Αδελφή Χριστοφόρα.

΄Ερχεται κάποτε στο γραφείο και μου λέει : Σταύρο, θέλω τη γνώμη σου.Να γίνω Μοναχή η όχι.

 

Να γίνεις και να με θυμάσαι στις προσευχές σου.

Ήλθε μετά από τρείς μήνες και πάλι στο γραφείο μου.

 

Σταύρο,πήγα στη Λήμνο στο τάδε Μοναστήρι.Κάθισα δυό μήνες.Δεν μου άρεσε.Που να πάω ; 

 

Να κάνεις προσευχή να σου αποκαλύψει ο Χριστός.

Πήγαινα και την έβλεπα στο Πήλιο.Στο Μοναστήρι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.

Μπροστά στις άλλες Μοναχές με αγκάλιαζε, με ασπάζονταν και με καταφιλούσε γεμάτη χαρά.Ελαμπε ολόκληρη και το πρόσωπό της ακτινοβολούσε λουσμένη μέσα στο Πανάγιο Πνεύμα.

Σταύρο, σου κάνω 13 κομποσχοίνια κάθε μέρα να είσαι γερός.

 

Γνώριζε προφανώς για την υγεία μου και τα πολλά χειρουργεία από τα οποία υπέφερα τα πάνδεινα.

 

Σταύρο,ξέρω τι κάνω ! 

 

Την επισκεπτόμουνα τακτικά.Τα λόγια της μετρημένα και αγιασμένα.Δεν την είδα να γελάει ποτέ.Με αγαπούσε κατά Χριστόν και εν Άγίω Πνεύματι  υπερβολικά.

Την έβλεπες και νόμιζες ότι βλέπεις έναν Άγγελο επάνω στη γη. Όλες οι Μοναχές που δέχονταν αιτήματα έλεγαν στους προσκυνητές : Να πάτε σ΄αυτή τη Μοναχή  να της μιλήσετε.

Εκοιμήθη ημέρα της Παναγίας Μητέρας, το 15Αύγουστο, όπως και ο Άγιος Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης.

Είμαι βέβαιος ότι δεν πέρασε τελώνια.Με πήρε τηλέφωνο η Γερόντισσα.Ημουν σε Μοναστήρι, στο Μακρυμάλλη Ευβοίας .Παραβρέθηκα στα 40, στο Μνημόσυνο, και μαθαίνω από τους φίλους μου και τις φίλες Μοναχές ότι το σκήνωμά της ευωδίαζε.Γέμισε ευωδία ολόκληρη η Εκκλησία.

Αδελφοί μου, αγίασε.

 

Είμαι βέβαιος ότι προσεύχεται και για μένα εκεί που είναι.Της είχα λύσει ένα δύσκολο πρόβλημά της αγωνιζόμενος επί έξι μήνες αφιλοκερδώς, αλλά με πάθος.Εδωσα τη ψυχή μου για ικανοποιηθεί το αίτημά της. Αφηνα τη δουλειά μου και όλη μέρα στα τηλέφωνα επί έξι μήνες.

Το λέω μη τυχόν και κάποιος κάνει κάποια άλλη άστατη σκέψη.

Την Ευχή της να έχουμε.

Ευλογείτε.

πηγή