μάτια των πολλών αδύναμοι, ασταθείς, ευάλωτοι, λαστιχένιοι, ευλύγιστοι σαν λυγαριές, αφελείς σαν πρόβατα, πρόθυμοι σαν παιδιά, κι απαστραπτόντως όμορφοι μέσα στην "φτώχεια" της εξωτερικής τους ασχήμιας...
Ψυχοθεραπευτής;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ όσους Ψυχοθεραπευτές γνώρισα του δυτικού πρωτεσταντικού τρόπου μόρφωσης και ανάδειξης, είναι χωρισμένοι ή και διπλοτριπλοπαντρεμένοι, έχουν από εδώ και από εκεί παιδιά, άλλοτε μη ευγενής, αλλά καί άπληστοι, κλέφτες τής εξουσίας της ψυχοθεραπείας από το Ορθόδοξο Πετραχείλι, καθώς η ψυχοθεραπεία κατά την αυστηρά και απόλυτη φύση τού Κατ Εικόνα της αθάνατης ψυχής, είναι μέγα μυστήριο, και επιτελείται μόνο κάτω από το Ορθόδοξο Πετραχείλι, εντελώς δωρεάν, κατά την επιταγή του δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δώτε...!
... ναὶ... πράγματι... πὼς νὰ μὴν συμϕωνήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήὅσοι μεγαλωμένοι κι ἀνδρωμένοι ξεπατικώνοντας ἀχόρταγα τρόπους καὶ στάσεις, πόζεςκαὶ γκριμᾶτσες, ἀπ' τοὺς... καμπαρντινάτους σαγονᾶδες τῆς χολλυγουνδίας -καὶ πᾶσης σινεμαδιστάνης-
ἀρσενικὰ ἀγέρωχα... (στὴν πόζα τους...)
μὲ βασικά ἐξαρτήματα, ἕνα τσιγάρο στὰ χείλη
κι ἐνίοτε μία ξανθιά γλυκιά γλαστρούλα
στὸ... τσεπάκι τους
χάρτινοι... μονοδιάστατοι... ανθυποτυχοδιῶκτες...
μοιραῖοι κακομούτσουνοι
καὶ... ἐμπριμέ ὠραῖοι...
ἤ πιστολέρος, μὲ ματιά ἑξάσϕαιρο,
π ά ν τ α... μ ο ν α χ ι κ ο ί...
(κι ἐτοῦτο ἔχει τὸ νόημά του...)
ποὺ δὲν σηκώναν μυῖγα στὸ σπαθί τους...
γιά μιά χοῦϕτα δολλάρια ἤ... ἔτσι μας...
γιὰ καουμποϊλίκι...
μιά... νάϋλον... κανονικότητα...
ποὺ μᾶς ϕορέθηκε σὰν μόδα...
ἡμιανεπίγνωστα...
καὶ οἱ παπποῦδες... ἄνθρωποι κανονικοί
κι ἀληθινοί...
νά εἶναι κλειδαμπαρωμένοι...
ἐπάνω, στὸ πατάρι τῆς συνείδησης...
μακριά... ἀθέατοι... ϕευγάτοι...
καὶ ὅταν μπουχτισμένοι βαρεθήκαμε
κι ἀποϕασίσμε πιά νὰ ξυπνήσαμε, ψάχναμε γιὰ νὰ βροῦμε λίγο στέρεο ἔδαϕος, γιὰ νὰ πατοῦμε καὶ νὰ μὴν βουλιάζει
κι ἤτανε ὅλα γύρω μουσκεμένα, ἀπ' τὸ "τρελλό νερό" (τοῦ μύθου, ποὺ μᾶς γνώρισε ὁ Κόντογλου)
και μόνο ὁ οὐρανός ὁ κοντινός -καθόλου ἐν τέλει μακρυνός, ὅταν τὸν θές καὶ τὸν ζητᾶς ἐπίμονα-
μᾶς ἄνοιξε διάπλατα τὶς ἀγκαλιές του
(παραμυθητικές
μὰ ὄχι παραμυθιασμένες)
καὶ κ α τ α δ ε χ τ ι κ ά
μᾶς περιμάζεψε τοὺς ἄχριστους καὶ ἄχρηστους,
σὰν δούλους τιποτένιους στὴν ἀρχή
αὐτό ἀκριβῶς ποὔχαμε γίνει δηλαδή
(ἔτσι ὅπως κι ὁ,τι εἴμασταν... χαμένοι...)
