Η τάση να κυριαρχούν οι άλλοι είναι το αποτέλεσμα της εσωτερικής δουλείας
Άγιος Σωφρόνιος του έσσεξ
Αναπόφευκτα κάθε άνθρωπος χάνει την ελευθερία του όταν έχει αγάπη για
την κυριαρχία, την κυριαρχία, πάνω σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Η τάση να
κυριαρχούν οι άλλοι είναι το αποτέλεσμα της εσωτερικής δουλείας. Η
ομοιότητα με τον Χριστό εκείνων που κυβερνούν αποκλείει τη δουλεία, την
υποδούλωση, την κυριαρχία, τον έλεγχο των άλλων στους οποίους δεν
υπάρχει αιώνια ζωή, ούτε καν εγκόσμια ζωή. Η αληθινή έννοια «της ηγεσίας
κατ’ εικόνα Θεού» αποκλείει τη δυνατότητα υποδούλωσης, κυριαρχίας,
γιατί σε αυτό δεν υπάρχει αγάπη. Για να απελευθερωθούμε πρέπει να
ξεπεράσουμε τον φόβο του θανάτου. Εκείνοι που δεν φοβούνται το θάνατο θα
είναι πάντα ελεύθεροι. Στη σκλαβιά στέκονται μόνο εκείνοι που φοβούνται
το θάνατο (Εβραίους 2: 15).
Πρόκειται επίσης για την εσωτερική απελευθέρωση από την κυριαρχία των
άλλων πάνω μας. Και αυτό δεν είναι από περιφρόνηση για τις
χειροτονημένες κτήσεις ή για τους άρχοντες των εθνών, αλλά λόγω του
φόβου του Θεού, ο οποίος δεν μας επιτρέπει να παραβούμε την εντολή
σχετικά με την αγάπη του πλησίον. Το πάθος της επιθυμίας για κυριαρχία
πάνω στους άλλους οδηγεί στην άρνηση του Θεού της Αγάπης, στην απώλεια
της χάρης του Αγίου Πνεύματος. Στα βάθη των ψυχών εκείνων που κυριαρχούν
και υποδουλώνουν τους άλλους, η κατάρρευση λαμβάνει χώρα στην έρημο της
ανυπαρξίας. Η παθιασμένη λαχτάρα για κυριαρχία (η αγάπη της κυριαρχίας)
πάνω στους άλλους χαλάει την εικόνα του Θεού στον άνθρωπο: κάνει τον
άνθρωπο προσκυνητή του Εωσφόρου: «Θα σου δώσω όλη την κυριαρχία και το
μεγαλείο, ώστε να δοθεί σε μένα, και σε όποιον θα το δώσω» (Κατά Λουκάν
4:6-7)
Η συνέχεια με ένα κλασικό παράδειγμα δεσποτικής αυθαιρεσίας εδω
Άγιος Σωφρόνιος του έσσεξ
Αναπόφευκτα κάθε άνθρωπος χάνει την ελευθερία του όταν έχει αγάπη για την κυριαρχία, την κυριαρχία, πάνω σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Η τάση να κυριαρχούν οι άλλοι είναι το αποτέλεσμα της εσωτερικής δουλείας. Η ομοιότητα με τον Χριστό εκείνων που κυβερνούν αποκλείει τη δουλεία, την υποδούλωση, την κυριαρχία, τον έλεγχο των άλλων στους οποίους δεν υπάρχει αιώνια ζωή, ούτε καν εγκόσμια ζωή. Η αληθινή έννοια «της ηγεσίας κατ’ εικόνα Θεού» αποκλείει τη δυνατότητα υποδούλωσης, κυριαρχίας, γιατί σε αυτό δεν υπάρχει αγάπη. Για να απελευθερωθούμε πρέπει να ξεπεράσουμε τον φόβο του θανάτου. Εκείνοι που δεν φοβούνται το θάνατο θα είναι πάντα ελεύθεροι. Στη σκλαβιά στέκονται μόνο εκείνοι που φοβούνται το θάνατο (Εβραίους 2: 15).
Πρόκειται επίσης για την εσωτερική απελευθέρωση από την κυριαρχία των άλλων πάνω μας. Και αυτό δεν είναι από περιφρόνηση για τις χειροτονημένες κτήσεις ή για τους άρχοντες των εθνών, αλλά λόγω του φόβου του Θεού, ο οποίος δεν μας επιτρέπει να παραβούμε την εντολή σχετικά με την αγάπη του πλησίον. Το πάθος της επιθυμίας για κυριαρχία πάνω στους άλλους οδηγεί στην άρνηση του Θεού της Αγάπης, στην απώλεια της χάρης του Αγίου Πνεύματος. Στα βάθη των ψυχών εκείνων που κυριαρχούν και υποδουλώνουν τους άλλους, η κατάρρευση λαμβάνει χώρα στην έρημο της ανυπαρξίας. Η παθιασμένη λαχτάρα για κυριαρχία (η αγάπη της κυριαρχίας) πάνω στους άλλους χαλάει την εικόνα του Θεού στον άνθρωπο: κάνει τον άνθρωπο προσκυνητή του Εωσφόρου: «Θα σου δώσω όλη την κυριαρχία και το μεγαλείο, ώστε να δοθεί σε μένα, και σε όποιον θα το δώσω» (Κατά Λουκάν 4:6-7)
Η συνέχεια με ένα κλασικό παράδειγμα δεσποτικής αυθαιρεσίας εδω