Είπε Γέρων:Ξέρετε κάτι; είναι ένα μυστήριο!
Όσο εμείς είμαστε πικραμένοι και θυμωμένοι με τον άλλο, τότε μεταδίδουμε και του άλλου αυτήν την κατάστασή μας και γίνεται χειρότερη η κατάσταση η δαιμονική.
Εάν εμείς σβήσουμε τη φωτιά
της μνησικακίας και αγαπήσουμε τον αδερφό
και προσευχόμεθα για τον αδερφό
τότε νικά η Χάρις και σιγά-σιγά κερδίζουμε την ψυχή εκείνη και μαλακώνει και η ψυχή του άλλου.
Ωσάν να το καταλαβαίνει.
Ωσάν να γίνονται συγκοινωνούντα δοχεία
οι ψυχές μας και αφού εμείς έχουμε αγάπη, διοχετεύουμε αυτήν την αγάπη σιγά-σιγά
και στην άλλη ψυχή, την ψυχή που μας ταλαιπώρησε και έρχεται η ώρα που μαλακώνει και αναπαύεται και γίνεται
κι εκείνη καλύτερη.
.. ως την άλλη φορά που θα του ξανασπάσουμε τα νεύρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ωσάν να γίνονται συγκοινωνούντα δοχεία οι ψυχές μας"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το παραπάνω ισχύει για τον θυμό, την αγάπη κτλ...φαντάσουν τί γίνεται με την αίρεση και την διδασκαλία της από άμβωνος !
Να γιατί η εφαρμογή του 15ου κανόνα της ΑΒ Συνόδου είναι υποχρεωτική !
Άγιος ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ ,οι λογισμοί καθορίζουν την ζωή μας. Είναι βιβλίο όποιος μπορεί ας το διαβάσει
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές τις μέρες σε πνευματικό
επίπεδο, αναδύεται μία δυσωδία
πάνω από τη χώρα λόγω μνησικακίας
οργής και έντονης αντιπάθειας
από ανθρώπους μέχρι χθες δεν
είχαν να χωρίσουν κάτι.
Ταυτόχρονα η μετάνοια δεν είναι
δυστυχώς τόση όσο θα έπρεπε
και έτσι ενεργοποιούνται άλλα
γεγονότα... με μεγαλύτερο βαθμό
δυσκολίας. Ο πονηρός έχει τα
δικαιώματά του.
Μια φορά και έναν καιρό μια παρέα από σκαντζόχοιρους αποφάσισε εν μέσω τού δριμύ χειμώνα νά έρθουν κοντά τό ένα με τό άλλο νά αγκαλιαστουν καί νά ζεσταθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως κάθε φορά τα αγκάθια τους προκαλούσαν πόνο και έφευγαν μακριά τό ένα απ'τό άλλο, καί ποτέ δεν ζεστάθηκαν.
Τό ίδιο συμβαίνει και με εμάς τούς ανθρώπους.τα πάθη μας είναι αγκάθια πού εμποδίζουν τον άλλον να έρθει κοντά μας.
Εάν δεν κόψουμε με την χάρη του Θεού τά αγκάθια μας (πάθη), αγάπη καί ζεστασιά ανθρώπινη δεν θα νοιώσουμε ποτέ