Έχω ένα μόνιμο επισκέπτη στα όνειρά μου όταν πελαγώνω, μου διώχνει κάθε βραχνά μου σε κάθε βάστηγμα και κάθε αναδρομιά μου θεός ξεσπίτωτος φαντάζει μπροστά μου, χαρά μου. Βρήκε το τρόπο τριγύρω μου να 'ναι τώρα που οι ζωντανοί δεν βαστάνε και αναμεριάζουνε πόσο τρομάζουνε, και κοιτάν τη λάσπη και όλο καμπουριάζουνε, μοιάζουνε ξεσταλιάζουνε τη ντροπή και έτσι τρέφονται το αλλόκοτο ποτέ δεν το ανέχονται, κλαίγονται κι έτσι ο τσιμπλιάρης ο φόβος κορδώνεται λαοθρήνητο τον κάμαν' κι όλο απλώνεται
Γι' αυτό σου λέω πάνω στην ώρα και πάλι πατέρα απ' τα όνειρά μου σε βαστάω όλη τη μέρα. από το γέλιο σου, νιώθω την ανάσα σου κοντά μου ξεχνάω τα καργιόλια που φυτρώνουν μπροστά μου. Ρεστάρω τα ανυπόφορα, τη φταίξη μοιράζω Νυχτερεύω κι όταν έρχεσαι αδειάζω Όταν μ' αγγίζεις γίνονται όλα μπορετά όταν γελάς, χάνονται όλα τα βαρετά Πόσο γουστάρω στα παλιά όταν με γυρίζεις Να τραγουδάς ζεβζεκη μου, να σιχιτιρίζεις Μου παίρνεις τον καημό και το μαράζι κ όλος ο κόσμος για λίγο αλλάζει.
Χτες σε είδα στον ύπνο μου ξανά, πατέρα κι είχες λαχτάρα τόσο να με δεις. Ήθελα να τα κάνω όλα για σένα πέρα Όμως μου είπες : Είναι νωρίς Στειλ' το μαράζι σου, μου 'πες, δώρο στο διάολο και σύρε μόνος το τέλος σου για να βρεις όταν θα σβήσει η φωτιά, δεν θα 'χει άλλο Κοίτα λοιπόν να το χαρείς
Τί να χαρώ, ρε πατέρα, που μας λιανίσανε Οι κουφάλες κοίτα,το Πέραμα πως καταντήσανε και'χουν τα μούτρα και ζητάνε και τα ρέστα τους έλα στον ύπνο μου απόψε και πες τα τους. Καργάραμε φτώχεια, ρουφιάνους γεμίσαμε μέσα στη κλάψα μας ούτε μια αλήθεια δεν ψελλίσαμε, όμως γλεντήσαμε και κοίτα η σπορά μας, στο φως ανέσυρε όλα τα κρυφά μας - με γεια μας
Να 'χαμε εδώ τα γενναία σας, όλα τα ωραία που πήρατε παρέα σας Τώρα άντε πες, εδώ στα ναυάγια, για τα χρόνια μας 'κείνα τα άγια με ρωτάει η Μάγια αν σου μοιάζω και λίγο δαγκώνομαι το δάκρυ μέσα μου πνίγω και της λέω ότι εσύ ήσουν πιο ωραίος κι ότι παππούς είχες γίνει από μένα πιο νέος Κι ότι τραγούδαγες πιο ωραία από μένα Παραδέξου το όμως, έχω καλύτερη πένα Γράφω για σένα για αυτό μη ξεχνιέσαι Σε περιμένω στα όνειρα - μη μ' αρνιέσαι
Αλλάζω ένα μου δάκρυ, με μια στάλα βροχή κι ό,τι σου έγραψα απόψε, το πάω απ' την αρχή Έχω έναν μόνιμο επισκέπτη στα όνειρά μου γι' αυτό δεν κλείνει ποτέ η αγκαλιά μου
Χτες σε είδα στον ύπνο μου ξανά, πατέρα κι είχες λαχτάρα τόσο να με δεις. Ήθελα να τα κάνω όλα για σένα πέρα Όμως μου είπες : Είναι νωρίς Στειλ' το μαράζι σου, μου 'πες, δώρο στο διάολο και σύρε μόνος το τέλος σου για να βρεις όταν θα σβήσει η φωτιά, δεν θα 'χει άλλο Κοίτα λοιπόν να το χαρεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου