Κυριακή Α’ Λουκᾶ:
Ἡ μεγάλη ψαριά. (Λουκ. ε’ 1-11)
Ύμνος
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Συ, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, είσαι ο υπέροχος Αλιεύς
ο την οικουμένην σαγηνεύσας
με τη σαγήνη του Πνεύματος
ο ζωγρήσας σπάνιους μαργαρίτες.
Αλιεύεις στα βαθιά νερά!
Απλώνεις παντού αόρατα δίχτυα που ύφανε το Πνεύμα.
Υφασμένα με αγάπη, νοτισμένα με δάκρυα
τα κρατούν αγγελικά χέρια παντού, στις τέσσερις γωνιές της γης.
Όλες τις πιο όμορφες ψυχές
τις πιο όμορφες που μπορεί να δώσει ο κόσμος,
όλους, όσοι γεννήθηκαν από μητέρα και
ανατράφηκαν από το Πνεύμα,
όλους, όσοι συναριθμούνται στην πλούσια ψαριά Σου
όλους αυτούς θα ελκύσει η λεπτεπίλεπτη
σαν μετάξι σαγήνη Σου.
Όταν Εσύ θα σηκώσεις τα δίχτυα Σου
από τη θάλασσα της ζωής,
τότε δεν θα μείνει τίποτε άλλο, παρά ο λασπερός βυθός,
του κόσμου αυτού η σηπεδονα.
Ω, πανθαύμαστε Αλιεύ των γνησίων μαργαριταριών,
εμείς οι αμαρτωλοί ήμασταν κάποτε τα μαργαριτάρια Σου
όμως τώρα, πόρρω απέχουμε από τον πάμφωτο Θρόνο Σου
σκεπασμένοι από τα κατακάθια σκοτεινών παθών.
Είθε τα δίχτυα Σου ν’ αλιεύσουν και εμάς!
Τότε, καταυγαζόμενοι κι εμείς από το Πρόσωπό Σου,
θα λάμψουμε όπως τα αστέρια!
Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Μάρτιος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου