Για την ανάσταση του Λαζάρου.

Ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο την τέταρτη ημέρα του θανάτου του, ενώ ήδη είχε προχωρήσει η φυσική του αποσύνθεση. Υπήρχε μια δοξασία στους φαρισαίους ότι η ψυχή περιφέρεται γύρω από το σώμα τρεις μέρες. Οπότε για να μην υποστηρίξει κάποιος ότι η ψυχή ξαναγύρισε στον Λάζαρο , τον ανέστησε την ημέρα την τέταρτη. Έτσι έδειξε στους μαθητές ότι είναι Κύριος του θανάτου και ότι πορεύεται εκούσια στον θάνατο και προηγορευσε την κοινή ανάσταση. Τον εαυτό Του όμως ανέστησε την τρίτη ημέρα από τον θάνατο για να μας αφήσει ανοικτό το δικαίωμα στην ελευθερία της πίστης. Μάλιστα πριν ακόμα συμπληρωθούν τρεις ημέρες , γιατί ποθούσε και έτρεχε να μας σώσει από τα νύχια του διαβόλου.

Η ανάσταση του Λαζάρου έγινε χειμώνα,λίγο μετά την εορτή των Εγκαινίων, όταν οι Ιουδαίοι θέλησαν να λιθοβολήσουν τον Χριστό και Εκείνος πήγε πέραν του Ιορδάνου και μίλησε με διδαχές και παραβολές στα πλήθη που έτρεξαν εκεί. Εκεί του μίλησαν οι αγγελιαφόροι για την ασθένεια του φίλου Του. Μετά την ανάσταση του Λαζάρου,επειδή ξεσηκώθηκαν οι αρχιερείς εναντίον Του, κρύφτηκε σε μια ερημιά στην Εφραΐμ μέχρι τις ημέρες του Πάσχα. Το Συνέδριο εν όψει των ταραχών του Πάσχα, πάντα δεδομένων λόγω της φόρτισης των ημερών , αποφασίζει τον θάνατο του Χριστού, κρυφά χωρίς θόρυβο για να μην ερεθιστούν τα πλήθη και επέμβουν οι Ρωμαίοι.Υπηρχε διάχυτη η πίστη εκείνη την εποχή ότι ο μεσσίας θα εμφανίζονταν στον Ναό εν μέσω μεγάλης εορτής. Και φοβήθηκαν σφόδρα τις ελπίδες του λαού. Τότε ο Καϊάφας προφήτεψε ακούσια ότι ο Ένας θα πεθάνει για χάρη όλου του λαού.

Ο Ιησούς ξεκίνησε για τα Ιεροσόλυμα, προηγορευσε το Πάθος στους μαθητές , μπήκε στην Ιεριχώ όπου φιλοξενήθηκε από τον Ζακχαίο και έδωσε φως στους τυφλούς και τα λοιπά που αναφέρονται κυρίως στον Λουκά. Κατέληξε στην Βηθανία, στο σπίτι του Σίμωνα , που ήταν λεπρός και τον θεράπευσε ο Χριστός.Εκει του έκαναν δείπνο και εκεί συνετρωγε μαζί Του ο αναστημένος Λάζαρος και η Μαρία τον εμύρωσε. Τα τρία αδέλφια ήταν συγγενείς του Σίμωνα και μάλλον αυτός ήταν φαρισαίος. Φαίνεται έντονη η πίστη της οικογένειας στην ανάσταση των νεκρών. Το δείπνο έγινε προ εξ ημερών του Πάσχα. Την επόμενη μπήκε με θρίαμβο στα Ιεροσόλυμα.

Εμείς το Σάββατο αυτό εορτάζουμε τον Λάζαρο όχι με χρονολογική συνέπεια αλλά με θεολογική σημασία: Η ανάσταση του Λαζάρου είναι τα προοίμια της νίκης του Χριστού πάνω στον θάνατο. Επίσης προαναγγέλει την κοινή ανάσταση όλων μας.

Ο Λάζαρος , σύμφωνα με κάποιο απόκρυφο κείμενο , ήταν νεαρό παιδί. Έτσι εξηγείται και η τρυφερότητα και η βαθιά φιλία με τον Χριστό, ο οποίος ξεχώριζε και προτιμούσε την παρέα των απλών και ων νηπίων. Έτσι ως νεαρός εικονογραφείται και στην παλαιότερη αγιογραφία μας.

Ο Λάζαρος έζησε 30 χρόνια μετά την ανάστασή του ως Επίσκοπος Κιτίου. Το ωμόφορο του , λέει η παράδοση, ήταν δώρο της Παναγίας. Ο Λάζαρος μετά την έγερση του δεν μπορούσε να φάει ο, τιδήποτε χωρίς να του αφήσει πικρή γεύση και αυτό γιατί γεύτηκε κι αυτός το ποτήριο του θανάτου.

Ο Λάζαρος δε γέλασε ποτέ στη ζωή, λόγω της εμπειρίας του στον Άδη, παρά μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά:

- "το ένα χώμα κλέβει το άλλο! "