Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης_Όταν ζητούμε μετάνοια από τον Θεό γιά τον κόσμο, να βάζουμε και τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτούς πού έχουν φταίξει και να μη λέμε: «Βοήθησε τον κόσμο πού είναι αμαρτωλός».

 

Οι Τρεις Παίδες γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία, και όμως δεν είπαν «τί φταίμε εμείς;», αλλά είπαν: «Δικαίως πάθαμε, έπρεπε και περισσότερα να πάθουμε».

Μιλούσαν σαν να ήταν από αυτούς πού παρέβησαν τις εντολές του Θεού πριν από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, σαν να ήταν και αυτοί συμμέτοχοι στην αμαρτία, ενώ ήταν αμέτοχοι, αφού δεν είχαν ακόμη γεννηθη.

Πόσο με συγκινεί η προσευχή πού έκαναν, όταν βρίσκονταν μέσα στο καμίνι! «Δίκαιος ει, Κύριε, επί πασιν οίς έποίησας ημιν… Οτι ήμάρτομεν και ήνομήσαμεν… Και νυν ουκ έστιν ημίν ανοΐξαι τό στόμα ημών. Μη δη παραδωης ημάς εις τέλος… και μη αποστήσης τό έλεος σου αφ’ ημών διά “Αβραάμ τον ηγαπημένον υπό σου».

Δηλαδή, «δίκαια μας τιμωρείς, Κύριε, γιατί αμαρτήσαμε, αλλά μόνο γιά χατίρι του Αβραάμ πού τον αγαπάς, γιατί δέν αμάρτησε, μή μας εγκαταλείπης». Έβαζαν και τον εαυτό τους μέσα στους αμαρτωλούς, και το πίστευαν, γι’ αυτό έγινε το καμίνι δροσιά. Ενώ τον ειδωλολάτρη πού πήγε να δη το καμίνι, τον πήραν οι φλόγες[1] .

[1] Βλ. Δαν. 3-11, Προσευχή Αζαρίου και Ύμνος των Τριών Παίδων.

 

Από το βιβλίο του Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’, σελ. 353 -356, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” , Σουρωτή Θεσσαλονίκης