Ποιός τα έβαλε με τον Αη Νικόλα;

 Πάντα ήθελα να γράψω γι' αυτή την εκκλησία και γι' αυτό το χωριό. Αναφέρομαι στον Άγιο Νικόλαο Παλιουρίου, Μαγνησίας.

 Μέχρι τώρα δεν έγραψα παρά ελάχιστα πράγματα για τον τόπο και τίποτε για το ναό διότι, καθώς πρόκειται για το χωριό της μητέρας μου, έχω μέσα μου έντονη συναισθηματική φόρτιση. Ήθελα λοιπόν να καταλαγιάσει πρώτα της καρδιάς το μεγάλο δάκρυ και το ελάχιστο χαμόγελο, για να μην έχω ένα κείμενο γεμάτο λυγμούς....

Χρόνια τώρα, κάθε Κυριακή εκκλησιαζόμαστε στον Άγιο Νικόλαο, όπου εμείς οι απόγονοι των παλαιών κατοίκων αναβαπτιζόμαστε στην θύμηση, τη νοσταλγία, την ιστορία των οικογενειών μας και καταθέτομε στους αγίους που προσκύνησαν και οι προπάτορές μας, τον πιο βαθύ και ιερό μας λυγμό. Κοντά σε μας και πάρα πολλοί κάτοικοι της πόλης γεμίζουν το ναό, ενώ ο μπάρμπα Θόδωρος (πάνω από 80 ετών) που μαζί με δυο τρείς ακόμη φυλάει Θερμοπύλες σε τούτο τον απαράκλητο τόπο, σε κάθε λειτουργία χαίρεται με την...χαρά του αγαπημένου του Αη Νικόλα, που βλέπει τόσο λαό στο σπίτι του! Δίπλα στο κοιμητήριο, νιώθουμε πως αναγαλλιάζουν, μυρίζοντας θυμίαμα και ακούγοντας τις ψαλμουδιές, οι αγαπημένοι μας που -ευρισκόμενοι εν Κυρίω αναπαυμένοι- προσδοκούν ανάσταση.

Ο Αη Νικόλας επίσκοπος (έτσι κι' αλλιώς) τις νύχτες επισκοπεί πάνω από τους καημούς των πάλαι ποτέ  βροτών, που τώρα είναι φυλαγμένοι στα ερημωμένα σπίτια, και τις ημέρες ευλογεί την αναμονή των πιστών της Κυριακής και περιμένει όλη τη εβδομάδα: Το φως του κεριού, το λιβάνι, την ικεσία να την μεταφέρει στον Δεσπότη Χριστό και το αλλιώτικο φτερούγισμα της καρδιάς που αναπαύεται σε τούτη τη γωνιά της γης όπου διασώζεται το ήθος και το ύφος των αρχαίων Παπαδιαμαντικών στιγμών και κοντολογίς ο τρόπος της Ορθοδοξίας και το βίωμα μιας πατρίδας που αρνείται να υποκύψει....

Με την χάρη του Θεού, ο ναός δεν έμεινε ποτέ αλειτούργητος! Ποτέ μέχρι τώρα. Διότι τώρα, στον καιρό του κορωνοϊού και των επακολούθων του, η Ιερά Μητρόπολις Δημητριάδος εδώ και περίπου ένα μήνα δεν στέλνει ιερέα. 

Εμείς αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι οι αρμόδιοι από κάποιο ευτελές κίνητρο "τιμωρούν" με κλείσιμο το ναό! Έχουμε ακούσει, κατά καιρούς, για αργία σε ιερείς αλλά για επιβολή αργίας σε Αγίους δεν έχει ακουστεί κάτι!

 Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι δεν επαρκούν οι ιερείς, λόγω του ότι έχουν ασθενήσει κάποιοι. Όμως οι ασθενείς ανέρρωσαν (δόξα τω Θεώ) και σε άλλους ναούς που υπήρξαν ασθενείς παππάδες τα κενά καλύφθηκαν. Όχι αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι υπάρχουν αρρωστημένοι νόες που έκλεισαν το ναό επί σκοπώ! Άλλωστε ποιός θα τολμούσε να τα βάλει με τον Αη Νικόλα τον καπετάνιο που σηκώνει φουρτούνες για τους ασεβείς (όπως τις κατευνάζει για τους ευσεβείς) και δεν διστάζει να χαστουκίζει, όσους παίζουν με τα ιερά και όσια;

Στο σημείο αυτό και αφού σημειώσουμε ότι έχουμε πληροφορίες που τις ερευνούμε (και ευχόμαστε να μην είναι αληθινές) ευχόμαστε σύντομα να ξαναλειτουργήσει ο ναός και υπενθυμίζουμε το γεγονός με το χαστούκι του Αγίου, που κανένας μας (και κανείς στην Μητρόπολη, υποθέτω) δεν θα ήθελε να δοκιμάσει.....Διότι όταν κλείνεις έναν τόπο λατρείας, δεν τα βάζεις με τους ανθρώπους αλλά με τον Άγιο! 

Όταν ο Αγιος Νικόλαος αγανάκτησε.....

Επιφανείς αρχιε­ρείς και Μοναχοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Άγιος Νικόλαος, συγκεντρώνονται στη Νίκαια το 325 μ.Χ. στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και τίθενται αντιμέτωποι του Αρείου.

Η συζήτηση είχε ξεκινήσει και η αγωνία ήταν μεγάλη…

Βλέποντας σε κάποιο χρονικό σημείο ο Άγιος Νικόλαος ότι ο Άρειος προσπαθεί να αποστομώσει τους Αρχιερείς… κινούμενος από Ιερή αγανάκτηση σηκώθηκε και κατάφερε δυνατό ράπισμα στον Άρειο.

Ο Άρειος με περισσή ψυχραιμία διαμαρτυρήθηκε στο βασιλιά, ανα­φέροντας ότι η εν λόγω συμπεριφορά, αν μη τι άλλο, ήταν προσβλητική και για τον ίδιο.

Ο Μ. Κωνσταντίνος απευθυνόμενος στους αρχιερείς θύμισε ότι ο νόμος προ­βλέπει να κόβεται το χέρι εκείνου που τόλμησε μπροστά στο βασιλιά να χτυπήσει τον οποιοδήποτε.

Ωστόσο έδω­σε την πρωτοβουλία ν’ αποφασίσουν οι ίδιοι οι Αρχιερείς για την τύχη του παραβάτη.

Στην πρόκληση αυτή οι αρχιερείς παραδέχθηκαν το λάθος της συμπεριφοράς αλλά παρακάλεσαν το βασιλιά, για να μην διαταραχθεί η σπουδαία Σύνοδος που διεξαγόταν την ώρα εκείνη, να φυλακίσει τον Άγιο αφήνοντας την τιμωρία του για το πέρας των εργασιών της Συνόδου.

Πράγματι ο Άγιος φυλακίζεται, αλλά και πάλι θαυμαστό γεγονός λαμβά­νει χώρα στη φυλακή.

Το βράδυ παρουσιάζεται σε όραμα ο Χριστός και η Θεοτόκος ρωτώντας τον Άγιο το λόγο για τον όποιο αυτός βρισκόταν στη φυλακή. Όταν ο Άγιος αποκρίθηκε ότι φυλακίστηκε για τη δική τους αγάπη ο Χριστός του έδωσε το Άγιο Ευαγγέλιο ενώ η Θεοτόκος το αρχιερατικό ωμοφόριο.

Την επόμενη μέρα γνωστοί του Αγίου, που τον επισκέφθηκαν, για να του προσφέρουν λίγο άρτο, βρίσκουν τον Άγιο απαλλαγμένο από τα δεσμά να φορά το ωμοφόριο και να διαβάζει από το Ευαγγέλιο.

Όταν ο βασιλιάς πληροφορήθηκε τα γε­γονότα που διαδραματίσθηκαν στη φυλακή ελευθέρωσε τον Άγιο και μαζί με τους άλλους αρχιερείς ζήτησε συ­γνώμη από τον Άγιο για τη συμπεριφορά που επέδειξαν απέναντι του.

Μετά το πέρας της Συνόδου ο Άγιος επέ­στρεψε στην επαρχία του…

 έλενα