Ὁ μ.Χ. ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝ!

Ὁ Οἶκος

Τῶν Ἑλλήνων λιπὼν ἅπασαν τὴν ματαιότητα, τῶν Χριστοῦ Μαθητῶν τὰ ψυχωφελῆ διδάγματα ἠγάπησε λίαν Πλάτων ὁ θεόφρων. Διὸ καὶ ὤφθη πᾶσιν αἰδέσιμος καὶ ἄγκυρα πίστεως ἐν τῇ πατρίδι, ἧς καὶ ἡ κλῆσις σαφῶς ἄγκυρα ὑπάρχει. Καλῶς γὰρ τοῦτον ἐκθρεψαμένη, βεβαίαν σκέπην κατ' ἐχθρῶν καὶ ἀντιλήπτορα θερμὸν ἐν πολέμοις εὑρίσκει, καθ' ἑκάστην ἐκβοῶσα πρὸς αὐτόν· Βαρβάρων ῥῦσαι τὴν πόλιν σου, Ἅγιε.

Ὁ Μεγαλομάρτυς Ἅγιος Πλάτων (18/11) γεννήθηκε ἀπό εὐλαβεστάτους γονεῖς, οἱ ὁποίοι τόν ἀνέθρεψαν ὑποδειγματικῶς εἰς τήν Μικράν Ἀσίαν, αὐτοκράτορος ὄντος τοῦ διώκτου Διοκλητιανοῦ. Ἀπό μικρός έδειξε μεγάλην έφεση στα γράμματα, ελκύοντας την προσοχή των μεγάλων, οι οποίοι στο πρόσωπό του έβλεπαν έναν παιδαριογέροντα! Ανδρώθηκε μη ανεχόμενος την ασέβειαν αυξανομένην και ηγωνίζετο ακαταπαύστως με βαθύν ιεραποστολικό ζήλον υπέρ της αμωμήτου Πίστεως. Αποτέλεσμα ήτο να συλληφθή και να οδηγηθή ενώπιον του άρχοντος Αγριππίνου. Πανούργος εκείνος  ων, προσεπάθησε με γλυκύτητα να τον αποσπάση από τα πιστεύματά του. Στερρώς περί την Πίστη τοποθετούμενος ο Πλάτων, επέσυρε την μήνιν του επιτρόπου Αγριππίνου. Οι στρατιώται τον κρέμασαν σε τέσσερα σημεία από τα άκρα του. Τον τέντωσαν και τον μαστίγωναν δυνατά με βούνευρα δεκαέξι άνδρες, εναλλασσόμενοι ανά δύο... Ο μάρτυς υπέμεινεν αγογγύστως και οι πληγές του επουλώνονταν αμέσως θαυματουργικώς! Παρ’ ότι ανελέητα κτυπημένος, ήτο λαμπρός, χαρούμενος, ακτινοβολών τόσον, ώστε εξεπλάγη ο τύραννος... Για να μη βλέπουν τον ακμαιότατο μάρτυρα οι παριστάμενοι και πιστεύουν εις Χριστόν, τον φυλάκισε. Εκουσίως τον ηκολούθησαν στην ειρκτή πολλοί Χριστιανοί, οι οποίοι προτιμούσαν να φυλακισθούν μαζί του, παρά να τον αποχωρισθούν. Προσηύχετο στα δεσμά και… ανυπομονούσε που δεν ολοκληρωνόταν γρήγορα το μαρτύριό του, ώστε να οδηγηθή στον Κύριον και Θεόν!.. Μετά από παρέλευσιν επτά ημερών, τον εκάλεσεν ενώπιόν του ο Αγριππίνος και του προέτεινε να του δώση την εκπάγλου καλλονής ανηψιά του ως σύζυγον, εάν δεχόταν να θυσιάση στους θεούς. Ο Πλάτων θεώρησε την πρόταση γελοία και ο προσβληθείς τύρρανος έδωσεν εντολή στους στρατιώτες να τον δέσουν σε μεταλλικό κρεββάτι, κάτω από το οποίον άναψαν μεγάλη φωτιά. Όχι μόνον αυτό, αλλά και τον έδερναν με σιδερένια ραβδιά, ώστε να θανατωθή εν μέσω φρικτών πόνων... Ο μεγαλομάρτυς Πλάτων δεν φαινόταν να καίεται, αλλά σαν να ήτο ξαπλωμένος σε δροσερό κρεββάτι, ω των θαυμασίων Σου Χριστέ Παμβασιλεύ! Τον πλησίασε πάλιν ο επίτροπος Αγριππίνος και τον παρότρυνε: «Θυσίασε, άθλιε, με τον λόγο μόνο και πες ότι είναι μεγάλος θεός ο Απόλλων και εγώ θα σε ελευθερώσω από τα δεσμά και τα βασανιστήρια και θα σε κάνω φίλο μου αγαπητόν». Ο Πλάτων με παρρησία του απήντησε: «Δεν πρόκειται να αρνηθώ από τις απειλές σου τον μόνον αληθινό Θεό, λυπούμενος το σώμα μου και να φλογίζωμαι αιωνίως. Ζωή. για μένα, είναι ο θάνατος για τον Χριστό. Γι’ αυτό, άφησε αμέσως το σκοτάδι