Εζησε 36 δύσκολα χρόνια στις εργατικές κατοικίες στον Άγιο Νικόλαο μαζί με τη μητέρα του και τα δυο του αδέρφια.
Χωρίς δουλειά και αυτό που αποκαλούν στις μέρες μας potential βοηθούσε όποιον του το ζητούσε με αντάλλαγμα ένα χαρτζιλίκι ή λίγα τρόφιμα για το σπίτι.
Χωρίς άλλα εισοδήματα από τη μέρα που έχασε τη μητέρα του σε μια ζωή που για τους περισσότερους θα φάνταζε σωστός Γολγοθάς, ο ίδιος συνέχισε να καβαλάει το ποδήλατο του και να παλεύει για μια χούφτα ευρώ ή λίγες μπουκιές φαγητό πάντα με ένα ανεξήγητο πολλές φορές χαμόγελο.
Σε έναν κόσμο σκληρό που απορρίπτει εύκολα περιθωριοποιεί και πολλές φορές στιγματίζει το διαφορετικό πλήρωσε με τη ζωή του μια αργοπορία να επιβιβαστεί στο καταραμένο εκείνο πλοίο χθες το βράδυ στον Πειραιά.
Ο Αντώνης που αξίζει να σημειωθεί πως είχε εκδώσει κανονικά εισιτήριο δε μπόρεσε να αντιδράσει όπως πιθανόν όλοι μας όταν εκείνο το δίποδο τον έσπρωχνε πάνω στον καταπέλτη
Ο Αντώνης δεν ήταν κάποιος που μάλωνε, μπορεί και να γελούσε αμήχανα, ίσως να νόμιζε πως επρόκειτο για κάποιο αστείο, μια κακόγουστη φάρσα.
Μέχρι που βρέθηκε στο κενό.
Ίσως και να χαμογελούσε ακόμα και την ώρα που αποχαιρετούσε τον σκληρό και άδικο κόσμο μας.
Πριν προλάβει καν να καταλάβει τι λάθος έκανε και έπρεπε να πληρώσει με τη ζωή του για αυτό.
Πολλοί ίσως να σκέφτονται όμως αυτές τις στιγμές όπως εγώ.
Πως όλοι μας ζούμε κατά τύχη σε αυτόν εδώ τον κόσμο και φεύγουμε μόλις αυτή η τύχη μας εγκαταλείψει ή κάποιος υπεύθυνος - ανεύθυνος αποφασίσει λάθος ή κατά λάθος.
Για τον Αντώνη δεν θα αγορεύσουν γνωστοί ποινικολόγοι. Αντιθέτως στην περίπτωση του το κουκούλωμα μπορεί να αποδειχθεί πολύ εύκολο.
Με συμπολίτη όμως του Αντώνη τον αρχηγό του Λιμενικού Σώματος περιμένω να δω κάποια πράγματα από την στιγμή που όλα έγιναν στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και υπάρχει καταγραφή του συμβάντος.
Και τότε ίσως και ο Αντώνης μπορέσει εκεί ψηλά να ξανά καβαλήσει το ποδήλατο του και να χαμογελάσει όπως έκανε σε όλη την σύντομη και δύσκολη ζωή του.
Πηγη:Κρητη ομορφο μου Νησι
Τις τελευταίες μέρες μίλησα με δυο πρώην πλοιάρχους για το γεγονός του Αντώνη, και μου είπαν τα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) ΔΕΝ εφαρμόστηκε ο κανονισμός των πλοίων, σύμφωνα με τον οποίο:
ΠΡΩΤΑ ΚΛΕΝΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ο καταπέλτης του πλοίου, και ΜΕΤΑ ξεκινά το πλοίο.
2) ΔΕΝ εφαρμόστηκε ο κανονισμός των πλοίων, σύμφωνα με τον οποίο:
Γίνεται η οποιαδήποτε προσπάθεια (υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές) για να σωθεί ο άνθρωπος που έπεσε στη θάλασσα.
3) Ο Αντώνης ΠΝΙΓΗΚΕ το ΑΡΓΟΤΕΡΟ το ΠΡΩΤΟ λεπτό, μετά που έπεσε στη θάλασσα. Διότι:
α) Το καράβι όταν φεύγει, δημιουργεί ισχυρές συνεχόμενες κυματώσεις νερού, προς τα ΠΙΣΩ, για να προωθηθεί μπροστά το πλοίο.
β) Οι προαναφερόμενες ισχυρές και συνεχόμενες κυματώσεις νερού, κτυπούν στο τσιμέντο της αποβάθρας, και επιστρέφουν ΠΙΣΩ, ΠΡΟΣ το πλοίο.
Οι προαναφερόμενες συνεχόμενες και ισχυρές κυματώσεις νερού, ΑΠΟ το πλοίο και ΠΡΟΣ το πλοίο, έπνιξαν τον Αντώνη.
...μακρυά ἀπὸ...
ΑπάντησηΔιαγραφήλιμενάρχες... λιμενεργάτες ...λιμενοβραχίονες...
στὰ γαλήνια λιμανάκια τοῦ οὐρανοῦ, τὰ ἀγγελόκτιστα
εἶθε νὰ τριγυρίζει χαμογελαστός ὁ ἀδερφός μας
....
ἡ Παναγία μας, νὰ σκεπάζει τὴν ψυχή του...!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία διόρθωση εάν μου επιτρέπεται: ο Αντώνης ΔΕΝ περιμένει την εξέλιξη και κατάληξη της ανθρώπινης δικαιοσύνης για να χαμογελάσει εκεί που βρίσκεται η ψυχή του τώρα. Έχει βρεθεί στην δικαιοσύνη του Θεού. Η ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι ένα υποκατάστατο της θεϊκής, κακέκτυπο μάλιστα, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε σε κοινωνίες, από τη στιγμή που αρνηθηκαμε τον Θεό και επήλθε η πτώση. Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού χάσαμε τόν Θεό, τά χάσαμε όλα καί μαζί μέ αυτα τά όλα και τήν λιγοστή, εναπομείνασα ανθρωπιά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ Αντώνης θά μείνει νά μάς ελέγχει, με αυτό τό ζεστό, ανθρώπινο βλέμμα του.
Αιωνία η μνή μη σου, καλόν παράδεισο αδελφέ μας.
Ο Αντώνιος ο νέος μάρτυρας ο εν Πειραιεί μαρτυρίω τελειωθείς. Αυτή είναι η ταυτότητα με την οποία εισήλθε ο Αντώνιος εις την Χαρά του Κυρίου Ιησού Χριστού.
ΑπάντησηΔιαγραφή