Μέ τούς ἀλαλαγμούς τῶν βασιβουζούκων ἀπό τήν Ἀνατολή. Πῶς θά ξεχάσουμε τόν λαθροεποικισμό τῆς χώρας; Μέ τά περί κλιματικῆς κρίσης καί πράσινα ἄλογα. Πῶς θά ξεχάσουμε τά καθημερινά κατορθώματα τῆς ντόπιας συμμορίας; Μέ τό παραμύθι τῆς ρώσικης ἀρκούδας καί τῆς ἐλαύνουσας φτώχειας. Κάπως ἔτσι, μέ τό κάθε νέο πρόβλημα (ἤ "πρόβλημα") ξεχνᾶμε τό προηγούμενο καί χωρίς νά τό λύσουμε πᾶμε παρακάτω.
Ὅμως τό μέγα πρόβλημα τοῦ τεχνο-ὑγειονομικοῦ φασισμοῦ δέν μπορεῖ νά ξεχαστεῖ. Ὅσο ἀναίσθητο γαϊδούρι καί νά εἶσαι, ἀκόμα κι ἄν ἀδιαφορεῖς πού χιλιάδες οἰκογένειες ἐξακολουθοῦν νά καταστρέφονται οἰκονομικά καί κοινωνικά ἀπό τούς τσόγλανους τῆς ἐξουσίας, πῶς νά ξεχάσεις ὅταν κάθε μέρα δίπλα σου κάποιος γνωστός πεθαίνει ΞΑΦΝΙΚΑ ἤ τόν ξαναθυμᾶται ὁ καρκίνος μετά ἀπό τόσα χρόνια ἤ ἐμφανίζει ἕνα αὐτοάνοσο ἤ φορτώνεται μέ κουσούρια, πόνους καί φάρμακα; Ἀκόμα κι αὐτοί οἱ μ@@κες πού μᾶς χλεύαζαν γιά μῆνες δέν ἀξίζουν τέτοια τιμωρία, γιατί πίστεψαν πράγματι τό καθεστώς καί πῆγαν καί βάλαν τό σκεύασμα μέσα τους! Ἔχει σακατευτεῖ ὅλη ἡ κοινωνία, ὄχι μέ βάση προσωπικές ἐκτιμήσεις ἀλλά μέ ἐπίσημα στοιχεῖα EUROSTAT - δεῖτε στό πρῶτο σχόλιο τά ἑλλαδικά ρεκόρ ὑπερβάλλουσας θνησιμότητας τό τελευταῖο δίμηνο, ποσοστά 24% καί 31%. Καί κανένα τομάρι - ἀπό κεῖνα πού δάκρυζαν γιά τόν τελευταῖο ἡλικιωμένο μή ...χαθεῖ - δέν νιώθει τήν ἀνάγκη νά πεῖ μιά λέξη, νά ζητήσει ἀπό τό φασιστοειδές τοῦ ὑπουργείου Ὑγείας μιά ἐξήγηση. Λέμε, τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου