Αφιέρωμα στη μνήμη του ιερομόναχου Στεφάνου (1917-1998), από το μοναστήρι Ξενοφώντος.
Μέρος Β.συνέχεια από εδώ
Ιερά Μονή Ξενοφώντος
– Και τι αισθανόσασταν, όταν περπατούσατε στους Αγίους Τόπους;
– Επισκέφτηκα τον ναό του Παναγίου Τάφου. Συλλειτουργούσα με τον Πατριάρχη Διόδωρο(1). Υπήρχε τόσος κόσμος εκεί! Χιλιάδες άνθρωποι! Η εκκλησία ήταν γεμάτη. Την έχτισε η Αγία Ελένη. Πήγα εκεί τη 15η Απριλίου του 1990 (2). Αισθανόμουν πολύ ωραία εκεί, δόξα τω Θεώ! Την τελευταία στιγμή είδα κι εγώ το Άγιο Φως της Αναστάσεως και 33 κεριά άναψαν στα χέρια μου. Τα περίφερα κοντά στο πρόσωπό μου και τα γένια μου, αλλά αυτά δεν με έκαιγαν καθόλου. Για μισή ώρα η φλόγα δεν ήταν ζεστή κι έλαμπε μ’ ένα απόκοσμο φως. Πριν κατεβεί το Άγιο Φως, όλα τα κεριά και τα καντήλια ήταν σβησμένα, όμως όταν το Άγιο Φως κατέβηκε, αυτά άναψαν από μόνα τους. Τι θαύμα είναι αυτό, αδερφέ! Βλέπεις τι είναι η Ορθοδοξία; Βλέπεις τι είναι η αλήθεια του χριστιανισμού;
Την Πασχαλινή Λειτουργία την τελέσαμε πάνω στον Τάφο του Κυρίου. Κι εγώ τότε συλλειτουργούσα με τον Πατριάρχη. Πολλοί ιερείς κατέφθασαν εκεί από διάφορα μέρη. Τι χαρά που ήταν! Το καταλαβαίνεις;
– Σε ποιον Άγιο τρέφετε ιδιαίτερη ευλάβεια, πάτερ Στέφανε;
– Όλοι οι Άγιοι είναι ένα σώμα, πάτερ μου. Δεν περιφρονώ κανέναν. Αυτοί υπέφεραν πολύ για την αγάπη προς τον Θεό. Τους αγαπώ όλους με όλη μου την ψυχή. Είναι σαν μια οικογένεια. Τι να πω; Ότι αγαπώ έναν και μισώ τον άλλον; Αγαπώ όλους τους Αγίους.
– Και ποιος από τους Αγίους σας βοηθούσε στη ζωή;
– Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο πως όταν έπεσα από τη σκάλα, ήρθε ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης και με βοήθησε. Δεν υπήρχε κανένας άλλος εκεί, που να μπορούσε να με σηκώσει. Το μέρος ήταν ερημικό και αν άρχιζα να φωνάζω, δεν θα με άκουγε κανένας.
– Πάτερ μου, που τελέστηκε η κουρά σας σε μεγάλο σχήμα;
– Εδώ, στο Άγιον Όρος, στο Περιβόλι της Παναγίας, στη Νέα Σκήτη, στην καλύβα του Αγίου Χαραλαμπίου. Ο προϊστάμενος του κελλιού ήταν τότε ο πατήρ Αθανάσιος. Προερχόταν από την Αδελφότητα των Δανηλαίων.
– Και πώς μπορούμε εμείς ν’ αποκτήσουμε την ταπεινότητα και την ταπεινοφροσύνη;
– Δεν διαβάζετε τα άγια βιβλία; Δε διαβάζετε τη Φιλοκαλία; Δεν διαβάζετε τους βίους των Αγίων; Ο προϊστάμενός σας έχει ταλέντο να μιλάει για όλα αυτά. Έχετε κάποια αμφιβολία; Ο ηγούμενος είναι πάνω απ’ όλους. Κι εγώ ποιος είμαι; Τι μπορώ να σας πω; Είμαι ο πιο αμαρτωλός απ’ όλους! Πρέπει να διαβάζουμε τους Αγίους Πατέρες και ν’ ακολουθούμε το παράδειγμά τους.
