Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. Το ένα ρωτά το άλλο: «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε, «Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, για αυτό τι θα ακολουθήσει αργότερα.»
«Ανοησίες», είπε το πρώτο. «Δεν υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό. Τι είδους ζωή θα ήταν αυτή»;
Το δεύτερο είπε, «Δεν ξέρω, αλλά θα υπάρχει περισσότερο φως από ό, τι εδώ. Ίσως να περπατάμε με τα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα. Ίσως να έχουμε περισσότερες αισθήσεις που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τώρα».
Το πρώτο απάντησε: «Αυτό είναι παράλογο! Το περπάτημα είναι αδύνατο. Και να τρώμε με το στόμα; Γελοίο! Ο ομφάλιος λώρος μας δίνει την τροφή και όλα όσα χρειαζόμαστε. Αλλά ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός. Οπότε, η ζωή μετά τον τοκετό, λογικά, αποκλείεται».
Το δεύτερο όμως επέμενε, «Λοιπόν, νομίζω ότι υπάρχει κάτι και ίσως είναι διαφορετικό από ό,τι είναι εδώ. Ίσως να μη μας χρειάζεται αυτό το φυσικό 'καλώδιο' πια».
Και το πρώτο απάντησε, «Ανοησίες. Και επιπλέον, αν υπάρχει ζωή, τότε γιατί ποτέ κανείς δεν έχει γυρίσει πίσω από εκεί; Ο τοκετός είναι το τέλος της ζωής, και μετά από τον τοκετό & δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο σκοτάδι, σιωπή και λήθη. Δεν οδηγεί πουθενά».
«Λοιπόν, δεν ξέρω», λέει το δεύτερο, «αλλά σίγουρα θα συναντήσουμε τη μητέρα και αυτή θα μας φροντίσει».
Τότε το πρώτο μωρό απάντησε, «Μητέρα; Πιστεύεις στη μητέρα; Αυτό είναι γελοίο. Αν η μητέρα υπάρχει, τότε πού είναι τώρα»;
Το δεύτερο είπε: «Είναι παντού γύρω μας. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτήν. Είμαστε μέρος της. Είναι μέσα της που ζούμε. Χωρίς αυτήν, αυτός ο κόσμος μας δεν θα μπορούσε καν να υπάρχει».
Τότε είπε το πρώτο, «Λοιπόν, εγώ δεν την βλέπω, έτσι είναι λογικό ότι δεν υπάρχει».
Και τότε το δεύτερο μωρό απάντησε, «Μερικές φορές, όταν κάνεις ησυχία και επικεντρωθείς και ακούσεις πραγματικά, μπορείς να αντιληφθείς την παρουσία της, και μπορείς να ακούσεις την αγαπημένη της φωνή, να σε καλεί από ψηλά».
Του συγγραφέα Pablo J. Luis Molinero, "Morphogeny"
Έτσι είναι η ζωή...
ΑπάντησηΔιαγραφή9 μήνες στη μητέρα,
μετά ΠΕΡΑΣΜΑ στα
κάποια χρόνια εδώ
μετά ΠΕΡΑΣΜΑ
για πάντα ....εκεί.
Τα πιο απλά πράγματα της
άλλης ζωής δεν μπορούν να
εξηγηθούν από 'δω.
Είναι ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ εμπειρία.
Για παράδειγμα όπως σε έναν
εκ γενετής τυφλό δεν μπορούμε
να εξηγήσουμε τη διαφορά του
μπλε από το κόκκινο,
σε ένα μικρό παιδάκι απλά του
δείχνουμε τα χρώματα και..τέλος.
Αμφισβητούμε την άλλη ζωή
παρόλο που κάποιοι...γύρισαν
πίσω (αρκετές μαρτυρίες)
λίγες ώρες μετά το θάνατό τους.
Δεν μπορούν να εξηγήσουν
τα "τεχνικά" χαρακτηριστικά
της άλλης ζωής παρόλο που
ως ένα σημείο τα βίωσαν.
Συμφωνούν όλοι ότι είναι...
ανώτερη από αυτήν, όπως
άλλωστε είναι ανώτερη η εδώ
ζωή σε σχέση με την εμβρυακή.
Όπως σε αυτήν τη ζωή δεν
επεμβαίνουμε στο dna μας
από μόνοι μας
(δεν μπορώ μόνος μου να
επέμβω στο σώμα μου π.χ
να βγάλω την καρδιά μου
να την...διορθώσω)
...έτσι κι εκεί δεν θα μπορούμε
να αλλάξουμε από την
κατάστασή μας τίποτα.
Το σημαντικότατο σε όλα αυτά
είναι η....
ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ μας με
τον Κύριο. Έχουμε "ραντεβού"
και πώς θα εμφανιστούμε;;;;
Τρομερό αν το συνειδητοποιήσουμε σε τι
ένταση θα το ζήσουμε εκεί.
Θα ζήσουμε κι άλλα πολλά.
Θα αντικρύσουμε δαίμονες,
αγαπημένα πρόσωπα....
κι άλλα πολλά, πολλά...
Δεν αξίζει να κρατάμε ζήλιες,
κακίες, μικροπρέπειες...
οι περισσότεροι ήδη
έχουμε περάσει τα μισά του
επιγείου βίου μας (κατά πολύ
μερικοί κι ας μην το ξέρουμε)
ΟΛΑ είναι ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ.