Η ομορφιά της ζωής έγκειται στο ότι δεν κρατάει για πάντα.

Μια ελιά. Μια γέρικη ελιά μου χάρισε τον ίσκιο της και μια ιστορία μου είπε:

Κοίτα γύρω σου τους ανθρώπους.

Κάποτε ένα ζευγάρι

Με ράβδιζε.

Με κλάδευε.

το ζευγάρι ζούσε μέσα στις έγνοιες.

Τους μίλαγα.

Η ομορφιά της ζωής έγκειται στο ότι δεν κρατάει για πάντα.

Δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να με ακούσουν. Τους εξηγούσα την αιτία της δυστυχίας.

τους έλεγα για ένα φόβο ... που έχει ένα φτυάρι στο χέρι του .

Όχι για να ξεριζώσει.

Δεν ξεριζώνονται οι συμβιβασμοί από τους ανθρώπους...

Τους έλεγα για ένα φόβο που φτυαρίζει

σκέψεις, επιθυμίες, λέξεις κι αισθήματα για

να θάψει την αγάπη.

Μιαν αγάπη για κάτι

ή για κάποιον

που τη θάβεις, γίνεται αρρώστια.

τους εξηγούσα γιατί

Η ομορφιά της ζωής έγκειται στο ότι δεν κρατάει για πάντα.

Έχει το τέλος.

Όλα έχουν ένα τέλος.

Για αυτό η πιο μεγάλη δυστυχία είναι να μην έχεις τίποτα να περιμένεις να αρχίσει.

Σημαίνει ότι

Χάνεις το χρόνο σου.

Η δυστυχία είναι χάσιμο χρόνου.

Δεν μπορούν όμως να με ακούσουν.

Δε θέλουν.

Η γυναίκα

Με ράβδιζε κάθε χρόνο.

Είπε το δέντρο.

Ο άντρας

Με κλάδευε κάθε χρόνο .

Μου είπε το δέντρο.

Κι εγώ τους έβλεπα να γερνούν

Γιάννης Τούμπας