– Και τι μάθατε εδώ στο Άγιον Όρος αυτά τα 60 χρόνια;
– Ήρθαμε εδώ ν’ αποκτήσουμε την Ουράνια Βασιλεία. Έχουμε και τα βιβλία, που διαβάζουμε. Μια φορά, η διοίκηση του Αγίου Όρους μού πρότεινε να πάω να υπηρετήσω σ’ έναν επίσκοπο, εκτός του Όρους. Εγώ τους απάντησα: «Πατέρες και Θεοφιλέστατε, δεν μπορώ να εγκαταλείψω το Άγιον Όρος. Θα μείνω εδώ, ώστε να φυλάω τον Άγιο βράχο του Άθωνα. Δεν είμαι κατάλληλος ούτε για την Ουράνια Βασιλεία ούτε για την επίγεια ζωή. Όμως τώρα, έτσι όπως είμαι, περιμένω κάποιο μήνυμα από τον Ουρανό. Ο Άγιος ο Θεός ξέρει πότε να μου το στείλει».
– Κι εσείς είσαστε έτοιμος γι’ αυτήν την άνωθεν κλήση;
Κανένας δεν μπορεί να πει ότι είναι έτοιμος. Μόνο ο Θεός ξέρει πότε να καλέσει τον κάθε άνθρωπο
– Αυτό θα το αποφασίσει ο Θεός και Αυτός ξέρει πότε να μου στείλει την προειδοποίηση. Τέλος πάντων, κανένας δεν μπορεί να πει ότι είναι έτοιμος. Μόνο ο Θεός ξέρει πότε να καλέσει τον κάθε άνθρωπο. Ακόμη και πριν γεννηθούμε, ήμασταν ήδη στη σκέψη του Θεού. Δεν διάβασες τον Άγιο Συμεών τον Μεταφραστή, που λέει: « Όλα όσα έχω κάνει, είναι γραμμένα στο βιβλίο Σου». Το ξέρεις; Ε, εσύ ξέρεις πολύ περισσότερο! Γι’ αυτό θα κάνουμε ό,τι μπορούμε και ο Θεός θα μας αποδεχτεί. Είμαστε παιδιά του Θεού. Δεν θα μας εγκαταλείψει! Ο Χριστός δεν θα σε κατακρίνει, αλλά οι πράξεις σου θα κατακριθούν από μόνες τους, αν δεν αντικατοπτρίζουν το θέλημα του Θεού. Τι να πω; Εσύ και η αδελφότητά σου τα ξέρετε όλα καλύτερα από μένα!
– Πάτερ Στέφανε, ποιες συμβουλές μπορείτε να δώσετε σ’ έναν νεαρό μοναχό;
– Παιδί μου, βλέπω ότι στο μοναστήρι σας είναι πολλοί νεόκοποι αδελφοί. Όμως πρέπει να είμαστε αδέλφια όχι κατά σάρκα, αλλά κατά πνεύμα κι έτσι θ’ ακολουθούμε τον δρόμο του Κυρίου. Και ποιος είναι αυτός ο δρόμος; Είναι ο δρόμος των καλών πράξεων. Να έχουμε υπομονή, ακλόνητη αγάπη, πίστη, αλληλεγγύη και ο Θεός θα ευλογήσει τους κόπους μας και θα μας δώσει αυτό που ποθούμε. Εκτός τούτου, να έχουμε συνεχώς επιθυμία να εκπληρώνουμε τους μοναχικούς όρκους. Αυτό το μοναχικό σχήμα είναι ο δρόμος, που μας οδηγεί στη ζωή.
