"...Μα εγώ δε θέλω να ζω έτσι που ζει ο ένας κι ο άλλος στις μέρες μας. Πάγω και κλαίγω κρυφά στ’ Άγιο Βήμα, που το ’ριξε χάμου για Τούρκος για Γραικός, κι αφουγκράζουμαι τις σκόρπιες πέτρες, και κάνω την προσευκή μου μπροστά στα παλιά κονίσματα, που με βλογάνε και με ξεκουράζουνε απ’ τις αμαρτίες μου..."