Ομιλητής ήταν ο ιστορικός και διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Γενεύης και διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Μελέτης Μελετόπουλος Μετά την εξαιρετική παρουσία ιστορικών δεδομένων κ σχολιασμό περί της θέσεως της Ελλάδος και των μεγάλων δυνάμεων στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ακολούθησε πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για θέματα επικαιρότητας και παραδοσιακό κέρασμα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή... χαλάλι τὸ ξενύχτι,
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί ἀκούστηκαν πολλά πράγματα ποὺ εἴχανε γιὰ χρόνια ἐξαϕανιστεῖ ἀπὸ τους
ἀ π ο δ ο μ η τ έ ς
ποὺ ϕτιάξανε τὴν ἱστορία ποὺ μαθαίνουν οἱ νεώτερες γενιές
τῶν ἑλλήνων... (τὰ παιδιά μας)
ἀλλά κι ἐξαιρετικές, οὐσιώδους σημασίας, ἄγνωστες πτυχές,
τοῦ μεγάλου μας ξεσηκωμοῦ
ὡς Γένους... μετὰ ἀπὸ ἕνα σωρὸ μικρότερους (50σὲ 400χρόνια...
κάντε τὴ διαίρεση...)
ὅμως, ὡς γόνος ϕιλοβενιζελικῆς οἱκογένειας,
μᾶς τὰ χάλασε κάπως στὰ σχετικά μὲ τὴν μικρασιατική ἐξτρατεία,
(ὅπου ἔπεσε ὁ αδερϕός...
καὶ τοῦ δικοῦ μου παπποῦ...
ἐκεῖ... στὰ ἴδια μέρη,
ἑνῶ ὁ παπποὺς, πυροβολητής, γύρισε πίσω...)
ἐκεῖ λοιπόν, ἔχουμε μὶα νικηϕόρα ἐκστρατεία,
ὅπου κερδήθηκαν ὅλες οἱ μάχες
ποὺ δείχνει ἕναν ἀξιόμαχο στρατό και ἄξιους ἐπιτελεῖς
καὶ ἐνῶ ὁ στρατός κατάϕερε καὶ πέρασε
ἀκόμη καὶ τ' ἀ δ ι ά β α τ α
-ὡς ἐξαιρετικά ὀχυρωμένα-
στενά τοῦ Σαγγάριου ποταμοῦ
μετά... ὑποχρεώθηκε νὰ σταματήσει... ἔξω ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα
ποὺ θἄπεϕτε, μὲ μόνο ἕναν
π ε ρ ί π α τ ο
καὶ θὰ τελείωνε ἔτσι καὶ τὸ σουλτανᾶτο...
καὶ τὸ ... μουσταϕᾶτο, ποὺ τὸ διαδέχτηκε...
καὶ γιὰ νὰ μείνουν -λέω 'γῶ...-
ἐπτασϕράγιστα μυστικά,
τὰ ὅσα στ' ἀλήθεια ἔγιναν,
τὰ σχετικά μὲ τὴν διακοπή τῆς νικηϕόρας πορείας,
μισή ἀνάσα ἔξω ἀπό τὴν πρωτεύουσα τοῦ Μουσταϕᾶ , (την Ἄγκυρα),
καὶ ἡ ὑποχώρηση... που διέταξαν ἕνα χρόνο μετά
οἱ... "ϕίλοι"... τὴν κυβέρνησή μας...
(ἀϕοῦ οἱ καραβανᾶδες
-εἶναι γνωστό-
ἀρέσκονται νὰ γράϕουν ἱστορίες, χρονικά καὶ ἀπομνημονεύματα...)
τοὺς ἐκτέλεσαν...
(μπάμ μπάμ... κι ἄντε τώρα νὰ βρεῖς ντοκουμέντα...
μὴ σὲ βρεῖ... καμία ἀδέσποτη... ! )
ἐπίσης... τὰ περί τῆς συμμαχίας μὲ τὴν μικρή γνωστή μας χῶρα
ποὺ τώρα ἔχει τὴν ἀνάγκη μας...
ἀνατωτιέμαι,
ὅταν αὔριο πλέον, δὲν θὰ μᾶς χρειάζεται,
τί κατάληξη θὰ ἔχουμε ἐμεῖς...
ἀϕοῦ θὰ ἔχουμε βγάλει τὴν καυτή πατᾶτα ἀπὸ τὴν ϕωτιὰ... ;
τὶ... ἔχει... ἀλλάξει... ὡστε νὰ θεωρήσουμε
πὼς δὲν θὰ ξαναζήσουμε τὰ ἴδια... ;
(ρητορικό τὸ ἐρώτημα...)