καὶ μᾶς ξανάστησε ξανά στὰ πόδια μας
σιγά-σιγά καὶ μὲ μισθό καὶ... τυχερά... ἀνέλπιστα...
χωρίς καθόλου νὰ τ' ἀξίζουμε
οὖτε καὶ τόσο δά μιά στάλα...
ὅμως... ἀλίμονο...
ὅλα αὐτά τὰ... χαρτονένια
ϕέϊκ... κατορθώματά μιᾶς νιότης πεταμένης...
ἤτανε τίποτα σχεδόν,
μπροστά στὰ ὅσα τώρα ἄϕθονα
ξεχύνονται σὰν ὀ χ ε τ ό ς ...
ποτάμι ἀσυγκράτητο, χείμαρρος ποὺ ξεβράζει
ὁλην τὴν κόπρο τοῦ Αὐγεία
πάνω καὶ μέσα στὰ μυαλά τοῦ κόσμου
ποὺ τρελλαμένος, ξαϕνιασμένος και ἀμήχανος, ξύνοντας τὸ κεϕάλι του
ψάχνει ἀπ'ὁ,τι κούτσουρο μοιάζει νὰ ἐπιπλέει
γιὰ νὰ πιαστεῖ... ἀπ' ὁ,τι νἆναι
μὴν καὶ γλυτώσει καὶ μπορέσει κάπως ἐπιτέλους νὰ σωθεῖ...
ἐλπίζοντας σχεδόν στό πουθενά...
στό τίποτα, ποὺ μᾶς τὸ μάθαν γιὰ θεό...
τὴν μέγιστη θεά τῆς τυχαιότητας
που θρόνιασε στὸν σβέρκο μας
ἡ... ἔμπιστή μας ἐπιστημοσύνη...
ἡ... ὅλο καὶ πιό μαγική...
καὶ ὅλο πιό παράδοξη...
μιά... μαγεμένη... ἐπιστροϕή...
στὴν νέα... ἀρχέγονη κι ἀρχαίκακη εἰδωλολατρεία
ποὺ μᾶς γεννοβολᾶ μπροστά στὰ μάτια μας τὸν...
μ ε τ α μ ϕ ι ε σ μ έ ν ο
μὲ γκατζετάκια καὶ μπλιμπλίκια
νἔο μας... μ ε σ α ί ω ν α...
ποὺ ἔντεχνα θὰ μᾶς ἀποδειχθεῖ
ἡ νέα μας ἡ θαυμαστή κανονικότητα... !
...
Απέχει πολύ η ψυχολογία από την θεραπεία στην Εκκλησία....
ΑπάντησηΔιαγραφή...αλλιώς αντιμετωπίζει η Εκκλησία τον άνθρωπο
Στο βιβλίο "έκφραση μοναχικής εμπειρίας",που το διαβαζα συνέχεια.
Είναι του γέροντα Ιωσήφ Ησυχαστή, υπήρξε ψυχαχσθενής ,ο οποίος
φιλοξενήθηκε πολύ καιρό στο κελλακι του Αγίου και με τις
Ακολουθείες και τις προσευχές των πατέρων έγινε καλά...!
Ενώ υπάρχουν άνθρωποι που γέρασαν με τα ψυχοφαρμακα ..
Πιστεύω οποιος αγωνίζεται όπως μπορεί,κοινωνει,
εξομολογείται ,νηστευει,εχει αυτή τη χαρά ...
Θυμήθηκα κάποιον που πήγε σε κάποιον ψυχίατρο διάσημο
Και του ζήτησε να του δώσει ένα "φάρμακο της χαράς" .
Ενώ ένα είναι το φάρμακο.ΟΧριστος είναι ο ιατρός
Των ψυχών και των σωμάτων ημών!!