της ειδωλολατρίας και τρέξε στο φως της Αλήθειας, στον Χριστόν!». Εκτός εαυτού, ο ηγεμών, πρόσταξε βαρύτερους βασανισμούς. Τον σήκωσαν από το πυρακτωμένο κρεββάτι και ήταν ακμαιότατος, ωσάν να ξύπνησε από γαλήνιον ύπνο!.. Μάλιστα ανεδύδετο από το μαρτυρικό σώμα του θεσπέσια ευωδία! Πολλοί τότε πίστεψαν και ομολόγησαν στεντορεία τη φωνή: «Μέγας ο Θεός των Χριστιανών, ο οποίος ηλευθέρωσε τον δούλο Του από την ανυπόφορη φλόγα του πυρός!..». Του πρότεινε τότε «απλώς» να βλασφημήση τον Εσταυρωμένο και αμέσως να τον ελευθερώση... Ο σοφός μάρτυς τον ήλεγξεν ως εξής: «Ω καρδία διεστραμμένη, τον Χριστό μου να βλασφημήσω, που μου χάρισε την πνοή της ζωής και με ηλευθέρωσε από την αμαρτία, με το Άγιο Βάπτισμα; Φύγε από εμένα, εργάτη της ανομίας». Ο Αγριππίνος τον άρπαξε από το ένδυμα και το ξέσχισε. Έδωσε εντολή να τοποθετήσουν στις μασχάλες του πυρακτωμένες μεταλλικές σφαίρες. Άρχισε να βγαίνη καπνός από παντού, καθώς εκαίοντο τα τίμια μέλη του. Υπέμενε καρτερικώς και αυτό το φρικτό μαρτύριο!.. Κάποιος παριστάμενος του είπε: «Θυσίασε, Πλάτον, για να απαλλαγής, μήπως δεν μπορέσεις να αντέξης μέχρι τέλους». Ο μεγαλομάρτυς του μίλησε αυστηρά και κοιτάζοντας προς τον ουρανόν είπε: «Βλέπε, Κύριε και μη μακρύνης από εμένα, διότι θλίψις πλησίον μου ευρίσκεται». Αμέσως ο Θεός έσεισε τον τόπον εκείνον και όλοι κατατρομοκρατήθηκαν. Ο θηριώδης Αγριππίνος, εθελοτυφλών, διέταξε να του γδάρουν όσες σάρκες είχαν απομείνει στο κομματιασμένο σώμα του... Ο πολύπαθος και πολύαθλος Πλάτων έψελνε ψαλμούς ακαταπαύστως! Στην συνέχεια, με νέα διαταγή του αλλόφρονος επιτρόπου, ξέσχισαν το δέρμα του προσώπου, τόσο, που φάνηκαν τα οστά... Παρά ταύτα, το σχήμα του δεν χάθηκε! Αφού ικανοποίησε την μαύρη ψυχή του, ο ηγεμών, διέταξε να τον ξεκρεμάσουν κι επεχείρησεν εκ νέου να τον δελεάση λέγοντας: «Μη θελήσης,Πλάτον, θάνατο φρικτόν, από την γλυκιά ζωή και να βάλης όλους τους συγγενείς και εμάς σε θλίψη απαρηγόρητη, διότι πολύ λυπούμεθα τη νεότητά σου». Ο μεγαλομάρτυς παρέμεινεν αμετακίνητος στην Πίστη του και τον κρέμασαν εκ νέου, ξέσχισαν τους μηρούς και τα ελάχιστα εναπομείναντα «ακέραια» σημεία του σώματός του, φθάνοντας μέχρι τους αστραγάλους... Επειδή όμως έμεινεν αμετάπιστος και πάλιν, υποκρίθηκε ο φοβερός Αγριππίνος ότι τον κολακεύει λέγοντας: «Έως πότε δεν θα πείθεσαι να θυσιάσης; Σε αγαπούμε γιατί έχεις το όνομα του σοφού Πλάτωνος και θέλουμε να γίνης όμοιός του στην αρετή και την σοφίαν». Απτόητος ο μεγαλομάρτυς ξαναφυλακίσθηκε... Ο άρχων διέταξε να του χορηγούν ελάχιστο νερό και ψωμί. Βλέποντας εν τέλει την αδυναμία του να τον μεταπείση, διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Τον οδήγησαν στον καθορισμένο τόπο και τον αποκεφάλισαν, αφού εκείνος με μεγάλη χαρά και αγαλλίαση είχε πει: «Κύριε,εις χείρας Σου παραδίδω το πνεύμα μου». ¨Ητο 18 Νοεμβρίου του 296. Αρκετοί, βλέποντες το πώς αντιμετώπισε τα διάφορα φρικτά βασανιστήρια, πίστεψαν εις Χριστόν και βαπτίσθηκαν.

