Χάρτινο νησί
ήταν η πατρίδα που χτίσαμε μαζί
κλείσαμε το φως το θαλασσί σε μια φωλιά
Ένα δειλινό
φόρεσε το μαύρο μαντήλι ο ουρανός
κι έστειλε πουλί να σε καλέσει για χορό
Μόνη τώρα
τον ήλιο που μου ’κλεψε
μαύρη χώρα
στης τρέλας τα σύνορα ψάχνω να βρω
κι ας χαθώ
Γύρνα πάλι
κλεμμένο φεγγάρι μου
έλα πάλι
να σπείρεις τον έρωτα όπως παλιά
σαν φωτιά
Δυνατά
σου φωνάζω απ’ τα βάθη της σιωπής
μια κραυγή το σώμα μου που σε καλεί
παρακαλεί
Δυνατά
αγκαλιάζει η φωνή μου το κενό
προσευχή τα χέρια μου και σα θεό
σ’ αποζητώ
Μόνη τώρα…
Χάρτινο νησί
ήταν η πατρίδα που χτίσαμε μαζί
Χάθηκε το φως το θαλασσί απ’ τη φωλιά
παντοτινά
μουσική, βίντεο & ενορχήστρωση
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
στίχοι ΠΑΜΠΟΣ ΚΟΥΖΑΛΗΣ
ερμηνεία ΜΑΡΙΑΜ ΒΕΝΙΖΕΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου