Α ρε Μάνα...

Αφέθηκα στα παραμύθια σου...

Σε εκείνα που έκλειναν οι πληγές με τη φωνή σου...

Θυμάσαι Μάνα;;

-"Φυλάξου(μου έλεγες)...

Θα έρθει ο μπαμπούλας..."

Μα ποτέ δεν μου τον έδειξες...

Μου έλεγες:

-"Μη φοβάσαι, εγώ εδώ είμαι..."

Τη Νεράιδα Μάνα τη θυμάσαι;;

Αυτή που το δόντι θα μου έπαιρνε...

Ποτέ μου Μάνα δεν την είδα...

-"Γιατί;; (Σε ρώτησα)

-"Θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις(μου έλεγες)"...

Όχι ρε Μάνα...

Δεν κατάλαβα...

Ακόμα προσπαθώ...

Μαζί περίμενα να μεγαλώσουμε...

Πλάι σου να καταλάβω...

Η πόρτα μας δεν χτυπά συχνά Μάνα...

Παιδιά πια δεν παίζουν έξω από αυτή...

Και στον καθρέφτη χθες η απουσία σου με κέρασε μια άσπρη τρίχα...

Δεν τις θέλω τις αλήθειες άλλο ρε Μάνα...

Θέλω πίσω των παραμυθιών την αγκαλιά σου...

Είναι κι εκείνος ο γιατρός που κάπως μου τα είπε...

Δεν θυμάμαι...

Φοβάμαι ρε Μάνα όταν λείπεις...

Γαμωτο ρε Μάνα...

Έλα να το φιλήσεις να περάσει...