– Και πώς να μετανοούμε και ν’ αγαπάμε τον Θεό;
– Ζώντας πνευματικά. Εδώ, στο Άγιον Όρος, ν’ ακούμε προσεκτικά τον εαυτό μας κι έτσι ο Θεός θα μας ευλογήσει. Βλέπεις τι λέει ο Κύριος; «Εισέλθετε διά της στενής πύλης». Δηλαδή, μέσα από τις στερήσεις, την ανάγκη, την πείνα, τις στενές ατραπούς, τις αποτυχίες».
Εικόνα της Παναγίας στην Ιερά Μονή των Ιβήρων – Και πού αλλού, εδώ στο Όρος, υπηρετήσατε;
– Ο πρώην καθηγούμενος της μονής Παντοκράτορος, ο γέροντας Αθανάσιος, με κάλεσε στο μοναστήρι του κι εγώ δέχτηκα. Εκεί με χειροτόνησε διάκονο, ιερέα και αρχιμανδρίτη. Για πολλά χρόνια υπηρετούσα εκεί ως ιερέας. Και ως διάκονος υπηρετούσα για κάποιο χρονικό διάστημα στη μονή Εσφιγμένου. Ο ηγούμενος Αθανάσιος και οι πατέρες εκεί ήταν πάρα πολύ καλοί, μέχρι τη στιγμή που παραπλανήθηκαν κι έγιναν ζηλωτές. Πήγε εκεί κάποιος Εφραίμ και τους μπέρδεψε τα μυαλά, με αποτέλεσμα να πάψουν να μνημονεύουν τον Πατριάρχη μας.
Στη μονή Παντοκράτορος, που τότε ήταν ιδιόρρυθμο μοναστήρι, υπηρέτησα ιερέας για 5 χρόνια. Μετά με ζήτησαν και πήγα να υπηρετήσω ως ιερέας στο παρεκκλήσι της Παναγίας της «Πορταίτισας», στη μονή Ιβήρων, όπου πέρασα συνολικά 11 χρόνια. Και μετά υπηρετούσα ως ιερέας και πνευματικός στο μοναστήρι Ξενοφώντος και στο Κωνσταμονίτου και ύστερα στη Σιμωνόπετρα. Εκεί, στη Σιμωνόπετρα, τότε, δεν είχαν ηγούμενο. Εγώ, ως ιερέας και ψάλτης, βοηθούσα τον πατέρα Νεόφυτο για μια περίοδο 4-5 ετών.
– Έχουμε παρατηρήσει ότι εσείς αγαπάτε πολύ το μοναστήρι μας, Γρηγορίου!
– Έρχομαι εδώ από τότε που ήμουν διάκονος. Η μονή Παντοκράτορος μ’ έστελνε εκπρόσωπο σε όλα τα πανηγύρια της μονής Γρηγορίου. Από τότε αγαπώ πολύ τον Άγιο Νικόλαο και τους πατέρες της μονής. Τότε ηγούμενος ήταν ο πατήρ Αθανάσιος, που ήταν έμπειρος στην εγκράτεια και την πραότητα. Ήταν άγιος άνθρωπος. Ακόμα και ο βασιλιάς της Ελλάδος Γεώργιος(3) επισκεπτόταν το μοναστήρι κι εξομολογείτο στον γέροντα Αθανάσιο. Είχε μεγάλη σοφία ο γέροντας, αν και δεν ήταν πολύ μορφωμένος! Αρκεί μόνο να τον θυμηθείς, για να ζωοποιήσεις τα πνευματικά συναισθήματα στην καρδιά σου. Ο νυν ηγούμενος, ο γέροντας Γεώργιος, μου λέει πως μ’ αγαπά. Κι εγώ του λέω ότι τον αγαπώ, επειδή είμαστε αδέλφια εν Χριστώ, είμαστε μια οικογένεια. Δεν γίνεται να υπάρχει μίσος μεταξύ μας.
– Μήπως θυμάστε κάποιο θαύμα από την εικόνα της Παναγίας της «Πορταίτισας», από τον καιρό που υπηρετούσατε εκεί;
Μόλις ξεκινήσαμε την προσευχή, τα σύννεφα μαζεύτηκαν από πάνω μας και άρχισε να βρέχει δυνατά
– Ναι, φυσικά. Μια φορά υπήρχε έντονη ξηρασία. Η Ιερά Κοινότητα έστειλε σε όλα τα μοναστήρια επιστολή, για να τελούν λιτανείες και να προσεύχονται. Τότε υπηρετούσα στο Ιβήρων, στο παρεκκλήσι της «Πορταίτισας». Βρήκαμε κι εμείς να κάνουμε τη λιτανεία με την εικόνα της Παναγίας της «Πορταίτισας» και μόλις ξεκινήσαμε την προσευχή, τα σύννεφα μαζεύτηκαν από πάνω μας και άρχισε να βρέχει δυνατά. Και αργότερα, το 1991, όταν έπιασε μεγάλη πυρκαγιά στο Άγιον Όρος, τ’ άλλα μοναστήρια ζήτησαν αυτήν την εικόνα από τη μονή Ιβήρων, για να κάνουν περιφορά γύρω από την πυρκαγιά, αλλά οι μοναχοί των Ιβήρων δεν την έδωσαν. Τι να πω;
– Έχετε γνωρίσει άλλους ντόπιους μοναχούς, ενάρετους στην πνευματική ζωή;
– Οι παλιοί πατέρες ήταν πολύ καλοί. Σήμερα η μοναχική πολιτεία έχει ασθενήσει παντού, επειδή τα μοναστήρια και οι μοναχοί δεν τηρούν το μοναχικό τυπικό. Δεν το βλέπεις; Δεν έπεσε ούτε μια σταγόνα βροχής για τόσους μήνες! Οι πατέρες κάνουν λιτανείες στις Καρυές, αλλά δεν βρέχει. Και πώς μας αντέχει η Παναγία; Δεν περιμένει τίποτα από εμάς παρά μόνο μετάνοια! Δεν βλέπεις πόσοι σεισμοί συμβαίνουν γύρω; Οχτώ βαθμών, εννέα βαθμών, όλοι φοβούνται και κανένας δεν μετανοεί! Η οργή του Θεού! Και στη συνέχεια, το γεγονός αύξησης των τιμών στον κόσμο αποτελεί τη συνέπεια των αμαρτιών μας.
– Και πού θα καταντήσουμε, πάτερ;
– Θα βρεθούμε εξ ευωνύμων. Μα ο Παναγαθός Θεός και η Μητέρα Του όλο περιμένουν, περιμένουν και περιμένουν... Ακόμη και αυτοί, που βρίσκονται στην Κόλαση περιμένουν, γιατί η κατάστασή τους είναι ατελής. Ακριβώς όπως εκείνοι που βρίσκονται στον Παράδεισο. Όλοι περιμένουν να έρθει ο Μεγάλος Κριτής, κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του, για να κρίνει όλο τον κόσμο και να να βάλει τον καθένα στη θέση του. Και πότε; Μόνο Αυτός ξέρει! Ο Θεός περιμένει τη μετάνοιά μας μέχρι ένα σημείο, όταν θα ταρακουνήσει όλη τη γη και θα καλέσει όλους στην Κρίση.
