«Διδασκαλίες πίστεως ή απιστίας;»

 

Γράφει ο «Αλεξανδρινός»

Στο κατά Ματθαίον ιερό Ευαγγέλιο διαβάζουμε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν…» (Ματθ. κη΄, 19-20)

Η εντολή του Κυρίου στους μαθητές Του, υπήρξε σαφής. Όσοι λαοί βρίσκονταν μακριά από την αλήθεια και το φως, ζώντας στο βαθύ σκοτάδι της άγνοιας για τον αληθινό Θεό, έπρεπε επειγόντως να επιστρέψουν, για να γίνουν εκείνοι μέτοχοι και κοινωνοί των ουρανίων χαρισμάτων και δωρεών. Η εκτέλεση αυτής της εντολής δόθηκε στους Αποστόλους, οι οποίοι κατά τον Κύριο ήταν το «άλας της γης». (Ματθ. ε΄, 13) 

Όπως λοιπόν το αλάτι νοστιμίζει κάθε τροφή και χωρίς αυτό τα πάντα θα ήταν άνοστα και αδιάφορα, έτσι το κήρυγμα των κηρύκων, όχι μόνο των Αποστόλων, αλλά όσων ασχολούνται με τη διάδοση του Ευαγγελίου, πρέπει να είναι γεμάτο από πνευματική “νοστιμιά” που θα ευφραίνει τους πνευματικούς “ουρανίσκους” των πιστών.
Ο λόγος της Εκκλησίας όμως, ο οποίος είναι λόγος Θεού δεν είναι δυνατόν να διδάσκεται από ανθρώπους που δεν βιώνουν αυτά που κηρύττουν. 

Ο ίδιος ο Κύριος μακαρίζει αυτούς που πρώτα πράττουν και έπειτα διδάσκουν. (Ματθ. ε΄, 19) «Γι’ αυτό και οι θείοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, δεν έγραψαν, ούτε δίδαξαν κανένα καλό, που να μην το έκαναν οι ίδιοι, πριν ακόμη να το πουν· γιατί εκείνοι που ακούν τέτοιους διδασκάλους, γίνονται προθυμότεροι στο να τους μιμούνται στα καλά, γιατί δεν ωφελούνται τόσο από τα λόγια τους, όσο ωφελούνται από τα έργα τους, και παρακινούνται να κάνουν και εκείνοι τα ίδια», θα πει σ’ έναν λόγο του ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. (Λόγος πη΄)

Σήμερα όμως εμείς στο χώρο της Εκκλησίας, δυστυχώς δεν βλέπουμε να υπάρχουν τέτοιοι κήρυκες, στις τάξεις των κληρικών, που τον λόγο τους, να τον έχουν περάσει πρώτα από το κόσκινο της πράξης. Ίσως, ελαχίστων, εξαιρέσεων που όμως πλέον και σύμφωνα με το νέο εκκλησιαστικό (;) καθεστώς, αφήνονται στο περιθώριο ή εκβιάζονται ώστε να σιωπήσουν ή εκδιώκονται γιατί θεωρούνται αντιδραστικοί ή ακραίοι.

Σήμερα δυστυχώς το “άλας” έχει “μωρανθή”. Έχει χάσει τη γεύση του, γι’ αυτό κάθε τι πνευματικό, δεν έχει τη “νοστιμάδα” του Αγίου Πνεύματος και γι’ αυτό πολύς κόσμος, πολλοί πιστοί, έχουν μείνει ακατήχητοι και άγευστοι πνευματικών βιωμάτων.

Σήμερα δυστυχώς, τα πράγματα που ακούγονται από το Ιερό βήμα, είναι κηρύγματα ορθολογισμού, απιστίας και αμφισβήτησης. Για την κατάντια αυτή, ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης βαραίνει τους κληρικούς, αλλά και ένα μέρος -μικρότερο- βαραίνει τους πιστούς.

«Εάν λοιπόν όλα τα υπόλοιπα έθνη λέμε ότι κατακρίνονται γιατί δεν έχουν την ορθόδοξη πίστη άρα και τα ορθόδοξα έργα, πολύ περισσότερο θα κατακριθούν εκείνοι οι χριστιανοί που ενώ βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, παραμένουν ακατήχητοι και πνευματικά αμόρφωτοι, γιατί δεν φρόντισαν να μάθουν ποιά είναι η πίστη τους. Δεν φτάνει να ακούν κηρύγματα χωρίς καμία εξέταση, γιατί σε θρόνους αρχιερατικούς και ιερατικούς έχουν πλέον καθίσει άνθρωποι που δεν γνωρίζουν αυτά που διδάσκουν… θεομπαίχτες και δόλιοι και αναίσχυντοι και άπιστοι, με πονηρή συνείδηση και που τους αρέσει να καυχιούνται με τις διδασκαλίες τους, γιατί πολλές φορές επαινούνται κιόλας και θαυμάζονται από εκείνους που είναι το ίδιο ακατήχητοι και αμαθείς» (Λόγος λζ΄). Συμεών του Νέου Θεολόγου

Αρχιερείς που είναι περισσότερο διπλωμάτες και πολιτικάντηδες που εξυπηρετούν τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις και που για επιτελεία τους έχουν δουλοπρεπείς ρασοφόρους, έτοιμους να εξυπηρετήσουν -γλοιωδώς- κάθε παράλογη και παράνομη εντολή τους.

Οπότε, το ενδιαφέρον για τους πιστούς, περιορίζεται σε ανούσια κηρύγματα αγαπολογίας (Οικουμενιστικού Τύπου), περιβαλλοντικών “πράσινων” αλόγων (Νεοταξίτικη Τακτική), εκφοβισμού για την πανδημία (Κυβερνο-παπαγαλισμός), απειλών για όσους έχουν αντίθετη άποψη (Τύπου Μαφίας) για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Έτσι, στερέψαμε από κηρύγματα για μετάνοια, για τη μέλλουσα κρίση, για πνευματικές αναβάσεις, για ένδοξα μαρτύρια, για σωτήριες ομολογίες, για άσκηση και εργασία στις εντολές του Κυρίου. Μπήκαν στην άκρη, γιατί αυτά φαίνεται σήμερα δεν “πουλάνε”. Δώσαμε χώρο σε νεοφανείς διδασκαλίες, που κάνουν λόγο για Ναούς που μολύνουν, για μασκοφορία την ώρα των θείων μυστηρίων, για αντισηψία που ευκαίρως- ακαίρως δίνεται στους πιστούς για να μην κολλήσουν κοροναϊό και που με αυτή καθαρίζονται οι άγιες εικόνες, για αποστάσεις στα στασίδια, κλπ., κλπ., κλπ…

Πλήρη “πνευματικό” ξεχαρβάλωμα σε όλο του το μεγαλείο. Κηρύγματα απιστίας που οδήγησαν το πλήρωμα της Εκκλησίας σε διχασμό και διαιρέσεις. Αυτά είναι τα επιτεύγματα των κατά τα άλλα “Αγίων” Αρχιερέων που διαφεντεύουν στην Ορθοδοξία μας. Αλλά τι να περιμένει κανείς από τους μεταπατερικούς “πατέρες”, τους δόλιους εργάτες της Ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου και των υπολοίπων αποτυχημένων εκκλησιαστικών αντικανονικών, αντίχριστων, αντιπαραδοσιακών και ανθελληνικών κινήσεων!

Όμως, επειδή ζει Κύριος ο Θεός και η Εκκλησία Του θα παραμείνει αιώνια, σε πείσμα όλων των πολιτικών και θρησκευτικών οργάνων της Νέας Τάξης Πραγμάτων, σε ηγετίσκους νάνους και επειδή είναι σκληρό προς “κέντρα λακτίζειν”, το φως, η αλήθεια και το δίκαιο και πάλι θα βασιλέψουν, γιατί όλα αυτά είναι ο ίδιος ο Αναστημένος Χριστός. Εδώ πάνω θα τσακιστούν, όσου σήμερα, εκβιάζουν, φιμώνουν, διώκουν.

πηγή