πρώτον η Επτάφωτος λυχνία· δεύτερον η τράπεζα της προθέσεως των άρτων
τρίτον το χρυσούν θυμιατήριον
τέταρτον, η στάμνος η χρυσή, όπου είχε το μάννα·
πέμπτον, αι πλάκες της Διαθήκης, όπου ήτον γραμμένος ο δεκάλογος·
έκτον, η ράβδος τού Ααρών, όπου εβλάστησεν
εβδομον, η κιβωτός·
όγδοον τα Χερουβίμ, όπου επεσκίαζον το Ιλαστήριον και έννατον τα άγια των άγιων όλα τύπος, όλα αινίγματα και σκιαί των προνομίων της Θεομήτορος.
Αυτή ήτον όντως η επτάφωτος λυχνία των επτά χαρισμάτων τού αγίου Πνεύματος, με τα οποία έλαμπε — λέγει ο μέγας Αθανάσιος — από τους πρώτους χρόνους της ηλικίας.
Αυτή ήτον η ζωηφόρος τράπεζα του άρτου της ζωής. Αυτή το χρυσούν θυμιατήριον όπου εκράτησεν αφλέκτως το πυρ της Θεότητος.
Αυτή η στάμνος η χρυσή, οπού εβάσταξε το ουράνιον μάννα. Αυτή η πλάκα, οπού έφερε σωματούμενον τον ενυπόστατον Λόγον.
Αυτή η ράβδος, όπου εβλάστησε παραδόξως το άνθος της αφθαρσίας.
Αυτή η κιβωτός, οπού έσωσεν εκ τού κατακλυσμού της αμαρτίας το ανθρώπινον γένος.
Αυτή το θείον ιλαστήριον, οπού επεσκίαζεν, όχι τα Χερουβίμ, άλλ' αυτή η δύναμις τού Υψίστου.
Αυτή η θεοδόχος γαστήρ, τα όντως άγια των αγίων, οπού άπαξ εισήλθεν ασπόρως και εξήλθεν αφθόρως ο αθάνατος Αρχιερεύς, όταν ο Λόγος σαρξ εγένετο.
[+του διδασκάλου του Γένους Ηλία Μηνιατη, επισκόπου Κερνιτσης]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου