Η φάμπρικα, η φάμπρικα δε σταματά δουλεύει νύ- δουλεύει νύχτα μέρα και πώς τον λεν το διπλανό και τον τρελό τον Ιταλό να τους ρωτήσω δεν μπορώ ούτε να πάρω αέρα Δουλεύω μπρος στη μηχανή στη βάρδια δύο δέκα κι από την πρώτη τη στιγμή μου στείλανε τον ελεγκτή να μου πετάξει στο αυτί δυο λόγια νέτα σκέτα Άκουσε φίλε εμιγκρέ ο χρόνος είναι χρήμα με τους εργάτες μη μιλάς την ώρα σου να την κρατάς το γιο σου μην το λησμονάς πεινάει κι είναι κρίμα Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός ξεχνάω τη μιλιά μου είμαι το νούμερο οχτώ με ξέρουν όλοι με αυτό κι εγώ κρατάω μυστικό ποιο είναι τ' όνομά μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου