Το «Ξυπόλητο Τάγμα»,

 

Το «Ξυπόλητο Τάγμα»,

είναι η ιστορία 160 παιδιών, που διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί.

Μετά την είσοδό τους στην πόλη οι Γερμανοί επιτάσσουν τα δημόσια κτίρια και μερικά ορφανοτροφεία.

Τα ορφανά πετάγονται στο δρόμο.

Μια ομάδα απ’ αυτά τα ορφανά του Παπαφείου ορφανοτροφείου για να επιβιώσουν,

παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους.

Οργανώνονται με ιεραρχία και συγκροτούν ομάδες κρούσης και βοήθειας.

Πηγή για την τροφοδοσία τους είναι τα γερμανικά καμιόνια που κουβαλάνε ψωμί και τρόφιμα και οι μαυραγορίτες.

Τα κλεμμένα μοιράζονται στα ορφανά, αλλά και σε άλλους κατοίκους της Θεσσαλονίκης.

Τα παιδιά του «Ξυπόλυτου Τάγματος»,

έμειναν στην ιστορία ως οι "σαλταδόροι" της Θεσσαλονίκης.

Ο θρύλος λέει, πως πέρα από τη βοήθεια που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα τους να βοηθούν την Αντίσταση,

βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες και Εγγλέζους αξιωματικούς, για να ενωθούν με τους εκεί συμμάχους.

Ο ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Νίκος Κατσιώτης,

στα τέλη της δεκαετίας του ΄40,

βρισκόταν στην Αμερική και συζητώντας με τον Γκρεγκ Τάλλας (ΓρηγόρηςΘαλασσινός) του διηγήθηκε πως την ημέρα που η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την απελευθέρωσή της, το 1944, στο τέλος της διαδήλωσης ακολουθούσε ένα τσούρμο ξυπόλητοι πιτσιρικάδες κρατώντας πανό που έγραφε «Ξυπόλητο Τάγμα».

Η διήγηση του Νίκου Κατσιώτη, συγκίνησε τον Τάλλας κι αποφάσισε νατην κάνει ταινία.

Το 1952, ο Γκρεγκ Τάλλας έρχεται στην Ελλάδα και με την υποστήριξη ενός Ελληνοαμερικανού, ξενοδόχου, του Πέτρου Μπουντούρη γύρισε «Το Ξυπόλητο Τάγμα».

Ο Νίκος Κατσιώτης έγραψε το σενάριο,

ενώ τη μουσική έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης, η πρώτη του για κινηματογραφική ταινία.

Ο Γκρεγκ Τάλλας αποθαρρυμένος από την υποτυπώδη κινηματογραφία της Ελλάδας, σκέφτηκε να την γυρίσει στη Νάπολη, που θεωρούσε πως είχε ομοιότητα με τη Θεσσαλονίκη.

Γύρισε τελικά την ταινία στη Θεσσαλονίκη σε φυσικούς χώρους.

Μόνο τη σκηνή της «μαύρης αγοράς» γύρισε στην Αθήνα, στην περιοχή των Φυλακών Αβέρωφ,

όπου και λειτουργούσε η μαύρη αγορά στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής.

Χρησιμοποίησε δύο ηθοποιούς, τον Νίκο Φέρμα και τη Μαρία Κωστή.

Όλοι που έπαιξαν στην ταινία ήταν ερασιτέχνες.

Τα 63 από τα 66 παιδιά που πήραν μέρος, ο Γκρεγκ Τάλλας τα επέλεξε από αναμορφωτήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Το «Ξυπόλυτο Τάγμα» ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που βραβεύτηκε σε διεθνές φεστιβάλ το 1955 με το πρώτο βραβείο

(«Χρυσή Δάφνη»), στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Εδιμβούργου.