Η φιλία με τον Όλετ.

 

Ο Άγιος Παΐσιος συνήθιζε να βγαίνει ψηλότερα από το Καλύβι του σε ραχονάκι, για να προσεύχεται με το κομποσχοίνι. Εκεί ερχόταν ένας κοκκινολαίμης, με τον οποίο έπιασε φιλία και του έδωσε το όνομα "Όλετ" που στα βεδουΐνικα θα πει παιδί. Όταν τον φώναζε με το όνομά του, ερχόταν αμέσως, καθόταν στον ώμο του και μετά έτρωγε από την παλάμη του. Όταν έφευγε, του άφηνε τροφή πάνω σε μια πλάκα. Κάτω από αυτήν είχε την αποθήκη με τις τροφές. Ένα βάζο με ρύζι και ένα με σιτάρι.

 

Διηγήθηκε ο Άγιος Παΐσιος:

" Πέντε χρόνια έχω φιλία με τον Όλετ. Κάποτε που αρρώστησα, δεν έφαγε την τροφή που του άφησα, αλλά ήρθε να δει τι γίνομαι. Το καημένο με συγκίνησε. Καταλαβαίνουν τις διαθέσεις των ανθρώπων και ανάλογα πλησιάζουν. Για Θεό τους έχουν τον άνθρωπο. Γι' αυτό, πρέπει ο άνθρωπος να τα αγαπά, διότι αυτά δεν περιμένουν άλλον παράδεισο".