Ακαταδίωκτος και στον Ουρανό ο άχρι-στος Τσιόδρας;
Οι συμβολισμοί πίσω από την χειροθεσία του "πιστού επιστήμονα" που εισηγήθηκε το κλείσιμο των Εκκλησιών!
Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω.
Από τον όρκο του Ιπποκράτη
Η είδηση της χειροθεσίας του Τσιόδρα από τον Οικουμενικό Πατριάρχη έπαιξε πολύ σε όλα τα κανάλια ενημέρωσης. Ποιος όμως ο ισχυρός συμβολισμός πίσω από αυτή την κίνηση του Φαναρίου;
Ο θεσμός των αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Διαβάζουμε στο επίσημο site του συλλόγου των Αρχόντων του Οικουμενικού θρόνου: “Κάθε απονεμόμενο υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου οφφίκιο συνοψίζει ιστορία αιώνων και εύορκη διακονία διακεκριμένων διά την ευσέβειά τους και την αφοσίωσή τους εις την Μητέρα Εκκλησία, τέκνων αυτής “. Ποια λοιπόν είναι η διακονία που πρόσφερε στην Εκκλησία ο Τσιόρδας και ποιός ο συμβολισμός της τιμής που του γίνεται;
Πολιτική απόφαση ή επιστημονική εντολή;
Διαβάζουμε στην Εγκυκλοπαίδεια Ολοκαυτώματος: “Μόλις ο Αδόλφος Χίτλερ αναδείχτηκε στην καγκελαρία της Γερμανίας τον Ιανουάριο του 1933, κινήθηκε ταχύτατα προκειμένου να μετατρέψει τη χώρα σε μονοκομματική δικτατορία και να οργανώσει τις αστυνομικές δυνάμεις που ήταν απαραίτητες για την επιβολή της ναζιστικής πολιτικής.
Έπεισε το υπουργικό του συμβούλιο να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δίνοντας τέλος στις ατομικές ελευθερίες, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του τύπου, του λόγου και του συνέρχεσθαι.”
Στις μέρες μας βλέπε free pass, ηλεκτρονική παρακολούθηση των εμβολιασμένων και επιδότηση του συνόλου των ΜΜΕ, για τη στήριξη της καμπάνιας “Μένουμε σπίτι” και “Μένουμε ασφαλείς”.
Και συνεχίζεται παρακάτω η περιγραφή που συγκλονίζει με τις ομοιότητες που έχει με την παράνοια που ζούμε σήμερα: “Τα άτομα δεν είχαν πλέον το βασικό δικαίωμα του απόρρητου της ιδιωτικής ζωής, κάτι που σήμαινε ότι αξιωματούχοι μπορούσαν να διαβάζουν την αλληλογραφία, να παρακολουθούν τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και να διεξάγουν έρευνες στα σπίτια ιδιωτών χωρίς ένταλμα. Ο Χίτλερ στηρίχτηκε επίσης στην τρομοκρατία για να πετύχει τους στόχους του.
(..) Βοηθητικές αστυνομικές δυνάμεις (τα λεγόμενα SA) περιπολούσαν στους δρόμους και ξυλοκοπούσαν και ορισμένες φορές δολοφονούσαν αντιπάλους του ναζιστικού καθεστώτος.
Και μόνο ο φόβος των SA ανάγκαζε τους υπόλοιπους Γερμανούς που δεν υποστήριζαν τους Ναζί να σιωπούν”
Η ανθρωποφαγία και η διαίρεση της ελληνικής κοινωνίας σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους παραπέμπει ακριβώς στις συνθήκες τρόμου εκείνης της εποχής.
Πολιτική απόφαση ή εντολή του Θεού;
Και οι ομοιότητες συνεχίζονται! Ελάχιστοι γνωρίζουν πως στις 20 Ιουλίου 1933 ο Αδόλφος Χίτλερ υπέγραψε συμφωνία με την Παπική Εκκλησία:
“Με συνθήκη μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και του Βατικανού (η ανώτερη αρχή της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας) παρέχονται εγγυήσεις για τη θρησκευτική ελευθερία των καθολικών, αλλά καταργούνται οι πολιτικές και συνδικαλιστικές καθολικές οργανώσεις…..Το Βατικανό (που διαθέτει υπόσταση κυρίαρχου κράτους) ήταν από τα πρώτα κράτη που αναγνώρισαν τη νομιμότητα της κυβέρνησης του Χίτλερ…..Παρά τη συνθήκη, οι Ναζί εξακολούθησαν να διώκουν τους καθολικούς ιερείς, τα σχολεία και τις καθολικές θρησκευτικές και πολιτιστικές οργανώσεις.“
Στο συλλογικό υποσυνείδητο το πιστών καθολικών η συνεργασία αυτή του Βατικανό με τον Χϊτλερ έχει αφήσει ανεπούλωτο τραύμα. Όπως αναφέρεται στη Wikipedia: ” Η αποτίμηση της δράσης και των αδρανειών της Ομολογητικής Εκκλησίας στα χρόνια του ναζισμού έχει εισέλθει στη σύγχρονη θεολογική σκέψη ως προβληματισμός γύρω από τη στάση των χριστιανικών εκκλησιών απέναντι στις εξουσίες που άμεσα ή έμμεσα στηρίζουν δολοφονικές πρακτικές και σε όσους συμμετέχουν στην υλοποίησή τους.
Την σύνδεση των παραπάνω με το σήμερα κάνει σε άρθρο του ο άθεος Ηλίας Πετρόπουλος, πίσω στο 2001 σε χρόνο ανύποπτο. Η ανάλυσή του, που με τα κριτήρια εκείνης της εποχής δεν θα την δεχόμασταν, σήμερα σοκάρει:
“Υποτίθεται πως το κράτος συγκροτείται απο τρεις Εξουσίες: την Νομοθετική, την Εκτελεστική, και τη Δικαστική – τουτέστιν, από τη Βουλή, την Κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη. Και υποτίθεται πως αυτές οι Εξουσίες είναι χωρισμένες και ανεξάρτητες. Ωστόσο, δεν υφίσταται παρά μόνο μία Εξουσία: η Κυβέρνηση.
Κυρίως, όμως, λειτούργησαν εντόνως δύο άλλες Εξουσίες: εκ νέου η Εκκλησία, και, ο Τύπος.
Η Εκκλησία ήτο, ανέκαθεν, μια καταπιεστική δύναμη, αλλά όχι μια αληθινή Εξουσία, αφού παρουσιαζότανε σαν μια δούλα (ακόμη και η Ιερή Εξέταση) του Ηγεμόνος. Τώρα πιά, η Εκκλησία είναι μια πραγματική Εξουσία, συνδεδεμένη συμφεροντολογικά και με τις Τρεις άλλες Εξουσίες, που έχουν ένα πολιτικό χρώμα. Η Εκκλησία αυτοπροσδιορίζεται σαν πνευματική οργάνωση. Αλλά, οι δεσποτάδες ζηλεύουν την πολιτική-κοσμική Εξουσία και γιαυτό κουρντίζουν στην κεφαλή τους μια χρυσή κορόνα. Οι απανταχού πατριάρχες ενισχύουν ποικιλοτρόπως τις Τρεις Εξουσίες”.
Και καταλήγει: “Η διάσταση μεταξύ των Εξουσιών ενισχύει την Δημοκρατία”.
Ο συμβολισμός της τιμής στον Τσιόδρα
Η χειροθεσία του Τσιόρδα από τον Πατριάρχη συμβολίζει αυτό που περιγράφει ο άθεος Πετρόπουλος, την σεμφεροντολογική σύνδεση της Εκκλησίας με τις άλλες τρεις εξουσίες, την εξής μία, την Κυβέρνηση. Κυβέρνηση, Βουλή, Δικαιοσύνη, Τύπος και Εκκλησία στις μέρες μας, λειτουργούν σαν ένα σώμα απέναντι σε ένα βολικό εχθρό, τον κορωνοϊό.
Δυστυχώς, η συμβολική αυτή πράξη του Φαναρίου αποτελεί την ταφόπλακα στην υποταγή της Εκκλησίας στο μοντέλο καθεστωτικού τύπου διακυβέρνησης που επιβάλλει η Νέα Εποχή.
Ο λαός δεν μπορεί πια να μείνει αμέτοχος.
Βλαμμένο !
ΑπάντησηΔιαγραφή