Θλίψη, οδύνη
και αναπάντητα γιατί… Ένας λοχαγός, που υπηρετούσε με απέραντη αγάπη
την πατρίδα του και μεγάλωσε φορώντας τη χακί στολή...Ένας πιστός
αξιωματικός που εκτελούσε τα χρέη του κατά γράμμα και δεν άφηνε ούτε και
ένα στρατιώτη του να δοκιμάσει κάτι, χωρίς να τίθεται πρώτα το θέμα της
ασφάλειάς του... Ένας στρατιωτικός του 70 Τάγματος Μηχανικού που έφυγε
τόσο ξαφνικά και άδικα από τη ζωή... Ένας άξιος λοχαγός, ο οποίος
χαιρετούσε τη σημαία με περισσή υπερηφάνεια... Μα το πρωινό της
Τετάρτης, είναι εντελώς διαφορετικό στο Στρατόπεδο του
«Αντγου Βασίλειου Καποτά»... Η πρωινή αναφορά γίνεται με μια απουσία...
Αυτή του λοχαγού του 70 Τάγματος Μηχανικού, Ξάνθου Κυριάκου...
Ήταν το πρωί της Τρίτης, γύρω στις 11, όταν ο άτυχος 33χρονος μετέβη στην Τροοδίτισσα, για να συμμετάσχει σε άσκηση, που θα πραγματοποιείτο στον χώρο. Στην προσπάθειά του να καταρριχηθεί σε ειδική πλατφόρμα, το εργαλείο που χρησιμοποιούσε, που παρομοιάζεται με σχοινί, αποκόπηκε, με αποτέλεσμα ο Ξάνθος, να πέσει στον γκρεμό, βάθους πενήντα μέτρων και να τραυματιστεί θανάσιμα.
Η απώλεια του Ξάνθου, τεράστια... Στο Τάγμα που υπηρετούσε, επικρατεί ακόμη απόλυτη βουβαμάρα, σιωπή και θλίψη, με τα γιατί να πλανώνται στα πρόσωπα των στρατιωτών... Συνάδελφος του Ξάνθου, εμφανώς θλιμμένος από την απρόσμενη απώλεια, μιλά στον REPORTER, για το περιστατικό που τους βύθισε στο πένθος... «Ο Ξάνθος ήταν πάνω απ' όλα άνθρωπος, που είχε τόσα πολλά να προσφέρει, αλλά δεν πρόλαβε... Ήταν μια στο εκατομμύριο να συμβεί αυτό συνέβη με τον Ξάνθο και να πέσει στον γκρεμό… Ήταν τόσο απίθανο… Δεν ήταν η πρώτη φορά που γινόταν αυτή η εκπαίδευση, αφού έγινε και την προηγούμενη ημέρα, πανομοιότυπη και την κατέβηκαν μάλιστα πάμπολλες φορές. Ήταν η κακιά στιγμή…».
Ο Ξάνθος πήρε το αξίωμα του λοχαγού, πριν δώδεκα μόλις ημέρες, στις 14 Μαΐου... Ταυτόχρονα, ήταν διμοιρίτης και μάλιστα, επικεφαλής της ΔΕΝΞ (Διμοιρία Εξορύξεως Ναρκών Ξηράς). «Εμείς σαν ΔΕΝΞ έχουμε ένα ειδικό κομμάτι που ασχολείται με τη στρατιωτική έρευνα. Και ένα από τα κομμάτια του, αφορά την έρευνα σε δυσπρόσιτα σημεία, που αναγκάζεσαι να κάνεις αναρρίχηση ή καταρρίχηση. Διότι μπορεί αύριο να πέσει για παράδειγμα σε ένα γκρεμό 50 μέτρων όχημα, γεμάτο εκρηκτικά. Πριν να στείλεις οποιονδήποτε στο σημείο, θα πάει άτομο της ΔΕΝΞ, να δει σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα εκρηκτικά. Γι’ αυτό και πρώτοι στο σημείο που θα πλησιάσουν είναι οι δικοί μας, για να ελέγξουν τα εκρηκτικά».
Αυτό που χαρακτήριζε τον 33χρονο λοχαγό, ήταν η σοβαρότητα και το πάθος στη δουλειά του και ιδιαίτερο στα θέματα της ασφάλειας... «Ήξερα πολλά χρόνια τον Ξάνθο και πάνω στο θέμα της ασφάλειας ήταν αμείλικτος… Δεν υπήρχε πιθανότητα να κάνουν οτιδήποτε οι στρατιώτες και να έχει έστω μια πιθανότητα να πάει κάτι στραβά και να δεχτεί να το κάμει στρατιώτης του ή συνάδελφος της ΔΕΝΞ. Ήταν λάτρης της ασφάλειας, αλλά δυστυχώς του έγινε αυτό…
Δεν ήταν κομμάτι της εκπαίδευσης αυτό που έτυχε στον Ξάνθο… Είναι για παράδειγμα σαν να οδηγείς να πας στον προορισμό σου και χάνεις τον έλεγχο του αυτοκινήτου και γίνεται δυστύχημα… Στο θέμα της εκπαίδευσης ο Ξάνθος ήταν πολύ σωστός και δεν άφηνε ούτε μια πιθανότητα να υπάρχει, ώστε να πάει κάτι στραβά. Είναι κάτι που δεν έγινε στην εκπαίδευση, αλλά στη διαδικασία που πας για την εκπαίδευση… Δεν θα μπορούσαν καν να το προβλέψουν τα παιδιά… Ούτε οι μικροί στρατιώτες δεν μπορούσαν αφού να το πιστέψουν γιατί έκαναν την ίδια εκπαίδευση την προηγούμενη μέρα…».
Ένας άνθρωπος με ήθος που δεν δεχόταν μύγα στο σπαθί του, έφυγε... Όπως επανέλαβε για πολλοστή φορά ο συνάδελφός του, «αγαπούσε πάρα πολλά αυτό που έκανε… Αγαπούσε τόσο το επάγγελμα, αλλά και τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί. Έχουμε πάντα απώλειες στη ΔΕΝΞ, δυστυχώς… Μάλιστα, η πρώτη κουβέντα ενός συναδέλφου ήταν, ‘πάλε εν να βάλουμε τα καλά μας’. Δηλαδή, θα βάλουμε την επίσημη στολή μας, για να αποχαιρετήσουμε ένα συνάδελφό μας…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου