Οι Έλληνες διεκδικούν την κουζίνα μας – Η απάντηση του Μάνου Ελευθερίου στα λεγόμενα των Τούρκων

Ο Μάνος Ελευθερίου πρόεδρος του Πολιτιστικού & Αθλητικού Οργανισμού Δήμου Γαλατσίου αλλά και γνώστης της Αρχαίας Ελληνικής κουζίνας και όχι μόνο δίνει την δική του τεκμηριωμένη απάντηση στα λεγόμενα των Τούρκων »περί διεκδίκησης των φαγητών τους»..

 

«Οι Έλληνες διεκδικούν την κουζίνα μας!»· μια απάντηση…

Δεν είχαμε φαγητά εμείς χιλιάδες χρόνια, αγύρτη Τούρκε, δεν είχαμε εμείς την Αιγιακή Κουζίνα, αγροίκε Τούρκε, περιμέναμε εσένα να μας φέρεις ελαιόλαδο και μελιτζάνες, αμύγδαλα και αμπελόφυλλα, προϊόντα και συνταγές από τις στέπες των Αλτάιων ορέων (βόρεια των Ιμαλαΐων), απ΄ όπου ήρθες. Οι άγριοι, απολίτιστοι νομάδες πρόγονοί σου, κλέφτη Τούρκε, έτρωγαν ό,τι έκλεβαν, πριν έλθουν στην άτυχη και πολύπαθη γη της Ιωνίας. Και ξεστομίζεις εσύ, θρασύ Τούρκε, «Οι Έλληνες διεκδικούν την κουζίνα μας»;

Μιλάς, γενοκτόνε Τούρκε, για φαγητά που δυο χιλιάδες χρόνια πριν πατήσεις το καταραμένο πόδι σου στον τόπο μας, τα παρασκευάζαμε. Σε μάθαμε να τα μαγειρεύεις, τους έδωσες ονόματα στη γλώσσα σου και σήμερα, ψεύτη Τούρκε, τα διεκδικείς ως δικά σου!

Ποια είναι δικά σου, αμόρφωτε Τούρκε, το κοκορέτσι, το ιμάμ μπαϊλντί, το ντονέρ κεμπάπ, οι ντολμάδες, ο μπακλαβάς, το γιαούρτι ή το τζατζίκι; Ψάξε να τα βρεις στα μουσεία σου και στους ατέλειωτους αρχαιολογικούς χώρους της Μάνας γης μας, κακόψυχε Τούρκε, ψάξε να τα βρεις στα πλημμυρισμένα σπίτια και ψηφιδωτά της Ζεύγμα λήσταρχε Τούρκε, στα χρυσά νομίσματα της Εφέσου που έλιωσες καταστροφέα Τούρκε, στα κατεστραμμένα οικιακά σκεύη της Περγάμου καταπιεστή Τούρκε, στα θαμμένα και κρυμμένα αρχαία ελληνικά αντικείμενα των πόλεών μας και σε όσα παρουσιάζεις ως ρωμαϊκά και μη ελληνικά, άρπαγα Τούρκε!

Αν διαβάσεις την ιστορία σου, εισβολέα Τούρκε, θα δεις ότι μόλις το 1064, οι πρόγονοι τουρκομάνοι ηγέτες σου κατέλαβαν μέρος της Γεωργίας και την τότε πρωτεύουσα της Αρμενίας, Ανί. Μόλις το 1071 αρχίσατε να κερδίζετε εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με βάρβαρο και κτηνώδη τρόπο, βιαστή Τούρκε.

Ο ιστορικός Σιβτ ιμπν αλ-Γκάβζι έγραψε «οι τουρκομάνοι στρατιώτες συμπεριφέρονταν ως μαινόμενοι λύκοι, όπου σκότωναν και κατάστρεφαν τους πάντες και τα πάντα». Έτσι, ο αρχηγός σας Muhammad ibn Daud, πολεμοχαρή Τούρκε, αποφάσισε αυτά τα άγρια θηρία να τα εντάξει στον αστικό και γεωργικό τρόπο ζωής εκδίδοντας φιρμάνι με το οποίο τούς επέβαλε να νυμφεύονται γηγενείς βυζαντινές για να αποκτήσουν πολλά παιδιά, αφενός, και να εμπλουτίζεται το στράτευμα με νέο αίμα και, αφετέρου, να τους εντάξει στο δυτικό τρόπο ζωής. Οι βυζαντινές σάς έμαθαν, πρώτα πρώτα να χρησιμοποιείτε το μπάνιο και το λουτρό – τα οποία ηταν πρωτόγνωρα για σας – και μετά να τρώτε ελληνικό, βυζαντινό φαγητό, τύραννε Τούρκε. Και τη μελιτζάνα με το αραβικό της όνομα al badinjan(= μελανό χρώμα), τη χρησιμοποιούσαν οι Βυζαντινοί πολύ πριν έλθετε στα εδάφη τους, δόλιε Τούρκε, με αυτό το όνομα∙ μελιτζάνα (λατ. melongena, ιταλ. melanzana). Τις παρασκεύαζαν, ανάμεσα στις άλλες συνταγές τους με μπόλικο ελαιόλαδο – το οποίο δε γνωρίζατε καν, σατανικέ Τούρκε – κρεμμύδι, σκόρδο, μπόλικη ντομάτα, πιπέρι και ρίγανη. Κι όταν ένας ιμάμης – δική σας παράδοση είναι, απατεώνα Τούρκε, – πρωτομύρισε αυτό το θεσπέσιο βυζαντινό πιάτο …λιποθύμησε! Αυτό δε σημαίνει Imam Bayildi; Ο ιμάμης μπαΐλντισε, λιποθύμησε! Aν το πιάτο το γνώριζε, αν το πιάτο ήταν δικό σας, θα λιποθυμούσε, μοχθηρέ Τούρκε;