Όταν πας στο δικαστήριο, ο εισαγγελέας σου λέει: «Δεν σας κατηγορώ εγώ, αλλά ένα άρθρο του Ποινικού Κώδικα». Δεν είναι έτσι, άραγε; Ακριβώς το ίδιο και ο Θεός! Τα λόγια, που μας άφησε, αυτά θα μας κρίνουν, δηλαδή αν πράτταμε σύμφωνα με αυτά ή όχι. Ο Άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης λέει το ίδιο: «Εν τη οικία του πατρός μου μοναί πολλαί εισίν» (Ιωαν. 14,2). Οι «μονές» αυτές είναι κάποιοι πνευματικοί οικισμοί, αλλά και στην Κόλαση, πάτερ Δαμασκηνέ, υπάρχουν μερικά επίπεδα. Γι’ αυτό, ας μετανοήσουμε τώρα, που ακόμα υπάρχει το φως, γιατί όταν έρθει το σκοτάδι, τι δουλειά μπορείς να κάνεις; Γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός μάς δίνει τη νύχτα, ως εικόνα της Κόλασης, και την ημέρα, ως εικόνα του Παραδείσου. Έτσι λένε πολλοί ιστορικοί.
Ας μάθουμε ο καθένας το καλό στον εαυτό μας και να το ακολουθούμε. Αυτή η ζωή, πάτερ Δαμασκηνέ, είναι πρόδρομος μιας άλλης ζωής, μεγάλης και αιώνιας. Ας προετοιμαστούμε εδώ για εκείνην τη ζωή, ζώντας τον μοναχικό μας βίο. Οι χριστιανοί στον κόσμο το ίδιο πρέπει να κάνουν, αλλά εμείς ιδιαίτερα πρέπει να εκτελούμε τους όρκους του σχήματός μας. Σκέψου μόνο, όταν ένας ηλικιωμένος μοναχός -και ιερομόναχος επιπλέον- αφήνει το ράσο και παντρεύεται, πες μου, ποια τιμωρία αξίζει; Απέρριψε την αγάπη προς τον Θεό και θέλει τώρα ν’ αγαπά μια γυναίκα.
Ο ιερέας προσωποποιεί και αντιπροσωπεύει τον Θεό, πράγμα που σημαίνει ότι οι ανάξιες πράξεις του εξευτελίζουν τον Θεό
Δεν κατηγορώ και δεν κατακρίνω κανέναν, αλλά πρέπει να πω την αλήθεια. Ο ιερέας προσωποποιεί και αντιπροσωπεύει τον Θεό, πράγμα που σημαίνει ότι οι ανάξιες πράξεις του εξευτελίζουν τον Θεό. Πες μου, πού θα βρεθεί η ψυχή του, όταν πεθάνει; Ο Θεός τον περιμένει και ο άνθρωπος έπαψε να πιστεύει και να φοβάται τον Θεό!
Ξέρεις για τον άσωτο υιό, που είπε στον πατέρα του: «Πάτερ, δος μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας» (Λουκ. 15,12). Και όταν άρχισε η πείνα και η ταλαιπωρία, κατάντησε να τρώει τροφή για γουρούνια. Έτρωγε τα ξυλοκέρατα. Και όταν επέστρεψε, οι άλλοι αγανάκτησαν. Ωστόσο, ο πατέρας του είπε: «Έλα εδώ, είσαι κι εσύ δικό μου παιδί!». «Δουλέψαμε για τόσα χρόνια κι εσύ ούτε ένα κατσικάκι δεν μας έδωσες!», αγανάκτησε ο αδελφός. «Παιδιά μου, όλα όσα έχω είναι δικά σας, φάτε και πιείτε», είπε ο πατέρας. Και μετά όλοι δόξασαν τον πατέρα, ο οποίος έδειξε τόσο μεγάλη αγάπη, ακόμη και στον άσωτο υιό.
