Για 50 χρόνια ύψωνε την Έλληνική Σημαία στην αυλή του σπιτιού της, 300 μέτρα από τα τουρκικά φυλάκια.Έλεγε ότι ακούγοντας τους Τούρκους από την άλλη πλευρά ένιωθε πάντα την ανάγκη να δηλώνει την παρουσία της και την ελληνικότητα του τόπου. "Για να φαίνεται η Σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα", έλεγε.
Το σπίτι της απείχε ελάχιστα μέτρα από την ελληνοτουρκική μεθόριο και αυτό την παρακίνησε (από εφηβική ηλικία- ούσα πρόσφυγας από την Ανατ. Θράκη) να διατυμπανίζει την ελληνικότητα των εδαφών με την καθημερινή ανάρτηση της ελληνικής σημαίας.
Η Βασιλική Λαμπίδου – Φωτάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες – συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας.
Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα.
Κάπως έτσι έγινε η «μάνα» όλων των φαντάρων, ιδίως εκείνων που υπηρετούσαν στον Έβρο.Εκείνη τους μαγείρευε και τους φρόντιζε και ο Ελληνιό Στρατός εδώ και χρόνια είχε υιοθετήσει την γιαγιά – σύμβολο της περιοχής.
H Βασιλική Λαμπίδου είχε βραβευθεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών, έπειτα από πρόταση του τότε αρχηγού ΓΕΣ.
Έφυγε από τη ζωή στις 20 Ιουνίου, 2011 σε ηλικία 107 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου