+ Βασίλειος Εμμανουηλίδης

 Σίγησε η Πολίτικη Αηδώνα, ο γλυκύς και μελίρρυτος πρ. Άρχων Λαμπαδάριος του Πατριαρχείου  Βασίλειος Εμμανουηλίδης. Ένας από τους τελευταίους με το γνήσιο πατριαρχικό ύφος και την ιδιάζουσα προφορά της Πόλεως.

Εν τη ερυθρά θαλάσση

 

Χερουβικόν ήχος α' 

 

 Ὁ Βασίλειος Ἐμμανουηλίδης γεννήθηκε στὸ Σκούταρι (Χρυσούπολις) τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀπόφοιτος τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολὴς τοῦ σχολικοὺ ἔτους 1952-1953 καὶ τοῦ Ὠδείου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Τμήματος τῆς Τουρκικῆς μουσικῆς, φοιτήσας συγχρόνως ἐπὶ πολλὰ ἔτη καὶ εἰς τὴν Εὐρωπαΐκην μουσικήν.
Μαθήτευσε καὶ διδάχτηκε τὰ μυστικὰ τῆς ψαλτικῆς τέχνης "κατ' οἶκον" ἐπὶ πολλὰ χρόνια κοντὰ στὸν Θρασύβουλο Στανίτσα. Δίδαξε ὡς ἐκπαιδευτικός, ὡς διευθυντὴς τῆς κοινοτικῆς Σχολῆς Ὑψωμαθείων (1959-1983) καὶ σὲ ἄλλα Ἑλληνικὰ σχολεία τῆς Πόλης, ἐνῶ ἀπὸ τὸ 1983 ἤταν καθηγητὴς μουσικῆς στα τέσσερα Ἑλληνικὰ Γυμνάσια-Λύκεια ποὺ λειτουργοῦν στὴν Πόλη. Τὴν περίοδο 1982-84 δίδαξε τὴν ψαλτικὴ τέχνη στὸ Σύνδεσμο Μουσικοφίλων Κων/πόλεως ὅπου ὀργάνωσε Βυζ. Χορὸ μὲ τὸν ὁποῖο ἔψαλλε πολλὲς Ἱ. Ἀκολουθίες σὲ διαφόρους Ἱ. Ναούς.
Καλλίφωνος μὲ ὡραία μελωδικὴ φωνὴ καὶ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ ψαλτικὸ ὕφος τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς ὁ Β. Ἐμμανουηλίδης διακρίνεται γιὰ τὴν σεμνότητα καὶ εὐπρέπεια τῆς ψαλμωδίας του καὶ τὴν ὑψηλὴ ἐπιγνώση τῆς εὐθύνης τῆς ἱερῆς ἀποστολῆς του. Ἔψαλλε σὲ διαφόρους ναοὺς τῆς Πόλης, στὸν Προφήτη Ἠλία στὸ Σκούταρι, στοὺς Ἁγίους Θεοδώρους στὴ Βλάγκα, στὸν Ἁγιο Ἰωάννη τῶν Χίων στὸ Γάλατα, στὴν Ἁγία Εὐφημία Χαλκηδόνος (Καντίκιοϊ), στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ Παναγίας στὸ Πέραν ὡς ἀριστερὸς χοράρχης, στὴν Ἁγία Τριάδα τοῦ Πέραν ὡς δεξιὸς χοράρχης καὶ τέλος κλήθηκε τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1979 στὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ "ἔξωθεν", ὡς ὁ καταλληλότερος γιὰ τὴν κενωθεῖσα θέση τοῦ Λαμπαδαρίου μετὰ τὴν ἀποχώρησην τοῦ Ἐλευθερίου Γεωργιάδου τὸ ἔτος 1978. Μὲ ἐξαίρετο ἦθος, ἀρετὴ καὶ μὲ σταθερὴ πεποίθηση γιὰ τὴν συνέχιση τῆς Πατριαρχικῆς μουσικῆς παραδόσεως, ὑπηρέτησε μὲ εὐλάβεια καὶ ἀφοσίωση τὸ Ἱερὸν Ἀναλόγιο τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ. ἐπάξια καὶ ἀποδοτικά.
Ὁ Βασίλειος Ἐμμανουηλίδης ἀπὸ παιδὶ ἀφοσιωμένος στὸ ἀναλόγιο, βαθὺς γνώστης τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καὶ πιστὸς τηρητὴς τῆς πατριαρχικῆς παραδόσεως τιμᾶ ἐπάξια τὸ στασίδι τοῦ Λαμπαδαρίου τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ μὲ τὴ γλυκιὰ καὶ εὔστροφη φωνὴ του μιμούμενος εἰς πολλὰ σημεῖα τὸ δάσκαλο του καὶ εἶναι ὁ συνεχιστὴς τοῦ γνησίου Πατριαρχικοῦ ὕφους. Ἔντεχνος καὶ ἡδύς, ἀποτυπώνει ἐξαίρετα στὶς ἐρμηνεῖες του τὴν ἐνδοστρεφὴ κατάνυξη ἑνὸς συγχρόνου Ῥωμιοῦ ψάλτη τῆς Πόλης.