Η ανασφάλεια και ο φόβος είχαν γίνει η μόνιμη μου συντροφιά. Μόνη παρηγοριά η εξομολόγηση και η επαφή με τον πατέρα Μάρκο.
Ένα βράδυ στην εξομολόγηση του είπα: -"Πατέρα, παρακαλώ τον Θεό να πάρει την μητέρα μου κοντά Του, γιατί λόγω της ηλικίας της και της ευαίσθητης υγείας που έχει, δεν θα αντέξει την τραυματική εμπειρία των κατασχέσεων και του διασυρμού .... Νομίζω ότι θα πεθάνει τότε."
- "Μη λες τίποτα από αυτά. Δεν είναι σωστό. Εξομολογησου, κοινώνησε, προσευχησου και πίστευε στην απέραντη αγάπη του Θεού. Ζήτησε από τον Θεό αυτό που έχεις ανάγκη και να είσαι σίγουρη ότι θα σε βοηθήσει"
Αυτό και έκανα, εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, προσευχή, αλλά η απελπισία εξακολουθούσε να μου κάνει συντροφιά. Ένα βράδυ που επισκέφτηκα τον Πατέρα Μάρκο μου είπε:
- "Παρασκευή το πιστεύεις;"
- "Ναι" απάντησα από ντροπή
- "Δεν πιστεύεις!! Να ξέρεις όμως ότι κάποιο βράδυ, θα φύγεις από εδώ και θα χαμογελάς γιατί αυτό που είναι αδύνατο για εσένα, είναι δυνατό για τον Θεό και θα πραγματοποιηθεί"
Πραγματικά κάποιο βράδυ μετά από αρκετούς μήνες, είχα φύγει από τον Διόνυσο, μετά από εξομολόγηση και επεστρεφα στο σπίτι μου και ενώ η οικονομική καταστροφή θα γίνονταν πραγματικότητα τις επόμενες ημέρες, χτύπησε το κινητό τηλέφωνο και έγινε το θαύμα!!! Το θαύμα που παρακαλούσε και πίστευε ο πατέρας Μάρκος ότι ο Θεός θα κάνει! Στο τηλεφώνημα λοιπόν αυτό ήταν μια ναυτιλιακή εταιρεία που απάντησε καταφατικά σε προσφορά που τους είχαμε κάνει. Το ποσό που θα κερδίζαμε ήταν ακριβώς το ποσό που χρειαζόμασταν για να ανταποκριθούμε στις οικονομικές μας υποχρεώσεις και να μην υποστούμε τις κατασχέσεις. Πόσο δίκιο είχε ο γέροντας όταν έλεγε: "προσευχησου και πίστευε, κάποιο βράδυ θα φύγεις από εδώ και θα χαμογελάς.
Τα λόγια του τα θυμάμαι πάντα αφού είναι για εμένα το φως που με φωτίζει για να περπατήσω το δρόμο της ζωής μου μέχρι εκεί που θα το επιτρέψει ο Θεός!
Ευχαριστώ Πατέρα
Π.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου