Ψιχία ἀπὸ τὴν τράπεζα τοῦ Ἁγίου Σωφρονίου.

 

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Λίγο πρὶν τὸ Πάθος Του ὁ Κύριος ὑποσχέθηκε στοὺς περίλυπους μαθητές Του ὅτι δὲν θὰ τοὺς ἄφηνε ὀρφανούς, ἀλλὰ ὅτι θὰ τοὺς ἔστελνε τὸν ἄλλο Παράκλητο γιὰ νὰ μένει μαζί τους στοὺς αἰῶνες, καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσει «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν». Τὸ Πνεῦμα τὸ  Ἅγιο θὰ ἐρχόταν νὰ ἐνισχύσει τὰ «ὀστράκινα σκεύη τους», γιὰ νὰ βαστάσουν τὸ πλήρωμα τῆς ἄμωμης ἀγάπης Του καὶ νὰ εὐφρανθοῦν μὲ χαρὰ ἀνεκλάλητη μέσα στὸ ἀνέσπερο Φῶς Του. 

…Σὲ αὐτὴ ταὴν κατάσταση τῆς προσευχῆς καὶ τῆς προσκαρτερίας ξεχύθηκε σὲ αὐτοὺς ὡς ὁρμητικὸς ποταμὸς ἡ δωρεά, ἔλαβαν τὶς πύρινες γλῶσσες τοῦ Παρακλήτου, ποὺ φώτισαν τόν νοῦ τους μὲ τὴν ἀληθινὴ θεογνωσία καὶ πλάτυναν τὴν καρδιά τους «εἰς τετραπλοῦν» μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ πλησίον. Τὸ Πνεῦμα τὸ  Ἅγιο εἰσχώρησε καὶ φυτεύθηκε σὲ ὅλη τους τὴν ὕπαρξη καὶ «ὡς κιθάρα μουσουργικὴ ἐτρανολόγησε» στὴν καρδιὰ τους τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἀνέδειξε ἀπὸ φτωχοὺς ἁλιεῖς σὲ οὐρανομύστες, ποὺ σαγήνευσαν τὴν οἰκουμένη.

 

ΔΙΨΑ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ 

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ (ΖΑΧΑΡΟΥ)