Το κοκορέτσι δεν είναι καν τούρκικη λέξη, άφιλε Τούρκε, αλλά βαλκανική από το σερβο-κροατικό και βουλγαρικό kukuruza, που σήμαινε καλαμπόκι – όπως μοιάζει το κοκορέτσι, πριν μπει στη σούβλα. Στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν, κακόφωνε Τούρκε, μίμαρκυς ή μίμαρκις και περιγράφεται ως ένα είδος κοκορετσιού παρασκευασμένου με εντόσθια και έντερα (χορδαί & χορδία). Στο Βυζάντιο, παράσιτο Τούρκε, το έλεγαν πλεκτήν, κοιλιόχορδα, και χορδόκοιλα. (Κουκουλές, Φαίδων Ι., Βυζαντινών βίος και πολιτισμός, 1952, σελίδες 56–57). Άλλες ονομασίες, βάρβαρε Τούρκε, που εντοπίζονται σε βυζαντινά κείμενα είναι τα γαρδούμενον και γαρδούμιον. (Σκορδάκη-Κασίμη, Βασιλική, Η Παρουσία των διατροφικών αγαθών στα έθιμα του κύκλου της ζωής και του χρόνου στο Βυζάντιο – Διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. σελ. 47, 2019)

Οι Έλληνες της Πόλης αλλά και όλης της Ιωνίας, των οποίων τα φαγητά σερβίρετε, σήμερα, στα τραπέζια σας και στους ξένους επισκέπτες – τουρίστες σας, κακέ γείτονα Τούρκε, στην πλειονότητά τους είναι ελληνικά. Οι καταπιεσμένοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν, σε όλη τη διάρκεια της σκλαβιάς τους, ειδικά στην περιοχή της Μ. Ασίας, την επίσημη γλώσσα της χώρας σας, πλιατσικολόγε Τούρκε. Με αυτόν τον τρόπο, αχρείε Τούρκε, τα περισσότερα πολίτικα εδέσματα μετονομάστηκαν στην τουρκική γλώσσα.

Με τον ίδιο τρόπο, απεχθή Τούρκε, δώσανε ονόματα τουρκικά στα περισσότερα εδέσματα, τα οποία ζητάς να μη χρησιμοποιούμε. Θα έρθεις εσύ τώρα, ποταπέ Τούρκε, να μας πεις ότι σας κλέψαμε τον πρωτοϊστορικό, αρχαίο ελληνικό και βυζαντινό οβελία μας (döner kebap = σούβλα που γυρίζει); Θα μας πεις εσύ, ύπουλε Τούρκε, για τα κάθε είδους γεμιστά φαγητά της αρχαίας Ελλάδας με πλιγούρι – ρύζι – χορταρικά – αρωματικά – σταφίδες – κουκουνάρι (κρεατικά, λαχανικά, κολοκυθοανθούς, αμπελόφυλλα, λαχανόφυλλα, μαρουλόφυλλα, κρεμμυδόφυλλα, κυδώνια, ψαρικά, καλαμάρια – όστρακα και τόσα άλλα);

Σας κλέψαμε και το γιαούρτι, το οποίο παρασκευάζουμε σε αυτόν τον τόπο από τα πρωτοϊστορικά χρόνια, διάβολε Τούρκε, το τζατζίκι (λέξη που προέρχεται από την περσική και την κουρδική γλώσσα, jāj) αλλά και τον μπακλαβά, ένα γνήσιο ελληνικό έδεσμα με την ονομασία γαστρίν ή κοπτοπλακούς, γνωστό στην Κρήτη από τη μινωική εποχή με πολλές στρώσεις ζύμης, αμύγδαλα, καρύδια και μέλι (3000 – 1450 π.Χ); Αν γνωρίζεις να διαβάζεις, διάβασε τη συνταγή παρασκευής του, την οποία γνώριζε ο αρχαίος συγγραφέας γαστρονομίας Χρύσιππος ο Τυανεύς και διέσωσε ο Αθήναιος στο μνημειώδες έργο του «Δειπνοσοφισταί» (ΙΔ, 647-648), κακεντρεχή, ε κακεντρεχή Τούρκε…

Μάνος ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

εκπαιδευτικός, ερευνητής της αρχαίας ελληνικής διατροφής,

π. λέκτορας λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ελσίνκι,

πρόεδρος του Πολιτιστικού & Αθλητικού Οργανισμού Δήμου Γαλατσίου

 

Υστερόγραφο: Τα κοσμητικά επίθετα, αντιγραφέα Τούρκε, δεν αφορούν στην πλειονότητα τού τουρκικού λαού, αλλά στο επιθετικό – αναθεωρητικό σύστημά σας αλλά και σε όσους πολεμοχαρείς, ακραίους, γενίτσαρους, δεν μπορούν να χωνέψουν τη νικηφόρα επανάστασή μας – μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς – και των οποίων το μυαλό δεν μπορεί να χωρέσει ότι αυτό το κομμάτι του παράδεισου δεν τους ανήκει και δε θα τους ανήκει, ποτέ ξανά!!!

 πηγή