Μια φορά κι έναν καιρό...

Μια φορά κι έναν καιρό

κάποιοι αποφάσισαν να γίνουν "τραπεζίτες",

δηλαδή νόμιμοι τοκογλύφοι,

για να κρατάνε τα λεφτά των πλουσίων ασφαλή.

Μετά δάνειζαν αέρα στον κοσμάκη χωρίς αντίκρυσμα

ποσά 20 και 30 φορές των πραγματικών κεφαλαίων τους.

Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο έγκλημα

κατά της ανθρωπότητας.

Επειδή όμως έτσι δημιούργησαν οικονομικές τρύπες,

για να μην καταρρεύσουν,

αποφάσισαν να τυπώνουν λεφτάκια

με τις ευλογίες των κρατών.

Τύπωναν λεφτάκια, τα δάνειζαν στις κεντρικές τράπεζες

οι οποίες τους άνηκαν,

και οι κεντρικές τράπεζες δάνειζαν τα κράτη.

Έτσι "τους άνηκαν" και τα κράτη...

Δηλαδή έπαιρναν τόκους από "αέρα λεφτά".

Αυτό ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημα.

Όταν τυπώνεις χρήμα όμως, και το διοχετεύεις στην αγορά

το χρήμα χάνει την αξία του.

Δημιουργεί πλουσιότερους πλούσιους

και φτωχότερους φτωχούς.

Αυτό δημιουργεί πληθωρισμό και άλλα καλούδια.

Δημιουργεί φούσκες. Και οι φούσκες δεν φουσκώνουν για πάντα.

Πάντοτε σκάνε. Και όσο πιο μεγάλες, τόσο πιο μεγάλο το σκάσιμο.

Το ηλεκτρονικό χρήμα βοήθησε ώστε

αυτές οι φούσκες να γίνουν ακόμη μεγαλύτερες.

Δεν είναι μαγικό να "τυπώνεις" χρήμα χωρίς κόστος;;;

Αυτό ήταν το τρίτο μεγάλο έγκλημα.

Τα ψηφιακά νομίσματα είναι η εξέλιξη του εγκλήματος αυτού.

Τα τελευταία δυόμιση χρόνια είδαμε πακτωλούς χρημάτων

που δόθηκαν σε κάθε φιλάργυρο ανθρωπίσκο

για να στηρίξει το μεγάλο τους αφήγημα.

Το 2019 σε 10 μήνες τύπωσαν 35% επιπλέον

από όσα χρήματα υπήρχαν στην αγορά.

Χορός τρισεκατομμυρίων.

Αποφασίζουν. Τυπώνουν. Χρηματίζουν. Ελέγχουν.

Αλλά ποιος ασχολείται με αυτά τα εγκλήματα;

Ουδείς.

Όμως ο λογαριασμός ακόμη δεν ήρθε.

Τον "κουκουλώνουν" όσο μπορούν με "μπαρούφες"... αλλά

θα έρθει.

Καταλαβαίνεις;

 Yannis Bakman