– Και τι μπορείτε να μας πείτε για τον Αντίχριστο, πάτερ;
– Ποιος είναι αυτός; Και τι θέλει εδώ; Παιδί μου, αυτός πολλαπλασιάζει το κακό κι επομένως επιταχύνει τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Μόνο δυο λόγια θα πει ο Κύριος, όταν έρθει: «Αποχωρείτε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Ματθ. 7,23) και «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου» (Ματθ. 25,34). Όπως εξαφανίζεται ο καπνός στον αέρα, το ίδιο και οι πονηροί και οι εργαζόμενοι την ανομία θα εξαφανιστούν από το πρόσωπο του Κυρίου. Η Ελλάδα είναι αγία χώρα. Παντού μπορείτε να δείτε τους αγίους, τα λείψανα, τους μάρτυρες, τα μοναστήρια, τους μοναχούς και τις μοναχές. Ωστόσο, η αμαρτία έχει πολλαπλασιαστεί στον κόσμο και οι άνθρωποι περιφρονούν όλα αυτά που είπαμε παραπάνω, γι’ αυτό είναι αδύνατο να τους βοηθήσουμε. Αυτός είναι ο λόγος που η χώρα μας υποφέρει. Και ο κλήρος έχει εξασθενίσει από τη μάχη κατά του Διαβόλου. Δεν υποστηρίζει πια τον λαό μας στην πίστη.
Τι λέει τώρα η Μεγάλη Μητέρα μας, η Βασίλισσα των Ουρανών; Τι λέει; Θα σταθεί ενώπιον του θρόνου του Κριτή, τη στιγμή που ο Υιος Της θα κρίνει όλο τον κόσμο και θα έχει το δικαίωμα και την εξουσία, που έλαβε από τον Υιό Της, να συγχωρεί. Ναι. Και η Ίδια θα μπορεί ν’ αλλάξει την απόφαση της Δίκης, όπως θέλει. Επομένως, όποιος Την αγαπά πολύ, Τη λατρεύει εδώ και πιστεύει στη βοήθειά της, θα βοηθηθεί από την Παναγία.
Όποιος Την αγαπά πολύ, Τη λατρεύει εδώ και πιστεύει στη βοήθειά της, θα βοηθηθεί από την Παναγία
Γι’ αυτό να μάθουμε τα λόγια από τους χαιρετισμούς στον Ευαγγελισμό, όπου λέγεται: «Χαίρε, του δικαίου Κριτή πρεσβεύτρια! Χαίρε, πολλών πτώσεων συγχώρεση!». Έτσι κι εμείς, εδώ, στο Άγιον Όρος, ν’ αναθέσουμε την ελπίδα μας σ’ Αυτήν! Ν’ αγαπήσουμε το Περιβόλι της Παναγίας, ώστε Αυτή να μας κοιτάξει με το ταπεινό βλέμμα Της κατά την Κρίση. Εύσπλαχνος είναι ο Θεός μας. Βρισκόμαστε στο Περιβόλι της Μητέρας Του. Η Μητέρα Του έχει εξουσία, αλλά περιμένει τη μετάνοιά μας.
Να διαβάζετε με προσοχή τον πρώτο κανόνα του Αγίου Νικοδήμου στο Θεοτοκάριο. Εκεί η Παναγία παρακαλεί τον Υιό Της να μας σώσει, αλλά ο Κύριος Της απαντά: «Αν δεν μετανοήσουν, δεν θα σωθεί κανείς». Δεν υπάρχει διαφορά σε κανέναν. Το καταλαβαίνεις, πάτερ;
– Ξέρουμε, επίσης, ότι είσαστε καλός ψάλτης.
– Ναι, αλλά αυτό είναι από τον Θεό! Το έχω ήδη πει ότι όλα τα καλά και ωραία χαρίσματα είναι από τον Θεό.
– Μπορείτε να μας ψάλλετε το «Άξιον Εστίν», σας παρακαλώ!
– Άσε με, πάτερ! Δεν βλέπεις σε τι κατάσταση βρίσκομαι; Το συκώτι μου έχει πρηστεί, τρώω μόνο υπολείμματα τροφών, δεν μπορώ πια να ψάλλω. Μου κόβει την ανάσα. Θέλω να ψάλλω, αλλά δεν έχω πια δύναμη. Γι’ αυτό και πίνω λίγο κρασάκι, για να δυναμώσω λιγάκι. Πριν αρρωστήσω, έψελνα πάντα και παντού. Έψελνα εδώ τους κανόνες της Παναγίας στις ακολουθίες και το Πάσχα. Αλλά τι να κάνω, αφού έχω αδυνατίσει! Θα πάω στο κελλί μου και, επειδή δεν μπορώ να είμαι όρθιος στην ακολουθία στην εκκλησία, θα κάνω κομποσχοίνι. Πέρασα πολλές δυσκολίες στη ζωή μου και τώρα πλησιάζω στο τέλος. Περιμένω κι εγώ, περιμένω...
