Συναχτείτε ωρέ να ακούσετε ένα κλέφτικο!

 

Θέλετε δέντρ' ανθήσετε, θέλετε μαραθήτε,

'ς τον ήσκιο σας δεν κάθομαι μήτε και 'ς τη δροσιά σας,

μόν' καρτερώ την άνοιξη, τόμορφο καλοκαίρι,

να μπουμπουκιάση το κλαρί, ν' ανοίξη το ροδάμι,

για να σιουρίξω κλέφτικα, να μάσω τα μπουλούκια.

Μπουλούκια πούθε βρίσκεστε, όλα να μαζωχτήτε,

τι εβγήκε ο Σούφης το σκυλί και κυνηγάει τους κλέφταις.

Σέρνει τσεκούρια 'ς τάλογα, τσεκούρια 'ς τα μουλάρια,

για να τσακίζη γόνατα, για να τσακίζει χέρια.

Κι’ όσοι κλέφτες τ' ακούσανε, πάνε να προσκυνήσουν.

Ο Ζαχαράκης μοναχά δεν πάει να προσκυνήση.

Ράχη σε ράχη περπατεί, λημέρι σε λημέρι.

"Εγώ ραγιάς δε γίνουμαι, Τούρκους δεν προσκυνάω.

Ελάτε, παλληκάρια μου, όλοι να συναχτήτε,

τι έχω να κάμω πόλεμο μ’ αυτόν το Σουφ αράπη,

να δείξουμε τη λεβεντιά και την παλληκαριά μας,

να ιδή ντουφέκι κλέφτικο, τα βόλια μας πού πέφτουν,

να μη περνά να τυραγνά αδύνατους ραγιάδες."