Θέλεις να μάθεις τι είναι η αγάπη του Θεού;

 

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ (1807-1867)*

Ο Κύριος έχει επισημάνει ποιος είναι εκείνος που τον αγαπά και ο άλλος που δεν τον αγαπά, με ευκρινή και πραγματικά σημεία: «εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσομεν» (Ιωάν. δ’ 23).

 

Θέλεις να μάθεις τι είναι η αγάπη του Θεού;

Όταν αποφεύγεις κάθε πράξη, λόγο, σκέψη και αίσθημα που απαγορεύει το ευαγγέλιο κι έχεις έχθρα προς την αμαρτία, που ο ίδιος ο πανάγιος Θεός τη μισεί, θα δείξεις και θ’ αποδείξεις την αγάπη σου για το Θεό.

Όταν τύχει από αδυναμία σου να πέσεις σε παραβάσεις, να τις θεραπεύσεις αμέσως με τη μετάνοια. Είναι καλύτερα όμως ν’ αγωνίζεσαι για να μην επιτρέψεις ακόμα και τις παραβάσεις αυτές, παρακολουθώντας αυστηρά τον εαυτό σου.

 

Θέλεις να μάθεις τι είναι η αγάπη του Θεού;

Σπούδασε με επιμέλεια τις ευαγγελικές εντολές του Κυρίου και προσπάθησε να τις τηρείς σε κάθε περίπτωση. Προσπάθησε να κάνεις τις ευαγγελικές αρετές κτήμα σου, να σου γίνουν συνήθειες. Ο άνθρωπος που αγαπά, είναι φυσικό να τηρεί με ακρίβεια τις εντολές Εκείνου που αγαπά.

«Διά τούτο ηγάπησα τας εντολάς σου υπέρ χρυσίον και τοπάζιον [πολυτιμος λίθος], διά τούτο προς πάσας τας εντολάς σου κατωρθούμην, πάσαν οδόν άδικον εμίσησα», λέει ο προφητάνακτας Δαβίδ (Ψαλμ. ριη’ 127, 128). Τέτοια συμπεριφορά είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της πίστης στο Θεό. Η πίστη είναι αναλλοίωτη κατάσταση αγάπης. Χωρίς την κατάσταση αυτή, η αγάπη εξαφανίζεται.

Όταν αποφεύγουμε διαρκώς το πονηρό και τηρούμε τις εντολές του Θεού, που συνιστούν ολόκληρη την ηθική διδασκαλία του ευαγγελίου, αποκτούμε την αγάπη του Θεού. Με τα ίδια αυτά μέσα, κατοικούμε κι εμείς στην αγάπη του Θεού. «Εάν τας εντολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τη αγάπη μου», είπε ο Σωτήρας μας (Ιωάν. ιε’ 10).

Η τελειότητα της αγάπης συνίσταται στην ένωση με το Θεό. Η πρόοδος στην αγάπη συνοδεύεται από ανείπωτη πνευματική παρηγοριά, ευχαρίστηση και φωτισμό. Στην αρχή του αγώνα βέβαια, ο μαθητής της αγάπης πρέπει να υποστεί έναν βίαιο πόλεμο με τον εαυτό του, με τη φθαρτή φύση του, δηλαδή με το κακό, που με την πτώση έγινε έμφυτο στη φύση μας, έγινε κατά κάποιο τρόπο νόμος σ’ εμάς, που μάχεται και επαναστατεί ενάντια στο νόμο του Θεού, ενάντια στο νόμο της άγιας αγάπης.

Η αγάπη του Θεού θεμελιώνεται στην αγάπη προς τον πλησίον μας. Όταν η μνήμη του σφάλειν εξαφανιστεί από μέσα σου, τότε είσαι κοντά στην αγάπη. Όταν η καρδιά σου επισκιάζεται από την άγια και θεοχαρίτωτη ειρήνη προς κάθε άνθρωπο, τότε είσαι μπροστά στις πύλες της αγάπης.

Οι πύλες αυτές όμως ανοίγονται μόνο από το Άγιο Πνεύμα. Η αγάπη του Θεού είναι δωρεά της χάρης Του στον άνθρωπο που έχει προετοιμαστεί να λάβει τη δωρεά αυτή με την αγνότητα της καρδιάς, του νου και του σώματος. Ο βαθμός της δωρεάς είναι ανάλογος του βαθμού της προετοιμασίας, γιατί ο Θεός, ακόμα και στο έλεός Του, είναι δίκαιος.

Η αγάπη του Θεού είναι απόλυτα πνευματική: «το γεγεννημένον εκ της σαρκός σαρξ έστι, και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος, πνεύμα έστι» (Ιωάν. γ’ 6). Η σαρκική αγάπη, ως κάτι που γεννήθηκε από σάρκα και αίμα, έχει ιδιότητες υλικές και φθαρτές. Είναι άστατη κι ευμετάβλητη.

Η φωτιά της εξαρτάται απόλυτα από την ύλη.

*Απόσπασμα από το λόγο του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, με τίτλο η «Αγάπη του Θεού», όπως περιέχεται στο βιβλίο του Πέτρου Μπότση, «Οσία Άννα Ιβάνοβνα, η διά Χριστόν σαλή».