Κύπρος: Μια και αδιαίρετη η Εθνική Ψυχή!

 

(Εξακριβωμένη και αυθεντική ιστορία)

Σε κάποιο χωριό της Κύπρου, ο γάμος είχε τελειώσει στην εκκλησία και η γαμήλια πομπή, μ’επικεφαλής τους νεονύμφους και τους "κουμπάρους" περνούσε τους δρόμους του χωριού, κατευθυνόμενη στο σπίτι του γαμπρού. Σε κάποιο δρόμο, η πομπή συναντήθηκε με τρεις άγνωστους κυρίους, που, όπως φαίνονταν από το ντύσιμό τους, είχαν έρθει από την πόλη. Ένας χωρικός αποσπάσθηκε από την πομπή και με την προθυμία της παντοτινής Ελληνικής φιλοξενίας, ρώτησε τους τρείς πολίτες τι ήθελαν!

Σε λίγο από στόμα σε στόμα, ενώ η πομπή εξακολουθούσε να προχωρεί, μαθεύτηκε ο λόγος της επίσκεψής τους, που έφτασε στο τέλος και στ' αυτιά της νύφης. Αμέσως εκείνη σταμάτησε και μαζί της σταμάτησαν κι όλοι οι άλλοι.

- Τι ζητούν; είπε η νύφη. Έρανους για τον πόλεμο;

Και μεμιάς σηκώνει το λευκό της πέπλο, βγάζει τα σκουλαρίκια από τ’ αυτιά της και καλώντας κοντά της τους τρεις κυρίους, τους τα δίνει.

- Δεν έχω λεφτά, είπε.

Τότε μεμιάς, χωρίς καμιά συνεννόηση, εντελώς αυθόρμητα, αδίσταχτα και πρόθυμα, άρχισαν όλοι, άντρες και γυναίκες να προσφέρουν, εκεί καταμεσής του δρόμου, ό,τι μπορούσαν. Οι τρεις απεσταλμένοι από την πόλη έκλαιγαν. Όλων τα μάτια είχαν βουρκώσει...

Από τον καιρό του Τρωικού πολέμου η Κύπρος, πάντα βαθύτατα Ελληνική στην ψυχή και στο φρόνημα, έλαβε μέρος σ' όλους τους αγώνες του Έθνους. Μόλις εκδηλώθηκε η άνανδρη επιβουλή, ο Κυπριακός Λαός εξεγέρθηκε και αυτός μαζί με όλο τον Ελληνισμό και εκδήλωσε με τρόπο αληθινά μεγαλειώδη την αλληλεγγύη του στη Μητέρα Πατρίδα. ...