Μια φορά στο Άγιο Όρος ήρθε μία εκδρομή από ένα χωριό της Άρτας που λέγεται Ράμια...
Έφερε ο ιερέας του χωριού ονόματι παπα-Γιώργης, τους χωριανούς του εκδρομή στο Άγιο Όρος. Ήρθε στο μοναστήρι μας την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου και ο παπα-Γιώργης μου λέει: “πάτερ πρέπει να εξομολογηθούμε. Αφού είμαι ιερέας για να δώσω το καλό παράδειγμα θα εξομολογηθώ εγώ πρώτα”.
Ο μόνος πνευματικός τότε στο μοναστήρι ήμουν εγώ αλλά ήμουν πολύ νέος και ο ιερέας ήταν 60 χρονών. Του λέω “πάτερ μου συγνώμη εγώ δεν μπορώ να σε εξομολογήσω. Εσύ είσαι ιερέας τόσα χρόνια εγώ είμαι χτεσινό παιδί. Πήγαινε βρες κανέναν Δεσπότη κανέναν γέρο”.
“Τι λέτε πάτερ” μου απαντάει, “έφερα το χωριό εδώ τελευταία μέρα τι θα κάνουμε”; Φιλονικήσαμε λίγο. Πήγα στον Γέροντά μου και τον ρωτάω τι να κάνω και μου απάντησε “δεν πειράζει ας τον εξομολογήσεις εσύ”.
Αυτός ο ιερέας ο παπα-Γιώργης είχε πάρα πολύ μεγάλη Χάρη από τον Θεό. Αλλά ήταν ολιγογράμματος. Τόσο ολιγογράμματος που δεν είχε διαβάσει ποτέ το Ευαγγέλιο. Μου λέει ο παπα-Γιώργης “Πάτερ εγώ είμαι πάρα πολύ αμαρτωλός άνθρωπος διότι όταν πήγα μια μέρα να κάνω τον Εσπερινό σηκώθηκα ένα μέτρο πάνω από τη γη. Προσβλήθηκα και ευτυχώς ήμουν μόνος μου και δεν με είδε κανένας. Είδα και έπαθα να κατέβω κάτω. Δεν ήμουν έτσι. Την ημέρα που με χειροτόνησε ο Δεσπότης και έβαλε το χέρι του πάνω στο κεφάλι μου μπήκε μια φωτιά και άναψε μέσα μου και από τότε όταν θα πάω να κάνω Λειτουργία πάντα βλέπω αυτή την φωτιά. Όταν θα κάνω Λειτουργία κάποια στιγμή θα έρθει αυτή η φωτιά να κάνει κάτι. Μια φορά ενώ ήμουν έτσι και αισθανόμουν αυτή τη φωτιά μέσα μου θυμήθηκα ότι διάβασα σε ένα βιβλίο - δεν θυμάμαι ποιο βιβλίο ήταν - το σημείο που λέει “χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς“.
Αυτό το βιβλίο ήταν το Ευαγγέλιο!! Τόση απλότητα από τον ιερέα που δεν ήξερε τι βιβλίο ήταν εκείνο. Δεν διάβαζε ποτέ το Ευαγγέλιο και δεν ήξερε τίποτε. Έμαθε την Θεία Λειτουργία απ’ έξω σε ένα χωριουδάκι με 40 κατοίκους απλοϊκούς σαν τον ιερέα τους που δεν ήξεραν τίποτα. Είχε τόση Χάρη αυτός ο ιερέας που έκανε θαύματα στο χωριό.
Μετά πήγαμε να κάνουμε παράκληση στην Παναγία την Παραμυθία που κάνουμε κάθε μέρα. Ενθουσιάστηκε ο παπα-Γιώργης κι άρχισε να ψέλνει μαζί με τους άλλους Πατέρες του μοναστηριού αλλά έψελνε... άλλα ντ' άλλων. Μετά πήγε στον Γέροντά μου και του λέει: “Εκεί που έψελναν όλοι οι μοναχοί τι ωραία που ήταν! Έβγαζε ο Χριστούλης το χεράκι του και τους χάιδευε όλους και πήγα και γω να χαϊδέψει κι εμένα!”.
Και δεν ήταν παλαβός ο παπα-Γιώργης. Ο άνθρωπος είχε τα λογικά του. Αλλά είχε τόση απλότητα που νόμιζε ότι όλοι οι ιερείς βλέπουν αυτά τα πράγματα.
Αυτός ο άνθρωπος ζούσε την εκκλησία ως γεγονός Σωτηρίας, ζούσε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Δεν τον ενδιέφερε να καταλάβει, δεν ήξερε τίποτα από αυτά τα πράγματα.
Απόσπασμα από ομιλία του Μητροπολίτη Λεμεσού π. Αθανασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου