ΑΓΙΟΚΛΗΜΑ

Εμύριζεν αγιόκλημα τη νύχταν το φιλί σου

Μα εφύσησεν ο άνεμος τζι επήρες το μαζί σου

Τον ουρανόν παρακαλώ να σ’ απολησμονήσω

Μα με το φως το γαλανό φέρνει σε πάλε πίσω

Σα δαχτυλίδιν που έχασεν την πέτραν του στο χώμα

Μέραν τζιαι νύχταν πεθυμώ της νιότης μου το χρώμα

Είπες μου πως η αγάπη μας για πάντα έννα ζήσει Τζι η νύχτα υποσχέθηκεν να μεν το μαρτυρήσει

Εκράτουν σε τζι εκράτας με τζι έτρεμα μεν σε χάσω Μα ο ήλιος του μεσομερκού ζητά να σε ξεχάσω

Σα δαχτυλίδιν που έχασεν την πέτραν του στο χώμα Μέραν τζιαι νύχταν πεθυμώ της νιότης μου το χρώμα