Επισήμως χαρακτηρισμένοι ως «παραδοσιακός οικισμός», οι Ψαράδες είναι ένα χωριό της βορειοδυτικής Φλώρινας,
χτισμένο σε υψόμετρο 843 μέτρων. Είναι όμως και το μοναδικό παρόχθιο
χωριό στο ελληνικό κομμάτι της Μεγάλης Πρέσπας, κάτι που το καθιστά
αφετηρία της βαρκάδας μας σε αυτήν.
Για να ακριβολογούμε, βέβαια, μιλάμε για βαρκάδα στο τμήμα της Μεγάλης Πρέσπας που ανήκει στην επικράτεια της χώρας μας, δηλαδή στα 43,5 τ.χλμ. από τα 259 τ.χλμ. που καταλαμβάνει η λίμνη, την οποία μοιραζόμαστε με την Αλβανία και με τα Σκοπια. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του τοπίου είναι τα ασκηταριά, που είναι συνολικά 7. Από αυτά, τα 3 βρίσκονται στο ελληνικό τμήμα των ακτών, ενώ τα υπόλοιπα 4 εντοπίζονται σε αλβανικό έδαφος. Επιπλέον ασκηταριά υπάρχουν και στη γειτονική λίμνη Οχρίδα, στα σύνορα Αλβανίας και των Σκοπίων.
Πιο κοντινό στους Ψαράδες είναι το ασκηταριό της Μεταμόρφωσης (13ος αιώνας), μετά της Μικρής Ανάληψης (15ος αιώνας) και τέλος της Παναγίας Ελεούσας, που είναι το πιο αξιοθαύμαστο, αλλά και το καλύτερα συντηρημένο. Μπορείτε να συνδυάσετε τη βαρκάδα σας με φαγητό στις ωραίες ψαροταβέρνες του χωριού, όπου σπεσιαλιτέ είναι, μεταξύ άλλων, τα νόστιμα χρυσοκόκκινα γριβάδια που αλιεύονται στη λίμνη.
Το χωριό Ψαράδες είναι αφετηρία για μια αξέχαστη βαρκάδα στο ελληνικό τμήμα της Μεγάλης Πρέσπας. Photo: Shutterstock
Η Μεγάλη Πρέσπα προσέλκυσε από παλιά ανθρώπους που βρίσκονταν σε μια προσωπική πορεία προς τη θέωση. Photo: Shutterstock
Ο Άγιος Αχίλλειος συνηγορεί για τον ρόλο της περιοχής στην εκκλησιαστική ζωή της δεύτερης χιλιετίας. Photo: Shutterstock
Η μακραίωνη ιστορία του μοναχισμού και των ασκηταριών της Μεγάλης Πρέσπας
Το ταξίδι στη λίμνη είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο της περιοχής. Οι ακτές και τα σπήλαια προσέλκυσαν από πολύ παλιά φιλέρημους Χριστιανούς και γενικότερα ανθρώπους που ήθελαν να κάνουν την προσωπική τους πορεία προς τη θέωση στην ησυχία και στην απομόνωση του τοπίου αυτού. Δεν ήταν μόνο εκεί, βέβαια: και οι δύο Πρέσπες έπαιξαν ρόλο στην εκκλησιαστική ζωή των πρώτων αιώνων της δεύτερης χιλιετίας, γεγονός στο οποίο συνηγορεί και ο Άγιος Αχίλλειος, όπως και διάφορες διάσπαρτες εκκλησίες και μονές.
Τα ασκηταριά που συζητάμε εδώ, πάντως, υπήρξαν επίκεντρο αυτής της ιδιαίτερης μορφής ασκητισμού. Είναι σκαμμένα στα απότομα βράχια της δυτικής όχθης της Μεγάλης Πρέσπας, όπου το εντυπωσιακό ορεινό τοπίο συνδυάζεται με τη γαλήνη και το μεγαλείο του υδάτινου στοιχείου. Τα ιστορικά γεγονότα που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη του μοναχισμού ήταν διάφορα, μεταξύ αυτών και οι δύσκολες συγκυρίες στις οποίες βρέθηκε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία στη διάρκεια της Παλαιολόγειας περιόδου, πριν ακολουθήσει η πτώση της και η Οθωμανική κυριαρχία. Συνδυάστηκαν ωστόσο και με την επιρροή που άσκησε ο εκχριστιανισμός των Σλάβων από τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, λόγω της έντονης παρουσίας της σερβικής ηγεμονίας στη Δυτική Μακεδονία. Ρόλο έπαιξε, επίσης, η εξέλιξη του μοναχισμού στο Άγιο Όρος, ανάμεσα στον 13ο και στον 14ο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου