Ο Καραϊσκάκης ιδιαίτερα τιμούσε και σεβόταν το μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα, γι’ αυτό και όταν πληγώθηκε σε μια μάχη, ζήτησε να μεταφερθεί εκεί, προκειμένου να τύχει της θαυματουργικής επέμβασης της Θεοτόκου.

 

Αυτό το περιστατικό έχει διασωθεί μέσα στο δημοτικό τραγούδι, που με απλό τρόπο, μεταφέρει τα λόγια του αγωνιστή, που ζητά μεταξύ των άλλων, να εναποθέσουν τα άρματά του πάνω στην Αγία Τράπεζα για να τα διαβάσει ο λειτουργός και μέχρι να τελειώσει θα έχει γίνει και ο ίδιος καλά και να ριχτεί και πάλι στη μάχη.

 

 Στη Δόμβραινα στο Δίστομο η δόξα σου θα μείνει κι η νίκη της Αράχοβας χορὸς κλεφτών θα γίνει. Απ' το φλασκὶ κρασὶ θα πιούν θα σφάξουν τα κριάρια θα παραβγούν στο τρέξιμο τα άξια παλικάρια. Βάστα καρδιά, βάστα ψυχὴ Βάστα Καραϊσκάκη μη γονατίσει ο ραγιὰς θρύλε απ' το Μαυρομμάτι. Με κλεφτοπόλεμο λυγάς τον Τούρκο το στρατάρχη και το ορδὶ του Κιουταχή άχτι σε έχει άχτι. Σε καίει της φθίσης πυρετὸς της Διμισκή βλαστάρι μα συ καβάλα σε άλογο με του ρωμιού τη χάρη. Απρίλη μέρα τ' 'Αη Γιωργιοὺ σέ βρίσκει μαύρο βόλι στο Φάληρο αρχιστράτηγε και μένει η Ελλάδα μόνη. Σε κλαίν του Βάλτου τα χωριὰ σε κλαίν καπεταναίοι το μοναστήρι του Προυσού κι οι Κολοκοτρωναίοι. Βάστα καρδιά, βάστα ψυχή. Βάστα Καραϊσκάκη μη γονατίσει ο ραγιὰς θρύλε απ' το Μαυρομμάτι. Τα απροσκύνητα βουνὰ γεννούν παλικαράδες τους σταυραϊτούς της Ρούμελης να πολεμούν αγάδες. Βάστα καρδιά, βάστα ψυχή. Βάστα Καραϊσκάκη μη γονατίσει ο ραγιὰς θρύλε απ' το Μαυρομμάτι.