– Πάτερ Στέφανε, δώστε μας κάποια συμβουλή, πριν φύγετε απ’ αυτόν τον κόσμο!
– Ποια συμβουλή θέλεις, δεν καταλαβαίνω; Εσύ, που ταξιδεύεις στην Αλβανία, στο Κονγκό και κηρύττεις παντού, δεν δίνεις συμβουλές στους ανθρώπους;
– Εντάξει, τότε μόνο μια ερώτηση! Τι πρέπει να προσέχουμε στη μοναχική μας ζωή;
– Ας εργαστούμε πάνω στους μοναχικούς όρκους, που δώσαμε μπροστά στο Ιερό Βήμα! Τίποτε άλλο! Μόνο αυτό θα ζητήσουν από εμάς ο Πανάγαθός Θεός και η Παναγία. Έχουμε υποσχεθεί! Ή δεν έχουμε υποσχεθεί; Άρα, να κάνουμε καλά έργα, για ν’ αποκτήσουμε την αιώνια ζωή. Και πώς αλλιώς να μπούμε στην αιώνια ζωή; Και τι είναι αυτή; Είναι ο Ίδιος ο Θεός! Το λέει ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής: «Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωαν. 3,36), «αυτή δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και όν απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωαν. 17,3).
Άρα να κάνουμε τις πράξεις της μοναστικής μας ζωής: Υπομονή, υπακοή, καθώς η υπακοή τελείται για χάρη του Θεού, όπως ο Χριστός, ως Άνθρωπος, έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου. Στην αρχή ήταν υπάκουος στον Ιωσήφ και τη Μητέρα Του και μετά στο θέλημα του Πατρός Του και υπέστη τον σταυρικό θάνατο.
– Να προσεύχεστε για εμάς, πάτερ Στέφανε!
– Κι εσείς για μένα!
– Ευλογείτε!
– Πήγαινε στο καλό, πάτερ! Ευχαριστώ, ευχαριστώ!
– Καλό μας Παράδεισο!
***
Αυτή ήταν η συνομιλία μας, που έλαβε χώρα τον Απρίλιο του 1997, με τον πατέρα Στέφανο. Έμεινε στο μοναστήρι μας για 6 μήνες. Το φθινόπωρο πήγε να μείνει στο ρώσικο μοναστήρι, το οποίο του παραχώρησε ένα κελλί με θέα στη θάλασσα. Πριν φύγει, μας είπε:
– Πατέρες, δεν θα ξαναέρθω στο Γρηγορίου! Ευχαριστώ πολύ τον Άγιο Νικόλαο κι εσάς όλους! Ευχαριστώ τον ηγούμενό σας, τον πατέρα Γεώργιο, και όλη την αδελφότητα!
– Μα γιατί δεν θα ξανάρθεις, πάτερ Στέφανε;
– Πολύ σύντομα θα φύγω σε άλλη χώρα. Ναι, με περιμένουν εκεί επάνω. Έχω ήδη λάβει προειδοποίηση.
Πραγματικά, την άνοιξη του 1998 μάθαμε ότι ο αγαπημένος μας παπα-Στέφανος έφυγε για να συναντήσει την Παναγία και τον Υιό Της, να λάβει την ανταμοιβή για τον αγώνα του και να καταταχθεί στου Οσίους Πατέρες του Αγίου Όρους. Αιώνια η μνήμη του και οι προσευχές του να είναι μαζί μας (4).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου