Ο πατήρ Ανανίας! Κάθε πρωί βγαίνω στο μπαλκόνι μου και προσανατολίζομαι προς της Καρακαλλούς τα μέρη! Την ευχή σου παππούλη μου του λέω! Και την στέλνει αδελφέ μου! Τώρα είναι πιο κοντά μου από ποτέ! Πόσες αναμνήσεις έχω από αυτόν τον Άγιο άνθρωπο! Δεν θα λησμονήσω ποτέ την μέρα που τον πρωτοσυνάντησα! Πάνε σχεδόν 30 χρόνια! Τότε ήμουν στην Αθήνα και εργαζόμουν σε χοιροσφαγεία! Είχα έναν φίλο-αδελφό τον Δημητράκη! Κάτι δύσκολο τον βρήκε και μπήκε στο Νοσοκομείο! Έπρεπε να χειρουργηθεί! Εγώ απ΄έξω από το χειρουργείο όλην την ώρα! Δόξα τω Θεώ πήγε καλά!
Μετά από λίγες ώρες τον συνάντησα στο δωμάτιο! Όλα είχαν πάει κατ’ ευχήν! Εκείνος το πρώτο πράγμα που μου είπε(τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα για να επικοινωνήσει) ήταν: -Αδελφέ μου Θανάση σε παρακαλώ να μου κάνεις μια μεγάλη χάρη! Θα πας να συναντήσεις τον πνευματικό μου τον πατέρα Ανανία! Μένει σε μια πολυκατοικία στην οδό Μετσόβου! Σε παρακαλώ να πας να τον βρεις και να του μεταφέρεις τα καλά τα νέα! Έτσι και έγινε λοιπόν! Μετά από λίγη ώρα βρισκόμουν έξω από την πόρτα του διαμερίσματός στην οδό Μετσόβου! Εκεί στα χαμηλά, στα ταπεινότερα της Αθήνας, ζούσε αυτός ο υπέροχος παπάς! Η πόρτα ήταν ανοιχτή! Μου θύμισε πόρτα ιατρείου που δεν κλείνει όσο ο γιατρός εξετάζει! Μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω, αθόρυβα και προσδοκώντας κάποιος να μου νομιμοποιήσει αυτήν μου την αναίδεια…Δεν ήταν κανείς εκεί, σε ένα μικρό χώρο σαν σαλονάκι με καθίσματα και τόση ωραία ακαταστασία! Παντού κεράσματα, άπειρα βιβλία στιβαγμένα και εικόνες …πω-πω πόσες εικόνες! Μύριζε λιβάνι και καθαρό κερί! Άκουσα στο μέσα δωμάτιο με κλειστή την πόρτα συνομιλίες! Δεν ήξερα τι να κάνω…Δεν έφυγα…Θέλοντας και μη, άρχισα να ακούω!
Ήταν ο Γέροντας και μια γυναίκα!
Εκείνη, κλαίγοντας του μιλούσε και τι του έλεγε αδελφέ μου; -Πάτερ το πήρα απόφαση! Θα αυτοκτονήσω! Δεν αντέχω άλλο! Και ο πατήρ Ανανίας της απαντά! -Να σε ρωτήσω…με τι τρόπο σκέφτεσαι να γίνει; Εγώ αδελφέ μου ταράχθηκα! Βρε παπά, λέω από μέσα μου, τι είναι αυτά που της λες; Ακούς εκεί να την ρωτάς τον τρόπο! Αυτό σε ενδιαφέρει; Πες της μωρέ για τη χαρά της ζωής, μίλα της για τον Χριστό, για το έγκλημα το μεγάλο που πάει να κάνει, που θα χάσει την ψυχή της! Και ξαφνικά αδελφέ μου ακούω από μέσα την βαριά φωνή του παπά Ανανία να λέει: - Εεεε…εσύ που είσαι έξω! Μας ξεκούφανες ρεε!! Κοκκάλωσα αδελφέ! Άρχισα να καταλαβαίνω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με…περίπτωση! Άνοιξε η πόρτα μετά από λίγο! -Δεν θα κάνεις τίποτα Βαγγελιώ μου! Άσε να το σκεφτούμε καλύτερα και μαζί θα αποφασίσουμε! Εξατομίκευε ο παππούλης! Δεν της είπε τα…κλασσικά!
Ήθελε πρώτα να της γλυκάνει τον πόνο!
Όχι με αυστηρότητες και απαγορεύσεις! Ήθελε να της κερδίσει πρώτα την εμπιστοσύνη! Και έπειτα με την προσευχή του, να την μπολιάσει με την χαρά του Χριστού! Έτσι και έγινε από ότι έμαθα μετά από καιρό! Όχι μόνο δεν αυτοκτόνησε εκείνη η ψυχή, αλλά απόκτησε οικογένεια και Την Ελπίδα στη ζωή της! Συνέχεια υπό την σκέπη του παππούλη! Για να επιστρέψω στην δική μας γνωριμία τώρα…Μόλις μείναμε μόνοι με ρωτάει!
-Εσύ ποιός είσαι;
-Με λένε Θανάση του λέω!
-Και τι γυρεύεις εδώ;
-Με έστειλε ο Δημήτρης το πνευματικοπαίδι σας, να σας πω ότι όλα πήγαν καλά στο νοσοκομείο! Χειρουργήθηκε και οι γιατροί είπαν ότι σε λίγες μέρες θα βγει!
-Α καλά! Δόξα τω Θεώ! Εσύ που εργάζεσαι;
-Εγώ…στα γουρούνια πάτερ μου!
-Ωραία! Σε πάω! Θανάση όλα είναι του Θεού! Εκείνος κανονίζει! Πάντοτε να βλέπεις την φωτεινή πλευρά των πραγμάτων!
Αυτές ήταν αδελφέ μου οι πρώτες του κουβέντες σε μένα! Από τότε τον συνάντησα άπειρες φορές! Και έμαθα κοντά του ακριβώς αυτό! Να χαίρομαι και να ελπίζω! Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο! Πανεπιστήμιο ο παπά-Ανανίας! Να έχουμε την ευχή του!
Νώντας Σκοπετέας
Διασκευή από προφορική εξιστόρηση του αδελφού μας Α.Α. πνευματικού τέκνου του μακαριστού πατρός Ανανία Κουστένη. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς για τις άγιες και αγνές του θύμησες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου