Στίχοι
Αλλ’ ουδέ επιτρέπει η γλώσσα λαλήσαι ούτε νους και καρδία, ψυχή και θελήσει, επειδή βασιλεύει η γλυκεία
Και Πατήρ πλαστουργός μου και Άγιον Πνεύμα, ω Τριας Παναγία, εν Μονάδι τη θεία, η ζωή της ψυχής μου και τρυφή της καρδίας φωτισμός του νοός μου, ω Αγάπη τελεία. Αγάπη Ιησούς ο Σωτήρ μου, ο γλυκύτατος έρως.
Η πηγή της Αγάπης, η ελπίς και η πίστις, δίδαξόν με τον τρόπον του για πάντα να σ’ έχω· ναι, γλυκεία αγάπη, Ιησούς ο Σωτήρ μου, τούτο μόνο ειπέ μου, κι άλλο πλέον δε θέλω.
Διαρκώς να Σε έχω, στους Σους πόδας να πίπτω και γλυκά να φιλήσω τας πληγάς και τους ήλους, αενάως να κλαίω μετά πόνου καρδίας, και τους πόδας να βρέχω ως η πάλαι Μαρία.
Στίχοι: Άγιος Ιωσήφ Ησυχαστής (κοιμήθηκε στις 15/28 Αυγούστου 1959)
Σύνθεση: Χρίστος Τσιαμούλης
Τραγούδι: Καίτη ΚουλλιάΡΦ
Αποκ. 17,6 Και είδα αυτήν την γυναίκα να μεθά από το αίμα των Χριστιανών και από το αίμα των μαρτύρων του Ιησού, τους οποίους εμισούσε και κατεδίωκε, δια να τους εξοντώση. Και όταν την είδα, εθαύμασα μεγάλον θαυμασμόν και δια την μεγαλοπρεπή εμφάνισίν της και δια την εξοντωτικήν της δύναμιν εναντίον των πιστών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἶναι ἴσως τό βαθύτερο ἐρωτικό τραγούδι τῆς Ἑλληνικῆς ποιητικῆς δημιουργίας γιά δύο λόγους. 1ον Εἶναι ὁ Θεῖος Ἔρως πού τό γεννᾶ καί 2ον Ὁ ποιητής του ἀπέδειξε μέ ὅλη του τήν βιωτή τήν ἄλήθεια αὐτοῦ τοῦ Ἔρωτα στά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς του.
ΑπάντησηΔιαγραφή