Μετά λύπης για τη θολωμένη κρίση των συνανθρώπων μου

Πόσο ψεύτες και προσκυνημένοι είστε; Ριψάσπιδες που κοιτάτε ακόμα και τώρα το προσωπικό σας συμφέρον μπροστά στην υγεία των παιδιών σας!

Επικοινωνεί μητέρα φοιτητή μαζί μου και με ρωτάει μέσα σε αγωνία:

- ο γιός μου, φοιτητής ιατρικής 6ο έτος στο εξωτερικό, είναι υποχρεωμένος να κάνει το εμβόλιο.

- Μάλιστα

- Ποιό εμβόλιο να κάνει για να μη χάσει τη χρονιά του; Θέλω να μου απαντήσετε σαν να πρόκειται για το παιδί σας!

- ΚΑΝΕΝΑ κυρία μου

- Δεν είναι πράγματα αυτά, κ. Ποντίκα! Μιλάμε για το παιδί μου.

- Κυρία μου, με ρωτήσατε τι θα έκανα αν ήταν το παιδί μου. Σας απάντησα ΑΛΛΑ εσείς θέλετε να ακούσετε την απάντηση που βολεύει τα δικά σας σχέδια και αυτιά, όχι την αλήθεια. Δε θα βάλω στη ζυγαριά ένα χαμένο έτος μπροστά στην υγεία του παιδιού μου. Και μην ξεχνάτε πως στη Σχολή του γιού σας πέθανε ήδη ένας συμφοιτητής του από το εμβόλιο.

- Σας ευχαριστώ κ. Ποντίκα. Έτσι είναι, πέθανε ήδη ένας συμφοιτητής του από εμβόλιο.

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με απόφαση αγοράς αυτοκινήτου, σπιτιού, ρούχων. Δεν έχουμε να κάνουμε με το να διαλέξουμε μια έξοδο σε νυχτερινό κέντρο. ΕΧΟΥΜΕ να κάνουμε με το παιδί μας, που είναι καρπός αγάπης δύο ανθρώπων, είναι το αποτέλεσμα μακρόχρονων γονεϊκών στερήσεων και ξενυχτιών ώστε να μεγαλώσει. ΟΠΟΙΟΣ ΓΟΝΕΑΣ βάζει στη σύγκριση μια χαμένη διδακτική χρονιά με τη ζωή του παιδιού του ή με την εξυπηρέτηση ΕΓΩΙΣΜΩΝ, είναι ντροπή να λέγεται ΓΟΝΕΑΣ.

Και στην τελική, δε θα έπρεπε καν να ρωτάει γονιός για το τι να κάνει ένας νεαρός 25 ετών, πόσο μάλλον της Ιατρικής! Ενώ ο νεαρός αυτός λόγω σπουδών ΓΝΩΡΙΖΕΙ και την φαρμακοκινητική του σκευάσματος και τις επιπτώσεις του στον οργανισμό του. Ο νεαρός αυτός ΕΠΡΕΠΕ ΜΟΝΟΣ να πάρει την απόφαση για τη ζωή του. Ο 25χρονος κανονικά ΕΠΡΕΠΕ να πιάνει την πέτρα και να την λιώνει στα χέρια του.

Ποντίκας Δημήτρης

Ερευνητής  του εργαστηρίου Βιοτεχνολογίας MenidiMedica στην Αιτωλοακαρνανία