Απολυτίκιον. Ήχος α'. Χορός Αγγελικός…

Δυάς η ευκλεής, των κλεινών Αθλοφόρων, εδόξασε λαμπρώς την Αγίαν Τριάδα, ο Πλάτων ο ένδοξος, Ρωμανός τε ο ένθεος, εναθλήσαντες και τον εχθρόν καθελόντες, όθεν πάντοτε υπέρ ημών δυσωπούσι τον μόνον Φιλάνθρωπον.

Κοντάκιον

Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον...

Ἡ ἁγία μνήμη σου τὴν οἰκουμένην εὐφραίνει, συγκαλοῦσα ἅπαντας ἐν τῷ πανσέπτῳ ναῷ σου, ἔνθα νῦν μέτ' εὐφροσύνης συναθροισθέντες, ᾄσμασι, σὰς ἀριστείας Πλάτον ὑμνοῦμεν καὶ ἐν πίστει ἐκβοῶμεν· Βαρβάρων ῥῦσαι τὴν πόλιν σου Ἅγιε.

Κάθισμα

Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σόφίαν...

Τῶν ἀγώνων τῷ πλάτει Μάρτυς σοφέ, πλατυνόμενον πίστει πανευκλεῶς, ἐχθροῦ ἀπεστένωσας μηχανὰς καὶ ἠφάνισας καὶ καλῶς τελέσας τὸν δρόμον τὸν ἔνθεον, Παραδείσου πλάτος γηθόμενος ἔφθασας· ὅθεν Ἐκκλησία, πλατυσμῷ εὐσεβείας ἀστράπτουσα σήμερον ἑορτάζει τὴν μνήμην σου καὶ βοᾷ σοι μακάριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ἐ μ μ α ν ο υ ή λ  Μ ε λ ι ν ό ς