Προκλητικό «απάνθισμα» για τη γερμανική κατοχή.

Εκτελέσεις Ελλήνων

Τι θα λέγατε αν σήμερα εμφανίζονταν ένας καθηγητής Ιστορίας - με πολλούς φίλους και υποστηριχτές στην Ελλάδα και κάτοχος από το 2000 του παράσημου «Τάγματος του Φοίνικα» της Ελληνικής Δημοκρατίας - και έλεγε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι :

• το Δίστομο σφαγιάστηκε επειδή μία μονάδα των SS είχε "απογοητευτεί από προηγούμενη αποτυχημένη μάχη με τους Έλληνες αντάρτες",

• στα Καλάβρυτα "οι Έλληνες αντάρτες διέπραξαν εγκλήματα πολέμου",

• για το λιμό τον χειμώνα του 1941 "φταίνε πρωταρχικά οι Ιταλοί και οι Βρετανοί",

• "οι Γερμανοί δεν λεηλάτησαν την Ελλάδα",

• "δεν υφίσταται κανένα δικαίωμα της Ελλάδας για πολεμικές αποζημιώσεις",

• "οι πρώην αντίπαλοι πολέμου της Γερμανίας και η Ελλάδα παραιτήθηκαν από αποζημιώσεις",

• "δεν υπήρξε καταναγκαστικό κατοχικό δάνειο" το 1942,

• "οι Έλληνες ήταν τα θύματα του πολέμου μεταξύ (γενικώς) των μεγαλύτερων δυνάμεων",

• ο εγκληματίας πολέμου Μαξ Μέρτεν ήταν ένας "όμηρος των Ελλήνων και βοηθός των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, που δεν ήταν καν πλούσιοι".

• τα 115 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα που το 1961 δόθηκαν από τους Γερμανούς για τα θύματα στην Ελλάδα "εξαφανίστηκαν μέσα στο ελληνικό πελατειακό σύστημα, με τους αριστερούς και τους Εβραίους να μην λαμβάνουν καμία αποζημίωση",

• ο Καραμανλής το 1958 εκβίαζε τον καγκελάριο Αντενάουερ για πολεμικές αποζημιώσεις.

Τα παραπάνω είναι ένα «απάνθισμα» από τις προκλητικές θέσεις που είπε σε συνέντευξη «ποταμό» στις 1-6-2021 ο γνωστός καθηγητής ιστορίας Χάιντς Ρίχτερ στη γερμανική ιστοσελίδα t-online (https://www.t-online.de) και στον δημοσιογράφο Marc von Lüpke, ο οποίος, προς τιμήν του, κράτησε ομολογουμένως άψογη στάση, διαφωνώντας κάθετα με τον κ. καθηγητή οι απόψεις του οποίου εν πολλοίς απηχούν αυτές της γερμανικής κυβέρνησης

 Βασίλης Στοϊλόπουλος

Πυρπόληση χωριών

Λιμός στην Αθήνα (Χειμώνας (1941-42)

 

ΔΙΣΤΟΜΟ 10- Ιουνίου 1944

 

Η σβάστικα στην Ακρόπολη.

 

 

 

Παιδιά αναζητούν τρόφιμα σε σκουπιδοτενεκέ

 

Λεηλασίες ελληνικών καταστημάτων από Γερμανούς στρατιώτες.

 

Ο εγκληματίας πολέμου Μαξ Μέρτεν

 

Ο Αντενάουερ στην Ελλάδα το 1954.

 

Νοέμβριος 1958 στη Βόννη της Δυτικής Γερμανίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και καγκελάριος Αντενάουερ συζητούν για τη σύναψη δανείου από την Ελλάδα ύψους 200 εκατ. μάρκων.

 

Συνθήκη για την τελική ρύθμιση όσον αφορά τη Γερμανία ή Συνθήκη "2+4". Η Συνθήκη για την τελική κατάσταση της Γερμανίας υπογράφηκε στη Μόσχα, τότε στη Σοβιετική Ένωση, στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 και προετοίμασε το έδαφος για την επανένωση της Γερμανίας στις 3 Οκτωβρίου 1990. Είχε τη θέση μιας ειρηνευτικής συνθήκης, αλλά για ευνόητους λόγους δεν ονομάστηκε συνθήκη ειρήνης. Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι προς το συμφέρον των Γερμανών για "οικονομικούς λόγους", δήλωσε τότε ο Γερμανός αξιωματούχος Φρίντριχ Βος[2] (Friedrich Voss). Ο λόγος ήταν το ανοιχτό ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων για τις καταστροφές που προξένησαν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας. Σήμερα το Βερολίνο υποστηρίζει ότι οι Έλληνες θα έπρεπε να έχουν υποβάλει τα αιτήματά τους το 1990